به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی، محمود احمدی نژاد در گفتگویی با چند شبکه تلویزیونی، از ساکنان اسرائیل خواست به خیابان ها بریزند و به سربازان اسرائیلی توصیه کرد از دستور فرماندهان خود برای "کشتن زنان و کودکان" سرپیچی کنند.

احمدی نژاد طی سخنان دیگری از اعراب خواست تا ارتباط خود را با اسرائیل قطع کنند. فرمانده کل سپاه نیز از پیروزی حماس و مرگ قریب الوقوع اسرائیل خبر داد و دری نجف آبادی دادستان کل کشور هم خواهان تشکیل یک دادگاه بین المللی برای محاکمه اسرائیل شد.

یک وبلاگ نویس که خود را روزنامه‌نگار و دانشجو  معرفی می کند http://nytreporter.wordpress.com/  نوشت:

روز اول محرم است، به خاطر جنایات اخیر غزه، عزای عمومی اعلام شده و برنامه‌های مختلفی به این مناسبت برگزار می‌شود.

بچه‌های بسیج دانشگاه پارچه‌ سفیدی که پرچم اسرائیل رویش طراحی شده، را انداخته‌اند کنار در ورودی دانشکده فنی- مهندسی تا بچه‌ها از رویش رد شوند و نمادی باشد برای محکوم کردن حملات اخیر اسرائیل و کشتار مردم غزه. یکی از اساتید، چند نفر از دانشجویان عضو بسیج و چند نفر از مسئولین دانشگاه هم پایین پله‌های ورودی جلوی در تالاری که قرار است در آن تحصن برگزار شود، ایستاده‌اند منتظر جمع شدن دانشجویان.

هیچ کس از روی پرچم رد نمی‌شود. مسئولین فکر بهتری به سرشان می‌زند! پرچم را دقیقاً جلوی در ورودی می‌اندازند تا بچه‌ها مجبور باشند از روی پرچم عبور کنند. اما مسئله جالب تر از این حرفهاست. هیچ کس مستقیم از روی پرچم رد نمی‌شود، همه از دو گوشه‌ در ورودی که خالی است و از روی دو کیسه‌ی شنی که در دو طرف پرچم قرار گرفته، عبور می‌کنند. مسئول ‌بسیج با تعجب می‌گوید: « بابا! به خدا مین نذاشتیم!» در تمام بیست دقیقه‌ای که آنجا روبه‌روی در ورودی دانشگاه منتظر سرویس ایستاده‌ام، به این واکنش فکر می‌کنم. خیلی مفهوم دارد.

می‌دانم که مفهوم این حرکت این نیست که دانشجویان هیچ احساس ترحم و همدردی نسبت به مردم فلسطین ندارند یا مثلاً اسرائیل را قبول دارند یا چیزی در این مایه‌ها! این واکنش بیشتر در برابر سیاست‌های داخلی است. در برابر هجوم تبلیغات، هجوم دیکته کردن‌ها و…