حرف هائی که رهبر جمهوری اسلامی در دیدار باهیات دولت و به مناسبات هفته دولت زد را چگونه باید ارزیابی کرد؟
عده ای می گویند و شروع کرده اند به نوشتن و توجیه کردن آن سخنان و گرفتن باد از پرچم احمدی نژاد که با هندوانه ای که رهبر زیر بغلش گذاشت از بیت رهبری به قصر ریاست جمهوری بازگشته و چهار سال دوم ریاست جمهوری را هم از همین حالا و با حرف های رهبر نقد کرده است. از جمله این توجیه کنندگان "سلیمی نمین" سردبیر سابق کیهان هوائی است.
شماری، سخنان رهبر برای هیات دولت را جلوگیری از حمله و انتقاد بیشتر به دولت و رنجیدن فرماندهان سپاه و طیف روحانیون حجتیه ای به رهبری مصباح یزدی ارزیابی کرده‌اند. مانند تفسیری که دبیر ادوار تحکیم "زیدآبادی" نوشته و سایت بی بی سی منتشر کرده است.
در این میان محمد علی ابطحی نیز در وبلاگ خود و در گزارش اجلاس هیات رهبری مجمع روحانیون مبارز با شرکت محمد خاتمی، تنها اشاره کرده است که سخنان رهبر و بویژه آن بخش که از آن تلقی تعیین تکلیف انتخابات ریاست جمهوری و تضمیمن دو دوره ای شدن احمدی نژاد شده، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. او ننوشته و لابد اجازه نداشته بنویسد آن بحث و بررسی در چه مایه ای بوده است؟
خبرگزاری سوپر خودی "فارس" هم با استفاده از فرصت بوجود آمده براثر سخنرانی رهبر، روزگذشته فورا دویده جلو و در حاشیه کنگره اسدالله لاجوردی، که نام اصلی آن باید کنگره وقاحت و دهن کجی به یک ملت باشد و در آن ناطق نوری مشاور ارشد رهبر و رئیس مجلس پنجم سخنرانی کرده بود، از ایشان پرسیده "آن وعده دولت وحدت ملی که جنابعالی طرح کردید چه شد؟"
ناطق نوری هم که تازه از منبر ستایش از یک جانی و جنایتکار- که نامش بی شک در تاریخ ایران ثبت خواهد ماند- پائین آمده بود، با ملاحظه بادی که از بیت رهبری و جلسه دیدار رهبر و هیات دولت برخاسته بود، در پاسخ گفت: آن فقط یک نظر و پیشنهاد استراتژی بود و من هم هیچ قصدی در دنبال کردن این فکر و یا ملاقات و رایزنی با دیگران در این مورد ندارم.
رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح -سرلشکر فیروزآبادی- هم به نوبه خود، پس از آن سخنان گهربار رهبر میکرفن را جلوی دهانش گرفت و در دیدار با فرماندهان ارشد، عینا همان تعابیر ایشان در باره دولت احمدی نژاد را تکرار کرد تا حمایت نظامی از سخنان رهبر و فرمانده کل قوا را اعلام کرده باشد. البته نه آنچنان وزین، در حد وزن و قطر خودش!
سپاه پاسداران هم اعلامیه ای در همین ارتباط و با همین مضمون (همآهنگ با سخنان رهبر) صادر کرد تا همه مخالفان و منتقدان دولت حساب کار خودشان را بکنند و بند 209 اوین را فراموش نکنند.
اگر یک خبرنگاری، یک خبرگزاری، یک رادیوئی و یا بنی بشری از من بپرسد چه فکر می کنی؟ می گویم:
اولا- این همان فرهنگ سیاسی مسلط در دهه 1350 است که دولتین و مجلسین و ارتشین و... بعد از شاه نفس می کشیدند تا مبادا به جرم زودتر نفس کشیدن و جلو افتادن از شاه، ایشان دستور بریدن نفسش را بدهد. پدرش خشن و بی پروا و خودش مدرن و آن روزی! اما هر دو در یک جهت. اکنون هم که نگاه کنید، همه "...ین" ها به شمول "سپاهین" همان می کنند و می گویند که "... تین" در زمان شاه می گفتند و می کردند. قانون اساسی همان بود که اعلیحضرت آریامهر می فرمودند و جلب رضایت ایشان بالاترین و مهم ترین بند قانون اساسی بود!
دوم- به شهادت چندین سخنرانی و اظهار نظر و فرمان اخیر رهبر جمهوری اسلامی که یک "مقام معظم" هم به آن اضافه شده، مثل آریامهر که به دمب اعلیحضرت شاهنشاه بسته بودند، ایشان تعادل خود را از دست داده است. از کسی که در بیتش بنشیند و سفرا و نمایندگان خارج از کشور را احضار کند و خطاب به آنها بگوید "ما ابرقدرت" شده ایم، نباید انتظار داشت در جمع هیات دولت نگوید "شماها فکر کنید نه یکسال، بلکه 4 سال بعدی هم قوه مجریه را در دست دارید!" و چند ماه دیگر هم به مردم بگوید در انتخابات شرکت کنید و مشروعیت نظام را به امریکا نشان بدهید!
از این نمونه سخنرانی ها و موضع گیری ها، ایشان به کرات دارد. این فقط یک نمونه بود و قطعا آخرین آنهم نخواهد بود. زیاد نباید آنها جدی گرفت. تعادل روحی و روانی و عصبی آقا بهم ریخته! مثل همه آنها که قدرت در کشورشان متمرکز شد و به پشتوانه قوای نظامی که فرماندهی آن را دراختیار داشتند سخن می گفتند و تصمیم می گرفتند و فاجعه آفریدند. چین و مائو و انقلاب فرهنگی، شوروی و استالین پس از پیروزی در جنگ با فاشیسم و آلمان نازی، ناپلنون در فرانسه.... و برای آنکه ایشان خود را در قد و قامت بزرگان فرض نکند، از نمونه هائی مثل رضاشاه که خیز برداشت تا متحد هیتلر شود، مثل شاهنشاه آریامهر که ایشان زیر عبا تقلید او را می کند و یا زیاد دور نرویم، مثل صدام حسین درعراق و مثل خیلی های دیگر از گذشته دور تا گذشته نزدیک.
نمونه هائی از سخنان و تصمیمات و دخالت های او در تمام امور مملکتی را از امشب تا فرداشب جمع می کنم و برایتان می نویسم که مستند تر به آن عدم تعادلی در شناخت "رهبر" برسید که به آن اشاره کردم.