کسانی که من را متهم به همکاری و حمایت از رفتارهای آمریکا و اسرائیل کردند، به خوبی می دانند که حرفشان منطقی نیست و اسناد آن هم وجود دارد، اما مصلحتی که به آنها دیکته شده بود ایجاب می کرد که شعار بدهند: "اسرائیل و آمریکا جنایت می کنند، عبادی حمایت می کند". آن مصلحتی که این جوانان را به مقابل منزل و دفتر کار من آورد، چه بود؟ این را کسانی را باید پاسخ دهند که چنین افکار و رفتارهایی را اشاعه می دهند .

چرا کسانی مواضع روشن شما را نادیده می گیرند؟ آیا واقعا از آن مطلع نیستند؟

ضرب المثلی است که می گوید " کسی را که خواب است، می توان بیدار کرد . اما کسی که خود را به خواب زده نمی توان بیدار کرد ." بنابراین کسانی که من را به همسویی با آمریکا و اسرائیل متهم کرده اند ، خود را به خواب زده اند .

بعضی ها می گویند که ممکن است یکی از هدف های این فشارها، اجبار شما به مهاجرت از ایران باشد ؟

من فقط می تواتم بگویم تا زنده ام تحت هیچ شرایطی ایران را ترک نخواهم کرد. من ایرانی هستم و باید در ایران زندگی کنم، کار کنم و بمیرم.

فکر می کنید این فشارها و تهدیدها علیه شما تا کجا پیش خواهد رفت؟

این مساله بستگی به شرایط سیاسی روز دارد. در شرایطی که جامعه آرام است و مخالفت های مدنی در جریان است دولت علت و توجیهی برای اعمال خشونت ندارد. بنابراین تمام تلاش ما برخوردهای مدنی و قانونی است تا مردم مظلومیت ما را بدانند. بنابراین هرگز توصیه نمی کنم که جوانان به خیابان بیایند و دست به خشونت بزنند و شعار بدهند. این نوع کارها اعمال خشونت بیشتر را از سوی حکومت ایجاب می کند و ما تجربه سال های ۶۰ و ۶۱ را داریم و نباید در این باره به آنها بهانه های لازم را داد.

من به هیج وجه رفتارهای مدنی خودم را ترک نخواهم کرد . یک پیام هم برای کسانی دارم که دست به خشونت می زنند و آن این است که از این طریق راه به جایی نخواهند برد. از آن طرف نیز، آیا آنها که در سال ۶۰ و ۶۱ اعلام نبرد مسلحانه کرده بودند، از کار خود نتیجه ای بردند؟ موفقیت از آن کسانی است که همواره از این کار اجتناب می کنند .

در این یکی دو روز شایعه شده که حتی ممکن است شما را دستگیر و زندانی کنند.

تمامی کارهای من در ۳۰ سال گذشته قانونی و بر اساس مقررات جمهوری اسلامی بوده است . حال هم اگر بخواهند یک عمل غیر قانونی دیگر انجام دهند و من را دستگیر کنند، پاسخ آن را باید خودشان بدهند .

با این فشارها و تهدیدها می خواهند پیامی به شما بدهند. پیام آنها چیست؟

مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان همواره در معرض تهدید هستند . چرا که آنها خواهان اجرای حقوق بشر هستند و این حکومت ها هستند که این حقوق را نقض می کنند . بنابراین تهدید علیه جان و ایجاد فشار بر یک مدافع حقوق بشر چیز تازه ای نیست و مختص ایران تنها هم نیست . این تهدیدها و فشار ها برای این است که مدافعان حقوق بشر از کارهای خود دست بردارند .

تاکنون اعتراض های قانونی خودم را بیان کردم و از این به بعد هم آن را پیگیری خواهم کرد .

آقای احمدی نژاد زمانی گفته بود که به خاطر تهدیداتی که برای شما وجود دارد، حاضراست برای شما محافظ تعیین کند.

هدف من دفاع از همه شهروندان است وگرنه گذاشتن محافظ برای یک و یا چند نفر مساله را حل نمی کند . جامعه باید برای همه شهروندان ایمن و آرام باشد تا بتوانند در کمال امنیت در آن زندگی کنند و من متاسفم که در روز پنج شنبه من پلیس را به استمداد طلبیدم و دو نفر از کلانتری یوسف آباد هم آمدند، اما در حضور آنها و در مقابل چشمان پلیس تابلوی دفتر وکالت من را پائین آوردند و با اسپری رنگی شعارهایی علیه من بر در و دیوار نوشتند . پلیس هم هیچ واکنشی نشان نداد. پرسش حقوقی من این است که آیا اجتماعات یا راهپیمایی ها احتیاج به مجوز دارد یا خیر؟  اگر احتیاج ندارد و پلیس هم مانع آنهایی که به خانه من تعرض کردند نشد، چرا وقتی زنان برای اعتراض به قوانین تبعیض آمیز کوچکترین اعلام مخالفتی را نشان می دهند به شدت با آنها برخورد می شود. اگر هم احتیاج به مجوز دارد پس چرا پلیس با آنها که مجوز نداشتند برخورد نکرد و تنها نظاره گر بود. اگر هم مجوز داشتند باید اعلام کنند چه مقامی به آنها مجوز داده که به منزل من تعرض کنند. این یک سوال حقوقی است و آن را در برابر افکار عمومی قرار می دهم .

تاچه مدت این رفتارهای غیرقانونی را تحمل خواهید کرد؟

تا زمانی که زنده هستم .