جسارت احمدی نژاد و ماله کشی رهبر در نماز جمعه

دوستی با مردم اسرائیل یک گام به عمق رفت

انتخابات ریاست جمهوری

رقابت میان فرماندهان و روحانیون

احمدی نژاد در آستانه سفر به نیویورک: بنده برای مراجع احترام قائلم، اما تصمیمات دولت

 مستقل از اظهارنظرهای افراد گرفته می‌شود، حتی اگر آن افراد محترم و عزیز باشند. »

رهبر در نماز جمعه تهران: عكس‌العمل های مستمر درباره اظهار نظری غلط درباره

 مردم اسرائیل كاری بیهوده و التهاب‌آفرین است. این حرف غلط تمام شده است

 و نباید دنبال اینجور مسائل كوچك و پوچ را گرفت.

نماز جمعه (دیروز) را رهبر جمهوری اسلامی خواند. بخشی از سخنان او در نماز جمعه در ارتباط بود با ماجرای "دوستی با مردم اسرائیل" که معاون احمدی نژاد "رحیم مشائی" در یک سخنرانی طرح کرد و موجب یک سلسله واکنش ها شد.

رهبر جمهوری اسلامی در نماز تهران گفت، واکنش به ین سخنان یک جنجال سازی  پوچ است و باید به آن خاتمه داد.

آنچه که خامنه ای گفت، هم درست است و هم می تواند به این سادگی که او طرح کرد نباشد. درست است زیرا رئیس دولتی که تمام صورتش پر از آبله است را مجلسیان می خواستند به جرم بد آرایشی به مجلس فرا بخوانند. از میان آن همه موضوع و آن همه ضعف اقتصادی و اجتماعی و سیاسی، آقایان می خواستند احمدی نژاد را برای سخنان معاونش درباره مردم اسرائیل به مجلس احضار کنند!

ارزیابی خامنه ای می تواند به این سادگی هم نباشد، به این دلیل:

آنچه که مشائی گفت و سکوت طولانی احمدی نژاد و سپس تائید سخنان او درباره دوستی با مردم اسرائیل در آستانه سفر به نیویورک، دریچه ای بود برای باب زدوبندهای بسیار بزرگ با امریکا و اسرائیل. بویژه در آستانه دو انتخابات در اسرائیل و امریکا. در امریکا انتخابات ریاست جمهوری و در اسرائیل جابجا شدن دولت!

این دفاع جسورانه احمدی نژاد از دوستی با مردم اسرائیل، حتی اگر پس گرفته شود، پیام خود را برای امریکائی ها و اسرائیل ها داشته است. یعنی این دولت حاضر به معامله است. سخنان احمدی نژاد در کنفرانس خبری قبل از عزیمت به امریکا:« حرف آقای مشایی حرف دولت است و حرف روشنی است. ملت ما با ملت‌ها و با مردم مشكلی ندارد. ایران، امروز با مردم آمریکا و اسرائیل دوست است و هیچ ملتی در دنیا دشمن ما نیست. بنده برای مراجع احترام قائلم، اما تصمیمات دولت مستقل از اظهارنظرهای افراد گرفته می‌شود، حتی اگر آن افراد محترم و عزیز باشند. »

به فاصله یک روز، رهبر جمهوری اسلامی در نماز جمعه تهران ظاهر شد و سخنان احمدی نژاد را به نیابت از وی پس گرفت. این سخنان به نیابت از احمدی نژاد بود، زیرا دفاع او از دولت عملا یعنی تقویت همان مواضعی که احمدی نژاد در حمایت از دوستی با مردم اسرائیل گفت و خود را آماده سفر به نیویورک کرد.

علی خامنه ای گفت: «اظهار نظر غلطی درباره مردم اسرائیل بیان شده است. ملت ایران با یهودیان، مسیحیان و اصحاب ادیان هیچ مشكلی ندارد، اما اینكه گفته شده ما با مردم اسرائیل مانند بقیه مردم جهان دوست هستیم حرف غلطی است. عكس‌العملهای مستمر درباره اظهار نظر غلط درباره مردم اسرائیل كاری بیهوده و التهاب‌آفرین است. این حرف غلط تمام شده است و نباید دنبال اینجور مسائل كوچك و پوچ را گرفت و آن را ادامه داد. »

این سخنان پیش از آنکه توضیح غلط بودن سخنان مشائی باشد، دفاع از احمدی نژاد و دولت او در برابر روحانیونی و مراجعی بود که در هفته گذشته بر شدت انتقادهای خود از وی افزودند. درعین حال که تلاشی بود از جانب خامنه ای برای جلوگیری از قطع حمایت روحانیت از خود وی. بخش دوم سخنان احمدی نژاد در باره مراجع روحانی آنقدر تند و واکنش برانگیز بود که رهبر جمهوری اسلامی شتابزده به میدان آمد تا بلکه جلوی برخاستن موجی را بگیرد که در واقع صف آرائی میان روحانیون و دولت مورد حمایت فرماندهان سپاه را است. ضمن آن که سخنان احمدی نژاد کفه ترازو را در ماه هائی که تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری مانده، در جبهه روحانیت بازهم متمایل به حمایت از هاشمی رفسنجانی بعنوان حامی روحانیت، در برابر رهبر بعنوان حامی فرماندهان سپاه و دولت شبه نظامی می کرد. این کفه با اظهارات رهبر در نماز جمعه تهران نیز سبک نخواهد شد و روحانیت متوجه خطر تصفیه حکومتی شده است. تمام مسئله همینجاست! نکته بسیار مهم دیگر آن که روحانیت بطور عامل، حتی به شمول روحانیون سنتی مقیم حوزه ها و یا امام جمعه ها، با رصد کردن اوضاع سیاسی کشور بخوبی می دانند که اگر بخواهند احمدی نژاد را پائین بکشند هیچ راه حلی جز حمایت از خاتمی ندارند زیرا او تنها گزینه روحانی ایست که می تواند پیروز میدان انتخابات باشد. این هم از نکات و دلائل مهم به صحنه دویدن رهبر در نماز جمعه تهران بود. اما، بسیار بعید به نظر می رسد که دولت و فرماندهان سپاه که پشت آن قرار گرفته اند به این آسانی از طرح خود برای کوتاه کردن دست روحانیت از قدرت حکومتی صرفنظر کنند و به همان اندازه نیز روحانیت بعید است نداند فرماندهان سپاه چه خوابی برای آنها دیده اند. بویژه که موقعیت اجتماعی روحانیت بشدت تضعیف شده و حتی عملکردی سرکوبگرانه دولت را نیز مردم به حساب "حکومت روحانیون" می اندازند.

به این ترتیب، سخنان رحیم مشائی و ماجرای دوستی دولت با مردم اسرائیل، چند متر از سطح به عمق رفت و به انتخابات ریاست جمهوری وصل شد.

این اتصال و ارتباط را در سخنان شتابزده رهبر در حمایت از دولت نیز می توان دریافت. آنجا که گفت:

«دشمن سعی می‌كند با ایجاد التهاب آرامش مردم را بزداید و متأسفانه برخی در داخل نیز نادانسته این التهاب ها را افزایش می‌دهند.

مردم از برخی سخنان بی جا در میان نخبگان نارضای اند . باید با هوشیاری به این مسائل كوچك و پوچ خاتمه داد.  برخی انتقادات از دولت بدلیل نزدیك شدن به ایام انتخابات است. البته مدت زیادی به انتخابات ریاست‌جمهوری مانده است و مسائل لازم و مربوط به انتخابات را در هنگام مناسب با مردم در میان خواهیم گذاشت. مسائلی كه این روزها در انتقاد از دولت بیان می‌شود برخی بی‌انصافی‌ها دیده می‌شود. »

رهبر جمهوری اسلامی که عملا اعتراف به دخالت مستقیم در انتخابات آینده کرد، در بخش دیگری از سخنان خود محدود کردن بازهم بیشتر فضای سیاسی کشور را وعده داد و تعبیر خود را از آزادی، در حد گفتن نظرات در مجامع تخصصی اعلام داشت. او گفت:

«هر كس حرفی و طرحی درباره آینده كشور و حل مسائلی همچون تورم و گرانی دارد آنرا به ویژه در مجامع تخصصی بیان كند؛ به بهانه دمكراسی، نباید موجب تضعیف و تخریب مسئولان شوند. فضای باز و آزادی های جاری، امكان اظهار نظر را درباره هر مسئله‌ای برای همه فراهم آورده است اما نباید دچار بی‌انصافی شد و با هدف تخریب دیگران به اظهار نظر پرداخت.  همه جناحها و مسئولان و اشخاص باید مراقب گفتار و رفتار خود باشند و نخبگان و سیاسیون بهتر است این واقعیت را در نظر داشته باشند كه مردم نیز از این اخلاق ناراضی هستند و به دور از حرفهای مخرب، آگاهانه تصمیم می‌گیرند. »