محمد علی ابطحی- از آدم‌‌های صریح که حرف‌‌هایشان را نمی‌‌ پیچانند لذت می‌‌برم. یکی از این‌‌ها آقای قربانی، عضو هیأت رئیسه‌‌ی مجلس و سخن‌‌گو و عنصر کاملاً جدی و تأثیرگذار اصول ‌‌گرایان است. اگر واقعاً بخواهیم بفهمیم رابطه‌‌ی اصول‌‌گرایان و مردم‌‌سالاری و رأی و این حرف‌‌ها چیست، بدون این‌‌ که نیاز به شرح و توضیحی باشد، این مصاحبه‌‌ی ایشان را بخوانید:

- نظرتان در مورد آمدن آقای موسوی چیست؟

آمدن ایشان نه به مصلحت اسلام است نه به مصلحت مسلمین که یک اصلاح طلب برای انتخابات ریاست جمهوری بیاید.

- شوخی می‌گویید یا جدی؟ مصلحت مسلمین یعنی چه؟

نه جدی می‌گویم. تا به حال کی شوخی کردیم.

- اگر مردم به آمدن میرحسین اقبال نشان بدهند مصلحت چه معنا دارد؟

اصلا به مصلحت نیست.

- اما میرحسین موسوی فردی است که همواره مورد حمایت امام خمینی بود و مردم هنوز این موضوع را فراموش نکرده‌‌اند.

تا وقتی امام خمینی او را قبول داشت، میرحسین هم نخست وزیر بود. الان که امام دیگر حضور ندارد و ...

- یعنی الان به آرمان‌های امام توجهی نمی‌شود؟

چرا به آرمان‌‌های امام توجه می‌‌شود، اما همان امام فرمودند شرایط زمان؛ همان امام بهترین جانشین پس از خودشان را انتخاب کردند و همان امام هم فرمودند همه باید تابع امر باشیم.

- مصلحت یعنی چه؟

مملکت را به اصلاح‌‌طلب‌‌ها بدهند خوب نیست.

- برخی اصول‌‌گراها میرحسین را اصلاح‌‌طلب نمی‌‌دانند.

وقتی می‌‌گویند یا ما می‌‌آییم یا خاتمی خب معلوم می‌‌شود همبستگی فکری دارند.

- اصلاح‌‌طلب بودن چه ایرادی دارد؟

میرحسین را اصلاح‌‌طلب در چارچوب نظام می‌‌دانیم. بعضی اصلاح‌‌طلبان از چارچوب نظام خارج شدند.

- خب اصلاح‌‌طلب در چارچوب نظام آمدنش صلاح است یا نه؟

مصلحت نیست اصلاح‌‌طلب بیاید.

- به مصلحت نیست کاندیدا شوند یا به مصلحت نیست رأی بیاورند؟

کلاً به مصلحت نیست.

-اگر خاتمی یا میرحسین کاندیدا شوند رأی می‌‌آورند؟

به مصلحت نیست رأی بیاورند.

- شما که نمی‌توانید برای مردم تعیین تکلیف کنید.

پس نتیجه این است که مصلحت نیست بیایند.

حال کردید؟! دیدید آدم باید از آقای قربانی خیلی تشکر کند که این‌‌قدر صریح حرف می‌‌زنند و تکلیف برای مردم تعیین می‌‌کنند؟!