|
هفته گذشته یک هیات خبری در بروکسل با مقامات اتحادیه اروپا و
درباره پرونده اتمی ایران دیدار و گفتگو کردند. درباره این
دیدار و گفتگو تاکنون اخباری – بویژه مصاحبه با سولانا همآهنگ
کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا- درایران منتشر شده که پیک
نیز آن را در شماره های هفته گذشته خود بازتاب داد.
مطلبی که میخوانید خلاصه ایست از دیداری که مریم جمشیدی عضو
این هیات خبری در روزنامه اعتماد نوشته است:
رستوران ایتالیایی واقع در بروکسل و در نزدیکی های دفتر خاویر
سولانا رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا هفته گذشته محل برگزاری
ناهار کاری با حضور هیات رسانه یی ایران و تعدادی از اعضای
دفتر سولانا و مشاوران وی بود و با پیوستن رابرت کوپر مشاور
ارشد سولانا نماینده گروه 1+5 در مذاکرات هسته یی با ایران به
جمع حاضر، گفت وگوها شکل رسمی یافت و نشستی یک ساعته درخصوص
برنامه هسته یی ایران برگزار شد و بحث آنقدر جدی و جالب بود که
حتی خدمتکار رستوران نیز تا فرصتی می یافت، در گوشه یی می
ایستاد و با دقت به صحبت های رد و بدل شده گوش می سپرد.
کوپر اما با طرح سوالی، این جلسه را آغاز کرد و خواهان آن شد
که نمایندگان جامعه اطلاع رسانی ایران به پرسش پاسخ دهند. او
گفت :
ما خیلی خوشحال خواهیم شد با ایران همکاری کنیم، اما قبلش باید
از صلح آمیز بودن آن مطمئن باشیم. دو دلیل برای این ابهام می
گویم. آژانس هیچ انحرافی پیدا نکرده اما برخی از سوالات مطرح
شده و ایران پاسخ هایی داده که قابل قبول نیست. بازرسان آژانس
برای بازدید سایت لویزان
رفتند اما وقتی به آنجا رسیدند، دیدند به عمق زیادی خاکبرداری
شده و مقام های ایرانی گفتند می خواهند پارک بسازند. ممکن است
این پاسخ درست باشد اما ما هیچ شاهدی بر درست بودن آن نداریم.
دلیل دوم این است که ایرانی ها نرم
افزاری را برای تشخیص تاثیر
فشار بر آهن خریداری کردند و آژانس علت
خرید این نرم افزار را جویا
شد که ایران پاسخ داد می خواهد تاثیر تصادفات را روی همدیگر
ببیند که هیچ کس در دنیا به علت گران بودن این نرم افزار از آن
برای تاثیر تصادفات استفاده نمی کند. من شاهدی ندارم و عکسی هم
نمی توانم ارائه کنم اما ابهاماتی وجود دارد که باید روشن شود.
سپس وی در بازگشت به پرسش خود که ایران با این مواد غنی شده چه
می خواهد بکند، گفت؛ اگر اینها برای استفاده از نیروگاه است،
توافق ایران با روسیه برای تامین سوخت نیروگاه بوشهر برای 10
یا 20 سال است و ساخت این سوخت در انحصار روسیه است و اگر
ایران می خواهد نیروگاه های جدید بسازد تا این مواد را در آنجا
استفاده کند، نمی دانم آیا ایران بدون وابستگی به کشور دیگری
می تواند نیروگاه هایی را که قول داده بسازد تا این مواد غنی
شده را در آن به کار بگیرد یا خیر. اگر هم این کار بشود، ساخت
این نیروگاه پنج سال به طول خواهد انجامید.
کوپر در پاسخ به پرسش دیگری اینکه چرا اروپا سند توافق شده در
سال 2005 را که در آن سال روی چهار محور توافق شده بود،
عملیاتی نکرد و آن را متوقف کرد، گفت؛ آنچه من به خاطر دارم،
کمی متفاوت است. این توافق در سال 2004 در پاریس بود که در آن
توافق شده بود ایران چند مساله را به حال تعلیق درآورد که در
میانه این دوره ایران بار دیگر تاسیسات اصفهان را به کار
انداخت. در آن مقطع ما می توانستیم موافقتنامه را متوقف کنیم
ولی تصمیم گرفتیم به آن پایبند باشیم و بار دیگر ایران شروع به
راه اندازی تاسیسات غنی سازی در نطنز کرد و این به آن معنی بود
که تعلیق و متعاقباً توافق به پایان رسیده است. اگر به گذشته
نگاه کنیم، هر دو طرف اشکالاتی داشتند.
ایران توانایی های هسته یی بسیاری از خود نشان داده و نشان
داده که قادر است اورانیوم را غنی کند و اگر در آینده کشوری
سوخت را قطع کند، می تواند سوخت مورد نیاز خود را تهیه کند.
بنابراین زمان خیلی معقولی است که دولت ایران نگاهی دوباره به
برنامه هسته یی خود بیندازد و با توجه به توانایی های خود به
گفتگوها بازگردد و توافق کند. مساله اینجاست که اگر توافقی بین
ایران با دیگران انجام نشود تحریم های بیشتری علیه تهران وضع
خواهد شد و حتی ممکن است تهدیدی نظامی هم علیه ایران وجود
داشته باشد. البته من درصدد تهدید نیستم اما این واقعیت هایی
است که ما را نگران می کند و ما به برقراری روابط سازنده بین
ایران و دیگر کشورها علاقه مند هستیم. |
