"حسن بیادی" نایب
رئیس شورای شهر تهران است و شورای شهر تهران
سرگرم تصویب اصلاحیه آئین نامه نامگذاری و تغییر نام
معابر و اماکن عمومی شهر تهران.
وی روز گذشته و درجریان بررسی این آئیننامه، از دهانش
یک کلام حرف حساب در آمد که بعید است آویزه گوش مقامی در
جمهوری اسلامی شود، اگر چه آویزه گوش تاریخ است. نه در اواخر
دوران قاجاریه که نام گذاری معابر در تهران شروع شد و نه در
زمان رضاشاه که همه نام های معابر و خیابان ها طبق تمایل او یا
عوض شد و یا گذاشته شد و نه حتی پسرش که اسم کودتاچیان 28
مردادی را روی بسیار از خیابان ها تهران گذاشته بود و اکثری
میدان های تهران و شهرهای دیگر ایران نام او را داشتند،
هیچکدام نخواستند این واقعیت را آویزه گوش خود کنند که نام را
مردم می گذارند نه حکومت ها. حکومت ها می آیند و می روند.
آقای بیادی در جلسه شورای شهر تهران گفته است:
نامگذاری محلات معنایی ندارد، چرا که
نامگذاری محلات خودجوش انجام میشود و نباید
در این موضوع دخالت کنیم.
مثلا
نام «چاله میدان» هیچگاه تغییر نمیکند. حتی اگر تمام
دستگاههای دولتی و مجلس و شورای شهر تهران
هم مصوبه بدهند، باز هم نام برخی محلات تغییر نمیکند
و مردم با همان نامی که به آن عادت دارند آنها را می شناسند.
مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران که مانند اکثریت نزدیک به
اتفاق آقایان حکومتی نمی داند حکومت ها می آیند و می روند، در
پاسخ به بیادی گفته است:
گاهی مردم یک محله، خودشان خواهان تغییر نام هستند.
مثلا مردم خاک سفید(که اتفاقا اولین جرقه
های انقلا 57 در آنجا زد) یا یاغچیآباد خودشان به شورا می
آیند و خواهان تغییر نام محله شان می شوند! (این مردم، کدام
مردم هستند؟
بخش اندکی از خودی ها یا اکثریت غیر خودی؟)
رئیس شورای شهر اضافه کرد:
بر اساس اصلاحات صورت
گرفته در این آییننامه، اسامی انتخابی باید
ریشه در زبان فارسی داشته باشد و در
محلات خاص و ویژه قومیت و اقلیتهای خاصی که
در آن زندگی میکنند، لحاظ شود
.(ظاهرا
منظور اینست که نام های ترکی و یا کردی روی محلاتی که اقلیت
های قومی در آنها زندگی می کنند به بهانه ضرورت داشتن ریشه
فارسی نام ها، گذاشته نشود و اگر چنین اسامی وجود دارد، مثلا
یاغچی آباد حذف شود!)
نامگذاری ایستگاههای مترو نیز باید بر
اساس موقعیت جغرافیایی انتخاب شود و
نامگذاری معابر و میادین به نام موسسات خصوصی
در صورتی مجاز است که آن منطقه به آن نام
معروف باشد.
در همین جلسه 3 خیابان جدیدالاحداث (البته لابد این "ال" ریشه
فارسی دارد!!) در منطقه سه شهرداری تهران به نام علامه
سید جعفر شهیدی تصویب
نشد و این نام برای خیابان دیگری رزرو( بخوانید در نظر گرفته
شد و یا ذخیره شد چون "رزرو" هیچ ربطی به ریشه زبان فارسی
ندارد) ماند.
ضمنا معلوم نیست تکلیف این همه اسم عربی که روی خیابان ها و
محلات و میادین ایران گذاشته اند چه می شود. اسامی که نه ریشه
ای در زبان فارسی دارند و نه ربطی به ایرانی ها دارند و با
سیاست می آیند و می روند. مثل خیابان عامل ترور انورسادات
"خالد اسلامبولی"! |