حسن روحانی دبیراسبق شورای امنیت ملی و رئیس کنونی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع مصلحت، در جلسه پرسش و پاسخ با اعضای برگزیده تشکل‌های انجمن اسلامی، بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی و دانشگاه علوم پزشکی مشهد درباره تحولات پرونده هسته‌ای ایران طی سه سال اخیر گفت:

نکته مهم این است که تصمیمات کلان پرونده هسته‌ای چه در دولت‌ سابق و چه در دولت فعلی هیچگاه تصمیمات شخصی نبوده، بلکه همواره در سطحی بالاتر از دولت‌ها اتخاذ شده و تصمیمات نظام بوده است. در زمینه مسایل اجرایی و تاکتیکی نیز باید بگویم برخی اظهارات، اقدامات و سیاست‌های اجرایی که طی سه سال اخیر در پرونده هسته‌ای وجود داشته با سلیقه شخص من سازگار نبوده، هر چند که این واقعیت نیز وجود دارد که بالاخره هر مسئولی سلیقه خاص خودش را دارد.

راهی که در زمان مسئولیت من در پرونده هسته‌ای طی شد با سرعت کمتر و در مقابل با هزینه ناچیزی ما را به مقصد می‌رساند. راهی که در دولت نهم انتخاب شده است، سرعت بیشتری دارد اما در مقابل هزینه‌ گزافی هم بر کشور تحمیل ‌کرده است. توجه داشته باشید که فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان یک کار بزرگ، بسیار ارزشمند و افتخار آفرین است و در اصل آن مناقشه و اختلافی وجود ندارد. بحثی که مطرح است این است که چگونه می‌توان با هزینه کمتری به مقصد رسید و چگونه باید حرکت کرد که اشتباهات اجرایی باعث خسارت‌های پرهزینه نشود.

برخی از رفتارها و اظهاراتی را که طی سه سال گذشته در حوزه سیاست خارجی ابراز شده است نمی پسندم، هر چند که طبیعی است مسئولان مربوطه از عملکرد خود دفاع کنند. چرا باید مسایلی را مطرح کنیم که بی‌جهت دنیا را علیه جمهوری اسلامی تحریک کند و هزینه‌های سنگینی را بر کشور تحمیل نماید .بسیاری از سخنرانی‌های پرهزینه و تحریک ‌کننده که بدون هیچ ضرورت خاصی مطرح شد و البته از سوی دشمنان هم مورد سوءاستفاده قرار گرفت، هیچ دستاوردی برای نظام و کشور نداشته است. بدتر از همه این بود که بسیاری از این سخنرانی‌ها بدون هیچ هدف یا برنامه خاصی مطرح می‌شد و تازه پس از آن که با واکنش شدید و غیرمنتظره مواجه می‌گشت؛ تلاش کردند برای آن «هدف تراشی» کنند. در مواردی هم برداشت‌های نادرست از مسایل بین‌المللی و بی‌توجهی به تجربیات قبلی مشکلاتی را ایجاد کرده است. به عنوان مثال هشدار دادیم که سیاست خوشبینی مفرط بر شرق جواب نمی‌دهد؛ اما به هشدارها توجه نکردند و نهایتاً کار به آن جا رسید که دیدیم کشورهای جهان شرق از جمله روسیه و چین و هند به قطعنامه‌های ضد ایرانی رای مثبت دادند. البته کسانی که آن روز سیاست قطع مذاکره با اروپا و تمرکز بر شرق را مطرح کردند اکنون حرف‌های قبلی خود را قبول ندارند، اما سئوال این است که چرا نباید به تجربیات قبلی‌ها توجه ‌می‌شد؟

مسئول اسبق پرونده هسته‌ای خاطرنشان کرد: نظیر چنین مساله‌ای در ماجرای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت نیز تکرار شد. ما از روز اول می‌گفتیم که تهدید ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت جدی است و آمریکا و اسرائیل مجدانه دنبال آن هستند اما برخی‌ها در جلسات و روزنامه‌هایشان فریاد می‌زدند که این مساله فقط یک بلوف است. این افراد هنگامی که پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع شد باز تاکید کردند که ظاهری است و شورای امنیت هیچ کاری صورت نخواهد داد. وقتی که بیانیه شورای امنیت صادر شد باز ادعا کردند که شورای امنیت فقط یک بیانیه صادر کرد و نتوانست کار دیگری انجام دهد . وقتی که اولین قطعنامه صادر شد گفتند که آخرین تیر شورای امنیت بود و کار دیگری صورت نخواهد داد. اما الان می‌بینیم که چند قطعنامه تحریم صادر شده و حتی در حال برنامه‌ریزی برای ادامه این روند هستند.