|
خانم نسرین ستوده عضو کانون مدافعان حقوق بشر است. کانونی که
خانم شیرین عبادی بنیانگذار آنست و و خانم نرگس محمدی سخنگوی
آن. نسرین ستوده برنده یک جایزه حقوق بشری از ایتالیا شده و
قرار بود برای دریافت جایزه خود به این کشور برود و 22 آذر در
آنجا سخنرانی کند، اما مانند چند ده نمونه دیگر در دولت احمدی
نژاد، مانع سفر او شدند.
پس از ممنوع الخروج اعلام شدن خانم ستوده و مخالفت با شرکت وی
در مراسم اهدای جایزه، متن سخنرانی او روی شماری از سایت های
فعال حقوق بشر و طرفدار برابری حقوق زن و مرد در جمهوری
اسلامی منتشر شد. فرازهائی از این سخنرانی را می خوانید که
درباره حضور فعال بنیادگرایان در دهکده جهانی است. همان دهکده
ای که ایران نیز در آن قرار دارد و بنیادگرایان آن مانع ایراد
این سخنرانی در ایتالیا شدند.
خانم ستوده که خود وکیل دادگستری است در سخنرانی ایراد نشده
خود، بصورت عام و بدون ذکر مصداق(ایران) می نویسد:
«...
بر خلاف قانون اساسی ایران، قوانین مربوط به نحوه رسیدگی به
اتهامات، به
قاضی این اختیار را می‌دهد كه از دخالت وكیل در مرحله تحقیقات
مقدماتی در
پرونده‌های متهمان از جمله متهمان سیاسی جلوگیری به عمل آورد و
این خود
زمینه ساز نقض حقوق متهمان سیاسی است. از طرف دیگر وجود
قوانینی كه می‌تواند مخالفان سیاسی حكومت یا فعالان اجتماعی را
به عنوان
محارب مورد محاكمه قرار دهد و حكم اعدام برای آنها صادر كند،
از دیگر
مشكلات پیش روی فعالان اجتماعی است كه البته بسیاری از آنان را
با احكام
سنگین حبس‌های طویل‌المدت و یا حتی اعدام مواجه كرده است.
وكلاء برای دفاع از موكلان‌شان نه تنها با موانعی روبرو هستند،
بلكه همواره با تهدید تشكیل
پرونده و حبس و زندان مواجه‌اند. بسیاری از وكلاء مدافع حقوق
بشر به كرات
محكوم به زندان شده‌اند و به موجب حكم دادگاه مدت زندان خود را
تحمل
كرده‌اند. اما جریانی كه مصمم است از طریق قانون و راه‌های
مسالمت‌آمیز به
دفاع از فعالان اجتماعی بپردازد، همچنان بر پیگیری مطالبات
قانونی از طریق
راه‌های مسالمت آمیز پا فشاری می‌كند.»
خانم ستوده سپس اشاره به جنبش مسالمت آمیز زنان در ایران کرده
و می نویسد:
«... زنان ایران خواستار تغییر قوانینی هستند كه دیه زنان را
نصف
مردان قرار می‌دهد. قوانینی كه ارزش شهادت زنان را نصف مردان
می‌داند، حق
طلاق را در اختیار مطلق مرد قرار می‌دهد و در همان حال به وی
حق تعدد
زوجات را اعطا می‌كند تا چهار زن برای ازدواج دائم داشته باشد
و حق داشتن
همسران صیغه‌ای تا بی نهایت را داشته باشد. آنها خواستار تغییر
قوانینی
هستند كه سن مسؤلیت كیفری دختران را 9 سال و پسران را 15 سال
قرار می‌دهد
و بدین ترتیب دختركان 9 ساله را در معرض مجاز ات اعدام قرار
می‌دهد.
قوانینی كه سهم‌الارث دختران را نصف پسران خانواده قرار می‌دهد
و ارث زنان
را از همسران خود از این هم كمتر قرار می‌دهد. قانونی كه سن
ازدواج را
برای دختران 13 سال تعیین كرده است و حق طلاق را از این
دختركان پس از
رسیدن به سن بلوغ، سلب می‌كند. این قوانین نمی‌تواند مورد
تأیید جامعه زنانی باشد كه به گواهی آمار رسمی،
70
در صد آنها صندلی‌های دانشگاه را در ایران اشغال كرده‌اند.
خانم ستوده ضمن اشاره به این که زنان ایرانی یک کمپین علیه این
نابرابری ایجاد کرده اند و امضاء جمع می کند می نویسد :
«... هزینه‌ای كه زنان ایران برای این
راهكار مسالمت آمیز و مبتكرانه‌شان پرداخت كرده اند عبارت بوده
از: دستگیری، احضار، حكم
محكومیت و ممنوع الخروجی. از ژانویه 2008 تا مارس 2008 هر 4
روز یك مورد دستگیری، احضار، حكم
محكومیت و ممنوع الخروجی داریم. طی سال‌های اخیركه دوران سخت
این جنبش
محسوب می‌شود، زنان نه تنها مورد تعقیب قضایی، بازداشت و یا
ممنوع‌الخروجی
قرار گرفتند بلكه احكام محكومیت سنگین، تا 5 سال حبس و یا شلاق
نیز برای
آنان صادر شد. ما به مانند بسیاری از جنبش‌های زنان
در سراسر دنیا با گزینش روش‌های مسالمت‌آمیز، اراده خود را
مبنی بر پرهیز
از روش‌های خشونت آمیز اعلام می‌نمایند. در آخرین اقدام، در
اعتراض به
لایحه حمایت از خانواده كه حق تعدد زوجات را به رسمیت
می‌شناخت، فعالان
جنبش زنان ایران با حضور در مجلس، خواستار خروج این لایحه از
دستور كار مجلس
شدند. این عمل فعالان جنبش زنان هر چند منجر به خروج موقت
لایحه از دستور
كار شد اما اظهارات ضد و نقیض از سوی دست اندركاران، باعث شده
است كه
جامعه زنان ایران، همچنان نگران سرنوشت لایحه باشد و بنابراین
فعالیت
زنان در این زمینه ادامه دارد و آنها با نگرانی سرنوشت لایحه
را دنبال
می‌كنند. چنانچه لازم باشد با اعتراضات مدنی ، فریاد خود را به
گوش
جهانیان می‌رسانند و البته هزینه آن را نیز پرداخت می‌كنند.»
خانم ستوده در ادامه ضمن ابراز خوشوقتی از ایجاد دهكده جهانی
كه به گفته او هر لحظه امكان
ایجاد ارتباط و همبستگی بین فعالان حقوق بشر را فراهم می‌آورد،
نسبت به ورود بنیادگرا ها به این دهكده جهانی هشدار داده و
نوشت
:
«... ورود
به دهكده جهانی بدون مدارك شناسایی بسیار راحت است. همچنانكه
ما به آسانی
به این دهكده رفت و آمد می‌كنیم. واپس گرایان نیز در رفت و آمد
به این
دهكده‌اند و آثار خود را در دهكده‌ای كه ما نیز در آن زندگی
می‌كنیم، بر
جا می‌گذارند.
من از
جامعه مدنی ایتالیا انتظار كمك دارم تا موارد نقض حقوق بشر در
ایرن را باز هم بیشتر و بیشتر مورد توجه قرار دهد.»
|
