میرحسین موسوی: می آیم
گرچه با خاتمی و کروبی دوستم

آخرین سخنرانی مهندس میرحسین موسوی که در جامعه دانش‌آموختگان دانشگاه آزاد اسلامی ایراد شد، عملا بعنوان اعلام نامزدی وی برای ریاست جمهوری ارزیابی و تلقی شد. موسوی در این سخنرانی نقطه نظراتی را طرح کرد که نه تنها بیان دیدگاه های وی در امور اداره کشور بود، بلکه مسئله تنوع کاندیداهای طرفدار اصلاحات را نیز طرح و نظر خود را در این باره نیز برای نخستین بار اعلام داشت. موسوی گفت:

حضور خود را در تناقض با فعالیت‌های بقیه دوستان نمی‌بینم. من هم به آقای خاتمی و هم به آقای کروبی ارادت دارم و خودم را از دوستان آنها می‌دانم و از قدیم‌ها باهم کار کرده‌ایم. این چند صدایی مفید است، چرا که معتقدم هر کدام ظرفیت‌هایی را برای کشور ایجاد می‌ کند.

من به دنبال یک گفتمان ویژه هستم. این گفتمان منبعث از فضای اول انقلاب اسلامی است. به نظر من امروز بیش از گذشته باید نگران وحدت جامعه باشیم و باید کاری کنیم که صرف‌نظر از مبارزات سیاسی، صفوف مردم را شقه شقه نکنیم.

در نظامی که انتخابات در آن مهم است باید انتظار داشت که دولت‌های مختلفی با دیدگاه‌های مختلف بر سر کار بیآیند. اگر قواعد بر نظام حاکم باشد نباید از این بیم داشت که جناح‌های مختلف جایگزین یکدیگر شوند.

قشر وسیعی از مدیران خوب کشور در جناح های مختلف حاضرند با هر دولتی که برای کشور خدمت کند کار کنند. متاسفانه با تضعیف نیروی انسانی کارآمد و مدیران با تجربه این حقیقت ندیده گرفته شده است.

مردم، خیلی مثل جناح‌ها خود را در کلیشه‌ها حبس نمی‌کنند. مردم در یک جمله هم از ایستادگی در مقابل قدرت‌های زورگو ممکن است تعریف کنند و هم از آزادی‌های اساسی دفاع کنند و از دخالت در امور شخصی مردم تبری بجویند. مردم عادی کشور ما می دانند که ایستادگی در مقابل سیل عظیم تغییرات فرهنگی و رسانه‌ای که در جهان راه افتاده غیرممکن است. درعین حال معتقد به یله کردن همه امور و تسلیم در مقابل هر تغییری نیستند.

من نسبت به دور زدن‌های واضح قوانین احساس خطر می کنم. اگر قرار است آنچه مجلس تصویب می‌کند و به صورت قانون در می‌آید یا مجمع در چارچوب اختیارات و وظایف خود تصویب و ابلاغ می کند، اجرا نشود و این رویه شود، بعد از مدتی چه چیزی از نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی می‌ماند؟

موسوی درباره نقش زنان در جامعه گفت:

شکی نیست که از نظر آماری و فراوانی زنان تحصیل‌کرده، نسبت به قبل از انقلاب تغییرات وسیعی داشته‌ایم و می‌توانیم نمونه‌ این مساله را در ترکیب دانشجویان مشاهده کنیم .در این زمینه تحول وسیعی را شاهدیم ولی زنان متناسب با این تحول در سطح عمومی کشور حضور پیدا نکرده‌اند و باید این مساله شکافته شود تا معلوم شود که چه دلایلی در این زمینه وجود دارد.

موانع اولیه‌ای که می‌توانست از نظر قانونی جلوی پیشرفت زنان را بگیرد رفع شده است، امروزه اگر از کسی بپرسیم که آیا یک زن می‌تواند وزیر باشد؟ قطعا می‌گوید بله، ولی عملا می‌بینیم که چنین اتفاقی نمی‌افتد. در این زمینه باید جامعه را از نظر هنجاری مورد مطالعه قرار دهیم و تصور جامعه را از نقش زنان متحول کنیم.  اگر جامعه‌ زنان کشور این تصور را نداشته باشند که باید در موقعیت‌های حساس‌تر حضور یابند، هیچ منعی هم که نباشد باز هم شاهد حضور موثر آنها نخواهیم بود. بعضا گفته می‌شود که کشیده شدن زنان به عرصه‌های جدی می‌تواند تاثیرات منفی داشته باشد، ولی من برعکس، معتقدم جدی شدن نقش خانم‌ها می‌تواند مشکلات فرهنگی ما را حل کند.

از حق و ارزش‌ها باید دفاع کرد و به دانشجویان توصیه می کنم که از ارزش‌ها و آنچه حق است، دفاع و به مصلحت کشور توجه کنند و خیلی صریح در مقابل کژی‌ها و باطل واکنش نشان دهند. این کار ممکن است در کوتاه مدت به ضرر این جناح و آن جناح باشد ولی در درازمدت به نفع همه ملت‌ خواهد بود.