|
روزنامه کارگزاران 11/10/1387، صفحه 7:"
ابراهیم مددی پس از اعتراضات صنفی زمستان 84 از شرکت واحد
اخراج شده بود اما بعد از چند سال پیگیری و شکایت به دیوان
عدالت اداری حکم اخراج او باطل و دیوان رأی به «بازگشت به کار»
داده بود. روز شنبه هفتم دی‌ماه او برای ارائه مدارک
نقض حکم اخراجش توسط دیوان عدالت اداری و حضور در جلسه هیات حل
اختلاف به اداره کار شمال تهران رفته بود که توسط دو نفر از
ماموران پلیس امنیت بازداشت و فردای آن روز نیز با دستور قاضی
اجرای احکام دادسرای انقلاب برای تحمل سه سال و نیم دوران
محکومیتش (که پیش از این توسط شعبه 14 این دادگاه صادر شده
بود)، به زندان اوین منتقل شد."
آیا ما در یک مملکت ملوک الطوایفی و خان خانی ( به عبارتی بی
صاحب ، هر که به هر که) زندگی نمی کنیم؟ دیوان عدالت اداری
رای به بازگشت به کار می دهد ولی دادگاه شعبه 14 رای به زندان.
آقا هم باید برود سر کار و در خدمت مردم و مملکت وشرکت واحد
تهران و حومه باشد و هم در زندان!
ایالات متحد امریکا، شوروی، بریتانیا، فرانسه و...سازمان ملل
متحد را سازماندهی می کنند ودرمقرراتش گفته می شود که هیچ
کشوری حق مداخله در کشور دیگر و تصرف کشور دیگری را ندارد( و
یا بدون اجازه سازمان ملل) ولی امریکا و انگلستان و... بدون
اجازه سازمان ملل متحد- که خود درست کرده اند- جنگ خانمانسوزی
را بر علیه ملت عراق راه می اندازند. معنای این عمل در جهان
چیست؟ تفاوت آن با همین خان خانی در جمهوری اسلامی چیست؟
تقریبا تمام تشکل های کارگری و نیز تشکل های غیر کارگری (سندیکاها، اتحادیه ها، شورا ها، انجمن های صنفی ، تعاونی ها،
فدراسیون ها، کنفدراسیون ها و.....) در سطح جهان در مدت 300 تا
400 سال دراروپا، در امریکا، در کشور های جنوب شرقی آسیا از
جمله در کره جنوبی و ژاپن، امریکای لاتین و نیز در زمان قبل از
انقلاب - در زمان انقلاب مشروطه، در دهه 20 و 30، در زمان
پهلوی‌ها – بدون اجازه دولت های وقت شکل گرفته اند
بنابراین ایجاد تشکل شورا، سندیکا، اتحادیه و... هیچ ایراد
حقوق بین‌المللی (و مسلما ایرانی ) ندارد و کارگران ، کشاورزان،
کارمندان، معلمان و... چه بصورت صنفی و چه بصورت منطقه ای و
چه بصورت کشوری و نیز جهانی می توانند برای خودشان تشکیلا ت
با هر اسمی که خواستند تشکیل بدهند و بهر شکلی که تشخیص دادند
به کمک این تشکل ها از حقوق خودشان و از منا فع خودشان دفاع
کنند. ضمنا هیچ دولتی و هیچ فرد، هیچ شخصی، هیچ بخش خصوصی، هیچ
کار فرمایی خصوصی و یا ارگانی حق دخالت د ر امور این تشکل ها
ندارند.
جامعه روحانیت مبارز، جمعیت موتلفه اسلامی(حزب موتلفه کنونی)
،حزب ملل اسلامی، نهضت آزادی، انواع سندیکا ها، اتحادیه ها،
تعاونی ها و... قبل از انقلاب با اجازه چه کسی و چه حکومتی
تشکیل گردید؟ جز با اجازه خود اعضا؟ انقلاب 57 با اجازه چه کسی
صورت گرفت؟ جز اجازه خود مردم؟
در قانون اساسی تشکل های مختلف سیاسی و صنفی در اصل 26 و نیز
در قانون کار به رسمیت شناخته شده است. ما کارگران چه می
خواهیم و چه می گوئیم که اینگونه با ما رفتار می شود؟ این
مملکت مال کارگران هم هست، چرا باید کارخانه ها که محل کار
ماست تعطیل شود؟ چرا باید بنگاه های تولیدی در حال تعطیل
باشند؟ شغل ما متزلزل و آماده پیوستن به ارتش جوان بیکاران 6
تا 7 میلیونی؟ ما می گوئیم وقتی که گرانی و تورم 30 در صد است
شما چرا 10 درصد به حداقل دستمزد ما اضافه می کنید؟
ما می گوئیم چرا باند های مافیایی با کمک دولت فخیمه با واردات
60 میلیارد دلاری تمام کارخانه ها و موسسات تولید صنعتی و
کشاورزی که محل کار و زندگی ماست را به تعطیلی کشاند و بیکاری
و فقر را به ما کارگران و زن بچه هایمان تحمیل کرد؟
ما
تشکل درست می کنیم برای گرفتن حداقل زندگی معیشتی از
کارفرمایان، از کارخانه داران، بخش خصوصی و غیر خصوصی و باند
های مافیایی. یعنی همان ها که تشکل درست کرده اند برای
اینکه کمترین مزد را بما بدهند.
انجمن های صنفی شامل تمام تشکل های صنفی کارگران و کشاورزان و
کارمندان می شود، در حقیقت انجمن های صنفی تشکل هایی هستند که
کارگران، کشاورزان، کارمندان و ... تشکیل می دهند تا بتوانند
با تعاون و همکاری و پشتیبانی از هم به حق و حقوق صنفی( در
ایران حقوق حداقلی) یعنی حق کار، حق مسکن، حق بیمه و
بازنشستگی؛ حق بهداشت، حق آموزش و... برسند. یعنی همان حقوقی
که انقلاب و قانون اساسی جمهوری اسلامی به ما کارگران و بقیه
مردم ایران داده است ولی حاکمان بعد از 30 سال که از انقلاب می
گذرد این حقوق ما را نه می دهند و نه می گذارند متشکل شویم تا
بگیریم. انجمن های صنفی شامل: شورا، سندیکا، اتحادیه، تعاونی،
کنفداسیون انجمن صنفی و... می شود و تکرار می کنم که همه جزء
حقوق ذاتی تمام بشر است! دولت بگوید از حقوق خود چگونه دفاع
کنیم و آن را بگیریم؟ |
