نیروگاه اتمی بوشهر
دستآوردی ملی که می تواند
به فاجعه ای ملی ختم شود!

در یک نمایش تبلیغاتی و با حضور شماری خبرنگار خارجی – و احتمالا برخی گزارشگران خودی سیما- آقا زاده رئیس موسسه اتمی ایران خبر از آغاز کار آزمایشی نیروگاه بوشهر داد. ظاهرا – البته در صورت رسیدن سوخت و همکاری روسیه- تا یکسال دیگر از نیروگاه برق گرفته مي‌شود. در این نمایش تبلیغاتی، پیشرفتی در کار فرو مانده نیروگاه بوشهر به نمایش گذاشته نشد، بلکه بیشتر یک مانور تبلیغاتی به نظر رسید. این درحالی است که هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه این هفته خود، با تهدید ضمنی روس ها، گفته بود که ایران خود اقدام به راه اندازی نیروگاه بوشهر خواهد کرد. این تهدید ضمنی نتیجه شکست سفر بلندپایه ترین هیات نظامی- اتمی جمهوری اسلامی به مسکو بود که در بخش نظامی آن، سردار نجار وزیر دفاع سرپرستی هیات نظامی را برعهده داشت.

نیروگاهی که هنوز بر سر راه اندازی آن دست اندازهای زیادی وجود دارد و سیاست نظامی و یا به قول رهبر "طلبکارانه خارجی" می تواند آن را از پیشرفت به پس رفت ایران تبدیل کند، از آغاز دهه 50 آغاز شد. عکس های اولیه این نیروگاه در سال 1354 در مطبوعات پیش از انقلاب منتشر شد و هیات خبرنگاران ایرانی از قسمت های مختلف در حال ساخت آن گزارش خبری – تصویری تهیه کردند. بعد از انقلاب ادامه کار این نیروگاه که آلمان ها طرف قرارداد آن بودند متوقف شد و پیشنهادهای آلمان دمکراتیک وقت، دولت وقت لهستان و در راس همه آنها اتحاد شوروی برای ادامه ساختمان نیروگاه با مقاومت در حاکمیت جمهوری اسلامی روبرو شد. دوران جنگ نیز امکان ادامه ساختمان آن نبود. بعد از جنگ و بویژه در سالهای اخیر که درآمد حاصل از جهش قیمت نفت بدست آمد، کار بنای این نیروگاه با کمک روس ها آغاز شد و اگر سیاست نظامی سالهای اخیر در دولت احمدی نژاد نبود، باحتمال بسیار زیاد این نیروگاه بسیار زودتر از این راه اندازی شده بود. سیاست تنش آفرین دولت احمدی نژاد که تحت هدایت رهبر جمهوری اسلامی پیش برده شده، عملا نه تنها کار راه اندازی این نیروگاه را که با تحمیل هزینه آن به ملت بنا شده و بهرحال دستآوردی برای ایران است با دشواری روبرو ساخته، بلکه آن را به نقطه خطری برای موجودیت ایران نیز تبدیل کرده است. کافی است اولین تهاجم هوائی به ایران و یا حتی موشک پرانی القاعده از وزیرستان پاکستان آغاز شود و بخشی از این نیروگاه ویران شود. در اینصورت نه تنها سرمایه عظیمی ملی که صرف آن شده از بین خواهد رفت، بلکه به بزرگترین فاجعه انسانی در منطقه و ایران تبدیل خواهد شد.