یاری نیوز سخنرانی احمدی شیراز در دانشگاه صنعتی اصفهان را منتشر کرد. در این سخنرانی از جمله گفته شده است:

سرنوشت تشکل های دانشجویی توسط نهادهای خاص و در جائی بیرون از دانشگاه تعیین می شود. اگر رؤسای دانشگاه خود را مدیون رأی دانشگاه بدانند و منبعث از رأی دانشگاهیان باشند در دفاع از حریم دانشگاه و دانشجویان که در واقع صاحبان اصلی دانشگاه هستند کمتر به خود تردید راه می دهند. اما اگر رؤسای دانشگاه‌ها تحت برخی اتفاقات سیاسی و بدون پشتوانه رأی دانشگاهیان بر صندلی ریاست تکیه بزنند آنگاه یک کارمند جزء - که البته من به کارمندان توهین نمی کنم، مساله مسئولیت است- در یک نهاد دیگر آن هم نه در دانشگاه باید به رئیس دانشگاه لیست بدهد که این آقا می‌تواند سخنرانی کند و آن آقا نمی‌تواند. تصمیماتی برای دانشگاه گرفته می شود که اصولاً هیچ دانشجویی در آن نقشی ندارد. از جمله همین مساله دفن پیکر مطهر شهدا که طبیعتاً در جای خود برای ما احترام دارند و همه ما مدیون خونفشانی‌ها و جانفشانی‌های آنها هستیم، اما آیا جای این کار در دانشگاه بود یا نه؟ از کدام دانشجو و از کدام مسوولی در دانشگاه نظر خواستند؟

مشکل این است که این تصمیمات در جای دیگری گرفته می شود. آن افرادی که تصمیم می گیرند، شهامت این را ندارند که بیایند و صریح بگویند که ما این تصمیم را گرفتیم، بلکه مسوولان دانشگاه و مدیران منصوب دانشگاه را سپر بلای می‌کنند و آنها هم از یک سو از طرف دانشگاهیان و از سوی دیگر از طرف ولی نعمتهای خود تحت فشار قرار می گیرند.
اگر جایی دیگر هم بنا براین است که انجمن اسلامی باید هر طور شده در این طرف سال بسته شود این تصمیم، تصمیم داخل دانشگاه نیست. مسوولان دانشگاه موظفند که از حریم داخل دانشگاه دفاع کنند. البته طبیعتاً امکان خطا هم از هر تشکلی وجود دارد. مگر فقط انجمن اسلامی در این دانشگاه خطا می کند؟ اگر خطایی هم صورت گرفته است همه این آمادگی را دارند که خیلی عادلانه و قانونی بررسی شود اما اینکه از قبل حکمی صادر شود و توسط گروهی فشار بیاید و دم در انجمن ابلاغ شود این بسیار جای تعجب و تأسف دارد.

تشکل هایی به اسم دانشجو در دانشگاه هستند که وظیفه گارد دانشگاه را به عهده گرفته‌اند. اینکه تشکل‌هایی حضور داشته باشند که در نشریات خود به هر کسی که می‌خواهند توهین کنند و افترا و تهمت بزنند و هیچ مقامی در این دانشگاه شهامت این را که در مقابل تخلفات آنها بایستد نداشته باشد، جای تأسف و تعجب و تردید دارد. اینکه تشکل‌هایی شبانه به دفتر انجمن اسلامی حمله و لشکرکشی می‌کنند و کفن‌پوشی راه می‌اندازند، واقعاً مشخص شود که چه کاره هستند و چه مسوولیتی دارند.

شورای انقلاب فرهنگی حق قانونگذاری ندارد. حق صدور بیانیه‌ای که به موجب آن تحدید آزادی صورت بگیرد ندارد. شورای انقلاب فرهنگی یک نهاد توافقی است، مگر می تواند با استناد به یک آیین نامه ضعیف و خلاف قانون اساسی جلوی آزادی‌‌های بچه های مردم را بگیرد. فضای دانشگاه را به سمتی می برند که آدم احساس خطر می کند. باید آقایان را نصیحت کنیم که دست از این روش بردارند و دانشگاه را با عقلانیت و با قانون و با آرامش اداره کنند.

آن نهادهایی که در بیرون دانشگاه برای دانشگاه تصمیم می گیرند و الان هم خوب حرف من را می شنوند و در گذشته هم سابقه پرونده سازی برای من داشته اند، باید حواسشان جمع باشد دانشگاه را به هم نزنند.(این سخنرانی که انگیزه آن توطئه بستن و اعلام انحلال انجمن اسلامی دانشگاه است توسط پیک نت خلاصه شده است)