|
بخش قلب بیمارستان قائم مشهد راهرویی است که شاید روزگاری
سفید
بوده، ساختمان بیمارستان خیلی
قدیمی و خراب است، گچ و رنگ دیوارها جابجا ریخته. تقریبا همه
درها شکسته‌اند، حتی چهارچوب درها، توری
پنجره‌ها پاره و سوراخ شده و دیوارها ترک برداشته‌اند، کلید و
پریزها شکسته و خیلی
از آنها چسب‌کاری، بعضی از لامپ‌ها و مهتابی‌ها شکسته‌اند و
بعضی‌هاشان قاب
ندارند. پرونده بیماران در کیسه‌ای متصل به تخت جای داده شده
است، در هر اتاق سطلی است مخصوص زباله‌های عفونی که روی آن
نوشته
شده "خطر عفونت". این سطل ها کنار دستشویی هر اتاق آویزان است!
همه از "سوسک" می نالند. آنها بیمارستان را فتح کرده اند. اتاق
لباس‌ها، دخمه‌ای است که لباس‌های چروک را کنار هم گلوله
کرده‌اند. شب بیمارستان دانستی تر است. سوسک‌ها توی لیوان‌ها،
ظرف‌ها و غذاهایی که بیرون گذاشته شده رژه می‌روند. همه
بیماران
فقط 2 یخچال دارند.
بیماری که 25 روز در این بخش بستری است و به گفته خودش 20
لیوان خون از ریه‌اش خارج کرده‌اند، حتی تحمل یک ساعت ماندن در
بیمارستان را ندارد.
دستش را که تمام آن کبود و خونی است، نشانم می‌دهد و می‌گوید:
شلنگ اکسیژن خوابید و اگر خودم با دندان آن را راست نمی‌کردم،
خفه شده بودم.
آسمی ها از دود سیگار می نالند. همیشه
داخل دستشویی‌های بخش، یکی مشغول کشیدن سیگار است.غذاهای
بیمارستان بوی بدی
دارد.(برگرفته
از "ایسنا" خلاصه و ویراستاری شده پیک نت) |
