دولت عراق به ایرانی هائی که برای زیارت وارد این کشور می شوند مشکوک است و زیر فشار ارتش امریکا، هر ایرانی که وارد عراق می شود در حد یک تروریست باید تا لحظه خروج از این کشور تحت نظر باشد.

نه تنها درجاده ها، بلکه در محلات و خیابان های شهرهای بزرگ عراق روی دیوارها علیه ایران بعنوان عامل انفجارها و متجاوز شعار می نویسند.

در آب های خلیج فارس، کشتی های ایرانی و کشتی هائی که بار به ایران حمل می کنند امنیت ندارند. نه از بیم ارتش و نیروی دریائی مستقر امریکا درخلیج فارس، بلکه از بیم گروه های مسلحی که برای حمله به کشتی های ایرانی تشکیل شده اند. آنها عراقی اند، اما مسلح به سلاح های پیشرفته امریکائی. سنی اند یا شیعه؟ مهم نیست. مهم آنست که خلیج فارس را برای کشتی های راهی ایران نا امن کرده اند. آن هم کشوری که از پنبه تا آتش را وارد می کند.(به آخرین تصمیم دولت احمدی نژاد برای ورود پنبه به همین شماره پیک نت مراجعه کنید)

در افغانستان نیز نه تنها ایرانی هائی که به هر دلیل و بهانه ای به این کشور می روند و یا بدلیل ازدواج با زنان افغان و یا مردان افغان به این کشور سفر می کنند، بلکه مهاجرینی که از ایران اخراج می شوند، از بدو عبور از مرز و ورود به افغانستان وابسته به ایران قلمداد می شوند. آنها را عاملین ارتباط با القاعده می دانند و انفجارهای اخیر در افغانستان را متوجه نقش آنها می کنند. این را مطبوعات کابل نیز می نویسند.

در کردستان ایران، همه کردها از نظر مقامات دولتی مشکوک به ارتباط با دولت و استخبارات دولت کردستان عراق اند. حتی اگر مشکوک به این ارتباط هم نباشند، متهم به علاقمندی به دولت آنسوی مرزاند و به همین دلیل گسترده ترین شرایط امنیتی و نظامی در کردستان برقرار شده است. در واقع نظامی ترین و سپاهی ترین شرایط در کردستان برقرار شده است و هر اندازه که این حلقه را تنگ تر کرده اند، توجه وعلاقه مردم به دولت آنسوی مرز بیشتر شده است. نه در میان فعالان سیاسی و روشنفکرن و تحصیل کردگان، بلکه در میان توده مردم روستائی نیز این علاقمندی رو به گسترش است.

بلوچستان نیز تقریبا وضعی مشابه کردستان پیدا کرده است، ضمن آنکه در آنجا قاچاق مواد مخدر و گروه های مسلح وابسته به شبکه های مواد مخدر حریف پرقدرتی در برابر سپاه و نیروی انتظامی اند. کم کم از دل این شبکه ها، جندالله و دیگر گروه های مدعی دفاع از حقوق مردم بلوچ شکل گرفته است. آنها می ربایند و می برند آنطرف مرز و اینها دراینطرف مرز می گیرند و اعدام می کنند. در مثلث بلوچ نشین میان پاکستان و ایران و افغانستان موقعیت روز به روز به ضرر ایران وخیم تر می شود و بتدریج جنوب خراسان را هم در بر می گیرد.

این تابلو امنیت در مرزهای ایران است. در داخل کشور نیز خشم ونفرت و فقر، جنایت و اعتیاد و فحشاء دست در دست هم پیش می رود. شیرازه های وحدت ملی را حکومت از هم گسسته و درعین حال از اتحاد ملی دم می زند. یا فکری برای این هم گسستگی باید بکنند و یا به پابوس امریکا بروند. یعنی: بر سر دو راهی!