مرکز پژوهشهای مجلس هشتم گزارشی را درارتباط با حمله احتمالی آمریکا به ایران در آخرین ماه های ریاست جمهوری جرج بوش منتشر کرده و در آن دلائل پشیمانی امریکا از حمله به ایران را ذکر کرده است. در این گزارش آمده است:

«موضوع احتمال حمله نظامی آمریکا در آخرین ماه های حکومت بوش قوت گرفت. نقطه اوج این خطر رویکرد خصمانه امریکا نسبت به فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران بود. بوش تلاش زیادی کرد تا با ترفندها و تمهیدات مختلف روند هسته ای شدن جمهوری اسلامی ایران را متوقف و مانع از دستیابی کشورمان به این انرژی مدرن و استراتژیک شود. مهمترین اقدام آمریکا طی چند سال اخیر خارج کردن پرونده هسته‌ای ایران از فاز حقوقی و فنی و تبدیل آن به یک مسئله سیاسی و ارجاع پرونده هسته ای ایران از آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل بود. خودداری ایران از تعلیق غنی سازی احتمال اقدام نظامی آمریکا بر ضد ایران را قوت بخشید.

دیک چنی معاون رئیس جمهور و جان بولتون نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل و سناتور جوزف لیبرمن در گروه موافقان حمله به ایران قرار داشتند و رابرت گیتس وزیر دفاع و کاندولیزا رایس وزیر خارجه در ردیف کسانی قرار داشتند که معتقد بودند اعمال فشارهای سیاسی و اقتصادی به ایران موثرتر از حمله نظامی است.

استدلال طرفداران حمله به ایران علاوه بر جلوگیری از فعالیت هسته ای ایران، نقش و نفوذ ایران در کشورهای عراق، افغانستان، لبنان و فلسطین بود. موافقان حمله به ایران برنامه هسته ای ایران را غیر صلح آمیز می‌دانستند و معتقد بودند که برنامه هسته ای ایران کاربردی تهاجمی دارد نه تدافعی و هدف ایران از تولید سلاح هسته ای، استفاده از ان در برابر دشمنان خود در نظام بین الملل و مشخصا آمریکاست. نیروهای سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران به عراق رفت و آمد می کنند تا در تدارک حملات بر علیه نیروهای آمریکایی مستقیما وارد عمل شوند و بر همین اساس ادعا می شود که جمهوری اسلامی ایران همانند لبنان در عراق نیز دست به یک جنگ نیابتی با آمریکا زده است. ایران از طریق فراهم کردن زمینه کشته شدن اتباع آمریکایی در عراق عملا وارد شرایط جنگی با ایران شده است و از این رو هیچ اقدامی جز حمله نظامی نمی تواند پاسخ مناسب برای اقدام ایران تلقی شود. ایران به بنیاد گرایی در منطقه دامن می زند و از طریق تجهیز و تسلیح آنها به پرورش تروریسم در جهان مبادرت می ورزد. به ادعای آنها حمله به ایران مهمترین حامی تروریسم را از بین خواهد برد.

مخالفان حمله به ایران اقدام نظامی را بی حاصل می دانند و معتقدند اطلاعات دقیقی از موقعیت تاسیسات اتمی ایران در دسترس نیست و پراکندگی این تاسیسات باعث می شود که بخشی از آن از حمله نظامی مصون بماند و به فعالیت خود ادامه دهد.

تلاش می کردند تا در دو ماه آخر دوره ریاست جمهوری بوش با تدارک اقدام نظامی علیه ایران و به طور مشخص تاسیسات هسته ای کشورمان روند افزایش توان هسته ای ایران را متوقف سازد. در چنین شرایطی امکان تمرکز بر عملیات جدید از جمله حمله به ایران بسیار دشوار خواهد بود. تحرکات تروریستی در سراسر جهان خصوصا در منطقه خاورمیانه نتیجه حتمی رویارویی نظامی واشنگتن و تهران خواهد بود.

مخالفان و هواداران جنگ در بعد مسائل داخلی ایران نیز با هم اختلاف نظر دارند. موافقان جنگ می گویند که حمله به ایران به گسترش اعتراض های داخلی و شورش های قومی منجر می شود و می تواند به تغییر رژیم منجر شود اما مخالفان عقیده دارند که حمله نظامی اتحاد و وحدت ملی را افزایش می دهد و موقعیت جمهوری اسلامی را تقویت خواهد کرد.

شرایط موجود در آمریکا برای تحقق ایده های هواداران جنگ در خصوص ایران مهیا نیست و موقعیت آنها به شدت تضعیف شده است

هوداران حمله به ایران در دولت آینده آمریکا حداکثر با حمله اسرائیل به ایران موافقت خواهند کرد.