ازآنجا که آن سایت محترم رویه اطلاع رسانی آزاد را در طول سالهای اخیر در پیش گرفته موضوعی در خور توجه برای درج در آن سایت ارسال می دارم. امید که تیغ سانسور و کنترلهای نظام جلو درج این مطلب را نگیرد:

در ایران مدتهای مدیدی است که سازمانهای دولتی و وزارت خانه ها در جهت رفاه و تامین آینه کارکنان خود با تاسیس شرکتهای سرمایه گذاری و صندوقهای  مختلف جریان نقدینگی را از فرآیندهای نیمه آشکار به سمت سازمانهای کاملا بسته و در اختیار خود می رانند. از آن جمله صندوق ذخیره فرهنگیان می باشد که در جهت رفاه حال و اقتصاد معلمان حیاط خلوتی برای مدیران بازنشسته  واز رده خارج خود نموده است که با سرمایه های میلیاردی (تقریبا با سرمایه یک میلیارد دلاری) سعی در ارائه خدمت به معلمان دارند! (بخوانید به خود پرداختن و تامین معاش دوران بازنشستگی مدیران سابق). نکته در خور توجه آنکه خود را مبرا از نظارت توسط هر دستگاه نظارتی می دانند و در هنگام گرفتن بودجه(5 درصد از دولت) شتر می شوند و در زمان نظارت دستگاه دولتی (خصوصی معرفی می شوند) مرغ می شوند .برای مثال در یکی از شرکت های زیر مجموعه در حال حاضر مدیرعاملی  مشغول می باشد که پس از طی نمودن دوران کاری و بعد از بازنشستگی در آن واحد مدیرعامل دو شرکت با شخصیت های حقوقی مختلف می باشد که در نوع خودش نه تنها عجیب بلکه بی نظیر می باشد و جالب آنکه وزیر آموزش پروش (آقای علی احمدی ) دائم دم از جوان گرائی و بهره برداری از توان جوانان دارد.

در صورت درج این مطلب در آن سایت مطالب دیگر از این صندوق به ظاهر ذخیره فرهنگیان خواهم نوشت.