گفتگو با صدرالدین الهی
محرومیت ورزشی در مناطق قومی ایران
بجای چوبه های دار و اعدام
دروازه های ورزش را باز کنند!

در ادامه تلاشم برای کنکاش بیشتر روی مسئله قومیت های ایران و حقوق پایمال شده تاریخی زنان به سراغ دکتر صدرالدین الهی رفتم. تعجب می کنید؟  علتش را می گویم . صدرالدین الهی  ورزش ایران و جهان را مثل کف دست می شناسد. بیش از 30 سال است که ایران ندیده و ساکن امریکاست، اما وقتی نوشته هایش را می خوانی و یا پای صحبتش می نشینی، انگار همین دیروز از ایران به ترکیه و بعد هم به  نیویورک آمده است. در تماسم، به او گفتم به قصد چند پرسش در باره قومیت ها و حقوق زنان تلفن کرده ام. خیلی جا خورد. او و مسئله کردها و یا بلوچ ها؟

خواست در گفتگو را ببندد که من از پنجره وارد شدم. گفتم صبر کنید! صبر کنید! اتفاقا سئوالاتم درباره ورزش است. مگر درمناطق قومی ایران محرومیت ورزشی حاکم نیست؟ مگر دختران و زنان کرد و بلوچ و ترک ما علاوه بر محرومیت فرهنگی و زبانی، از محرومیت های ورزشی رنج نمی برند؟ زرنگ تر و تیز بین تر از آنست که تصور کنید. درست است که 70 سالگی را تازگی ها پشت سر گذاشته، اما حافظه و حضور ذهنش من را جا می گذارد. بهرحال، نرم شد و حاضر به گفتگو... از اینجا بخوانید!