|
تظاهرات دو هفته
پیش در غزه که در آن "اسماعیل هنیه" رئیس دولت غزه در سخنرانی
برای تظاهر کنندگان پایان آتش بس با اسرائیل را اعلام داشت،
اشتباه سیاسی بزرگی بود که اسرائیل در ادامه محاصره اقتصادی
غزه در انتظار آن بود. شلیک چند موشک به طرف اسرائیل این
اشتباه بزرگ را کامل کرد. این درحالی است که دوراندیشی سیاسی
حکم می کرد تا تغییر و تحول در کاخ سفید هیچ بهانه ای به
اسرائیل برای حمله به غزه و آغاز جنگی جدید داده نشود. بویژه
که کشورهای عرب منطقه در طول دولت احمدی نژاد گام به گام به
اسرائیل نزدیک شده و برای نخستین بار همکاری و پیوند آشکاری
علیه ایران با یکدیگر برقرار کرده اند. حتی پیشنهاد ورود ارتش
مشترک عربی به غزه برای بدست گرفتن امنیت شهر و در واقع برکنار
کردن حماس و بدست گرفتن اختیارات دولتی و خاتمه دادن به محاصره
غزه نیز باید به رهبران غزه نشان میداد اوضاع از چه قرار است!
طرحی که دولت "عباس" در بخش دیگر فلسطین نیز با امید به اتحاد
مجدد دو بخش فلسطین و تشکیل دولتی واحد با آن موافق بود. آیا
تظاهرات غزه و سخنرانی هنیه و اعلام پایان آتش بس با اسرائیل
فرار به جلو از سوی دولت و نظامی های ایران بود که هنیه به آن
عمل و مردم غزه را تبدیل به گوشت دم توپ اسرائیل کرد؟ اگر چنین
باشد، آنوقت باید به این سئوال پاسخ داد که حاکمیت ایران با چه
هدفی حماس را "کیش" کرد؟ از بیم حمله اسرائیل به ایران حماس را
"کیش" کردند؟ حاکمیت ایران با هدف نظامی تر و جنگی تر کردن
فضای سیاسی ایران و بهم زدن روندی که انتخابات ریاست جمهوری طی
می کرد نیازمند این حمله و تغییر فضای انتخاباتی داشت؟
جمع کردن بحث انتخابات ریاست جمهوری از
مطبوعات، بازداشت نایب رئیس سندیکای شرکت واحد"مددی" یورش به
کانون مدافعان حقوق بشر و در ادامه آن، تصرف دفتر وکالت خانم
شیرین عبادی و زمزمه هائی که درباره گسترش این یورش های امنیتی
می شود نیازمند فضائی نبود که این روزها به بهانه حمله اسرائیل
به غزه در کشور بوجود آمده است؟
|
