حضور دو نخست وزیر سابق ایتالیا و فرانسه در تهران برای حضور در کنفرانس ادیان و مواضع و سخنانی که در باره آینده مناسبات ایران و جهان گفتند، نظراتی است متفاوت با آن سیاستی که اکنون در این دو کشور دولت های بر سرکار دنبال می کنند. هم دولت برلسکونی در ایتالیا و هم دولت سرکوزی در فرانسه.

در پایان و در جمعبندی جریان بحران مالی- بورسی امریکا و سپس اروپا، نوک اتحاد نوینی میان برخی کشورهای مهم اروپائی و امریکا بعنوان دارندگان اقتصاد واحد، آرمان واحد و ارتش واحد، مانند نوک کشتی از یخ اقیانوس بیرون آمد که زنگ خطری است برای آینده جهان. ابتدا امریکا و سپس بزرگان اروپائی مانند فرانسه و آلمان و ایتالیا و انگلستان دست گذاشتند روی بانک ها و دولت شدند بزرگترین قدرت اقتصادی برای گرفتن تصمیمات بزرگ سیاسی. مرحله نوینی آغاز شده که برای رصد کردن آن به دوربین هائی بسیار پرقدرت تر از آن گذشته نیاز است. امریکا توانست در این مدت بزرگترین فشار اقتصادی را به سمت اروپا هدایت کند و مقاومت بزرگان اروپائی را که برای پیروی از امریکا این پا و آن پا می کردند با خود همراه کند. از جمله دولت آلمان که صدراعظم آن در اولین اظهار نظرهایش پیرامون بحران اخیر مدعی شد این بحران به امریکا مربوط است و نه اروپا. سخنان او سرتیتر بزرگترین روزنامه های آلمان شد، اما طی چند روز اعتبار آن فرو ریخت زیرا بحران بورس فرانکفورت را هم در نوردید. در همین فاصله فرانسه و شخص سرکوزی سکان هدایت اروپا را نه تنها بعنوان رئیس نوبتی اتحادیه اروپا، بلکه بعنوان مبتکرترین و جسورترین شخصیت سیاسی اروپا برای شکل گیری اتحاد نوینی میان امریکا و چهار کشور بزرگ اروپائی ( فرانسه، آلمان، ایتالیا و انگلستان) وارد میدان شد و رهبری را بدست گرفت.

سرکوزی نه تنها چنین شخصیتی – که بوش همه جانبه او را ستود- در جریان بحران اخیر از خود نشان داد، بلکه با برپائی بزرگترین نمایشگاه فضائی در پاریس قدرت نظامی برتر خود را در اروپا نیز به نمایش گذاشت. او چهره دیگری از فرانسه را به نمایش گذاشت. فرانسه ناپلئون! این که مردم فرانسه مجال چنان ماجراجوئی های جنگی را که از ناپلئون در تاریخ ثبت است به وی خواهند داد یا نه، بحثی است باز، اما این که او قدرت نظامی – فضائی فرانسه را در مرکز پاریس به نمایش گذاشت، بحثی است در خیابان و میدان!

او این نمایشگاه را به بهانه یکصدمین سال صنایع هوائی و فضائی فرانسه به نمایش گذاشت. نمایشی که اگر در کنار قراردادهای اخیر نظامی و حتی اتمی فرانسه با شیخ نشین های خلیج فارس و نقش آفرینی سرکوزی میان سوریه و لبنان و اسرائیل از یکسو و مناقشه کهنه اسرائیل و فلسطینی ها مورد توجه قرار گیرد، آنگاه صفحه جدیدی برای شطرنج سیاسی- نظامی در اروپا باید گشود!