ملوان های انگليسی رسيدند به انگلستان، کت و شلوارهای اهدائی جمهوری اسلامی را از تن در آورده و پس از پوشيدن لباس های نظامی خود، در يک مصاحبه مطبوعاتی شرکت کردند. همانگونه که همگان پيش بينی می کردند، آنها در اين کنفرانس مطبوعاتی آنچه را در جريان اعترافات تلويزيونی در تهران گفته بودند تکذيب کرده و آن اظهارات را متاثر از فشارهای روانی در دوران بازداشت اعلام داشتند. نه کت و شلوارهای اهدائی، نه گز و سوهان های اعلای قم و اصفهان و نه چلوکباب های سلطانی زعفرانی نتوانستند هيچکدام آنها را نمک گير کنند و نمی توانستند بکنند. آنهائی که اين حساب دو دوتا چهارتا را نتوانست درک کند، همان هائی بودند که 28 سال است منطقی جز اعتراف گيری ندارند. با اظهارات آنها در مملکتشان پرونده ديگری نيز برای جمهوری اسلامی گشوده شد و افکار عمومی عليه هدايت کنندگان اين ماجراجوئی بيشتر برانگيخته شد. شرح بازجوئی با چشم بند، شايد در ايران از بس تکرار شده ديگر نظرات چندان به خود جلب نکند، اما برای اروپائی ها، چنين رويدادی يک واقعه تکاندهنده است و به همين دليل از شب گذشته تلويزيون های جهان روی همين بخش از اظهارات ملوانان متمرکز شده اند. آنها که بند ويژه سپاه در اوين را اداره می کنند، چنين نانی را در دامن مردم ايران گذاشتند.

وزارت خارجه جمهوری اسلامی بلافاصله اين کنفرانس مطبوعاتی و اظهارات جديد ملوانان را رد کرده و مدعی شد که اين اظهارات تحت فشار دولت انگلستان بيان شده است. يعنی همان ادعائی که دولت انگلستان قبل از رهائی ملوانان طرح کرده و گفته بود که اظهارات پخش شده ملوانان از سيمای جمهوری اسلامی تحت فشار بيان شده است. بايد اين ضرب المثل را به ياد آقايان آورد: رطب خورده، منع رطب چوُن کند؟