|
در سالگرد انقلاب مشروطه، (14 مرداد) نشست
مطبوعاتی کانون مدافعان حقوق بشر در
اعتراض به تصویب لایحه حمایت از
خانواده، با حضور جمعی از فعالان
حقوق زنان، نویسندگان وخبرنگاران رسانه های داخلی و
خارجی وهمچنین شخصیت های اجتماعی،
سیاسی و فرهنگی، برگزار
شد.
در این نشست شیرن عبادی،سیمین بهبهانی،
ابراهیم یزدی، حسن
یوسفی اشکوری، عباس عبدی، رخشان بنی
اعتماد، احمد زیدآبادی، پروین اردلان،
شادی صدر، منصوره شجاعی و ثریا عزیز
پناه طی سخنانی نسبت به لایحه حمایت خانواده که در مجلس مطرح
است اعتراض کردند و نظرات خود را اعلام داشتند.
نرگس محمدی، دبیر کمیته زنان کانون مدافعان
حقوق
بشر گفت: این لایحه خلاف حقوق بشر و
حقوق انسانی زنان
ایرانی است.
این لایحه در شهریور 86 از
طرف قوه قضائیه به دولت ارائه شد و
دولت هم پس از جرح و تعدیل و افزودن
بندهایی که هم اکنون مورد مناقشه
است(23 و 25 مربوط به چند همسری و مالیات از مهریه)، آن را به
مجلس شورای اسلامی فرستاد
که در کمیسیون فرهنگی مطرح شد و
مسکوت ماند. در روزهای آغاز به کار مجلس
هشتم این لایحه وارد دستور کار شد و
در کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس بدون
هیچ گونه تغییری به تصویب رسید و
آماده ارائه در صحن علنی مجلس برای رای
گیری از نمایندگان است.
خانم شیرین عبادی رئیس کانون مدافعان
حقوق بشر گفت: این لایحه فقط
ناظر به زنان نیست و نباید تصور کرد که
چون در این لایحه به زن دوباره و سه
باره ستم شده، این زنان هستند که
باید واکنش نشان بدهند. قانون بد
جامعه را به سوی انحطاط و فساد اخلاقی می
کشد وحساسیت نسبت به قانون نادرست
تکلیفی برعهده ی یکایک افراد حامعه است،
چه ظاهرا در آن قانون برنده باشند
وظالم و چه مظلوم و بازنده. این قانون فقط بر زن ستم نمی کند،
بلکه به مرد هم می گوید اگر نوکیسه
هستی و به هر طریق پولدار شدی می توانی
بر هوس های خود جنبه قانونی ببخشی.
این توهین به آقایان نیست؟ این
تزلزل در بنیاد خانواده نیست؟ بنا
بر این ما فقط از گروه های فعالان زن
دعوت نکرده ایم بلکه از مردان فعال
سیاسی هم خواستیم که بیایند و این
موضوع را بررسی کنند. آیا جامعه
باید اینطور باشد که هر مردی که به صرف
چند معامله نان و آبدار بتواند زن
دوم و سوم بگیرد؟
دکتر ابراهیم یزدی نیز از جمله سخنرانان
این همایش بود که طی سخنانی گفت:
جریان گذشته نگری که استطاعت فهم پیچیدگی
های جامعه امروز را ندارد قانون می نویسد. ما با یک جریانی از
ابتدای انقلاب مواجه بوده
ایم که در شرایط متلاطم آن دوره به
خصوص به دلیل حضور میلیون ها زن ایرانی
درانقلاب این جریان نتوانست حرف
خودش را بزند. این جریان اگر در همان
دوره حرف هایی که امروزنسبت به حقوق
زنان می زند، می زد از همان روزهای اول صف
ها از هم جدا می شد. این جریان
استطاعت فکری برای فهم پیچیدگی
های جامعه امروز را ندارد و با نگاه
ساده اندیشانه خود جامعه پیچیده کنونی
را با جامعه زمان پیامبر و مدینه
النبی مقایسه می کند.
نمایندگان جنبش زنان باید در
دیدارهای حضوری با نمایندگان مجلس
آنان را به چالش بکشند. داشتن برنامه کار
توضیح در جنبش زنان ضرورت پیروزی
بزرگ در ادامه این حرکت است.
سیمین بهبهانی شاعر و عضو رهبری کانون
نویسندگان ایران نیز گفت: بیش
از صد سال است که زنان ایران زحمت می کشند تا حقوق
خود را به دست بیاورند و مجلس هشتم
به یکباره تمام این حقوق را بلعید.
حجت الاسلام خلع لباس شده "یوسفی
اشکوری" گفت: زمانی که در
مجلس اول بودم به یک مناسبتی قانونی
در ارتباط با خانم ها مطرح شد با این
مضمون که خانم های شاغل در ادارات،
برای رسیدگی به امور خانواده و
فرزندان بخشی از وقتشان را در خانه
بگذرانند. یک خانمی از رامسر، حوزه
انتخابیه من، نامه ای نوشته و گفته
بود در ایام انقلاب که بحث مبارزه و
به میدان آمدن و شعار دادن و ابراز
احساسات و عواطف بود می گفتید شما هم
به خیابان بیایید و همدوش مردان
اعتراض کنید و تظاهرات کنید. آن زمان مرد
و زن کنار هم بودند، حالا که موقع
تقسیم بهره های انقلاب است در مجلس
قوانینی تصویب می کنید که به طور
مرتب برای زنان محدودیت ایجاد می کند.
فعالان ملی مذهبی
قبلا بیانیه ای داده و این لایحه را
فاجعه دانسته اند. این قانون در نهایت به فروپاشی
خانواده می انجامد و از این جهت جا
دارد که نام لایحه فروپاشی
خانواده یا
لایحه ضد خانواده را بر این لایحه بگذاریم."
رخشان بنی اعتماد سازنده فیلم فراموش
نشدنی "زیر پوست شهر" گفت:
در زیر پوست شهر نهاد خانواده بی دفاع و
شانه خم کرده
زیر فشارهای اجتماعی سعی در حفظ خود از
فروپاشی دارد. در زیر پوست شهر
خانواده مسئولیت هایی است که ضعف
سیستم اجتماعی وظایف طبیعی خود را بر
گرده ی او سوار کرده است. در زیر
پوست شهر به جای آن که با حمایت ها
اجتماعی سعی در تعدیل بحران ها ی
خانواده شود با مشروعیت بخشیدن به موقعیت
های بحران زا نهاد خانواده در معرض
از هم پاشیدگی بیشتر قرار می گیرد. نقض
مفاد لایحه حمایت از خانواده محدود
به بحث حقوق زنان نیست و زمانی که این
لایحه عنوان حمایت از خانواده را بر
خود دارد نقض حقوق هر یک از ارکان این
نهاد به معنای نادیده گرفتن حقوق
همه افراد است.
به راستی چند درصد از مردان ایرانی نه به
عنوان همسر بلکه
به عنوان پدر به مفاد این لایحه رای مثبت
می دهند؟ چند درصد از پدران
شرایط قید شده در این لایحه را به
نفع دختران خود می دانند؟ آقایان
نماینده مجلس به هنگام اعلام رای
حتما فراموش نخواهند کرد که دیگر روزی
پاسخگوی دختران خود و دختران تاریخ
خواهند بود.
شادی صدر
وکیل دادگستری گفت:
لایحه حمایت خانواده جزئی از "پروژه
نوبنیاد گرایی" است. نو بنیاد گرایان زندگی زنان را هدف گرفته
اند و این
لایحه تنها یک تیر در ترکش آنهاست . تیرهای
دیگری هم هست. لایحه مجازات
اسلامی که همچنان تمامی روابط خارج
از ازدواج را جرم دانسته و برای آن
مجازات سنگین مثل سنگسار وضع می
کند. همچنان برای دفاع مشروع زنان شرایطی
غیر قابل اثبات گذاشته است . همچنان
اعدام زیر 18 سال باقی است . تیر دیگر
نظام سهمیه بندی جنسیتی است که زنان
را از حق تحصیل محروم می کند و برخانه
نشین کردن آنان صحه می گذارد.
تیرهای دیگری که شلیک شده اند و ما برخی را
می بینیم طرح گسترش فرهنگ عفاف که
به صورت خزنده و بطئی دارد در تمام
زوایای زندگی ما رسوخ می کند و ما
نمی بینیمش و آخرین تیر بنیادگرایان
زنانه مردانه کردن نظام آموزشی است.
بنا بر این اگر ما به لایحه اعتراض می
کنیم باید این کلیت پروژه ی نوبنیاد
گرایی را ببینیم وگرنه این اعتراض ما
محدود خواهد شد به یک یا دو ماده که
در نهایت تغییرش خواهند داد و تعدیل ش
می کنند اما از زوایای دیگر زندگی
ما زنان را تحت تاثیر قرار می دهند.
منصوره شجاعی:
مجلس هشتم قصد دارد یک سنت قبیله ای و
منسوخ
در جامعه مدنی را در قالب راه حلی اقتصادی
و اخلاقی به جامعه ای حقنه کند.
پروین اردلان:
نزدیک به نیم قرن است که بحث حقوق خانواده
درجامعه ما مطرح است. حقوقی که بخش
مهمی از آن را حقوقدانانی چون مهرانگیز
منوچهریان پیش بردند که در سال 1346
و سپس در سال 1353 به تصویب قا نونی
به نام حمایت از خانواده منجر شد و
برخی از نابرابری های حقوقی در میان
اعضای خانواده اعم از زن و مرد را
کاهش داد.
اکنون نه
تنها از لایحه حمایت خانواده سال
1346 عقب مانده ایم بلکه بار دیگر دولت
ها برای سهم سازی در تاریخ و به نام
حمایت از خانواده تیشه به ریشه ی آن
می زنند.
به نام حمایت از خانواده قانونی طرح می
شود تا حق انتخاب را بیش از پیش از
زن بگیرد ؛ تا تمام اختیارات زن را و
فرزند را در اختیار مرد قرار دهد؛
تا سرکوب را در زندگی اجتماعی تداوم
بخشد و تداوم این اقدامات را در طرح
سهمیه بندی جنسیتی و محدودیت ورود
زنان به دانشگاه ها، طرح امنیت
اجتماعی، امنیت اخلاقی و سایر طرح های دولت
ساخته دیده ایم که چطور کنترل زنان
در هر حوزه ای را نشانه گرفته اند.
اگر در قانون فعلی مرد صاحب اختیار است، در
حوزه
ای وسیع تر دولت است که قیم مابی را تداوم
می بخشد. به واقع لایحه حمایت
از خانواده تشدید سلطه و کنترل
حکومتی بر زنان و خانواده ها است.
عباس عبدی دبیر شورای سردبیری روزنامه
سلام : کسی که می خواهد چنین
قانونی را تصویب کند اول باید دید
که چنین چیزی را برای دختر، مادر و
خواهر خود می پسندد که به آن جنبه ی
قانونی می دهد؟
احمد زید آبادی دبیر سازمان ادوار تحکیم
وحدت نیز گفت: کسانی که این
لایحه را مطرح کرده اند آدم های بی تجربه و
ناآگاه نسبت به دانش اجتماعی هستند
و طرح این لایحه نتیجه کج فهمی محض است
که اگر تصویب شود تبعاتش منفی خواهد
بود.
چندهمسری یعنی برده داری. بعضی از
آقایان
بر این اعتقادند که اگر شرایط ایجاب کند می
شود برده هم داشت چون منع شرعی
ندارد! مطرح کردن تعدد زوجات در قرن
بیست و یک مثل این است که بگویند می شود تعدادی برده هم داشت
چون
منع شرعی ندارد. اما چون طرح این مساله
افتضاح به بار می آورد و در واقع
تاکید براین است که می توان انسانی
را فروخت از گفتنش پرهیز می کنند.
زن صیغه ای طبق این قانون و یا طبق شریعت
هیچ حق و حقوق
ندارد. برای این که به خیال خودشان جلوی
این صیغه های بی رویه را بگیرند و
برای زن حقوقی قائل شوند راه چند
همسری را باز گذاشته اند که راه صیغه
کنترل شود. شاید قصد این بوده که
برای بخشی از زنان که در حالت صیغه از
همه حقوق محروم هستند نوعی از حقوق
را تامین کنند.
ثریا عزیز پناه:
تجربه 15 سال کار انجمن حمایت از حقوق کودکان نشان می
دهد که این لایحه آواری است بر سر
کودکان که در شرایط فعلی دهها مشکل
دارند و اگر قانون این اجازه را
برای اختیار چند همسر به مردان بدهد آوار
مجددی است بر زندگی کودکانی که در
شرایط فعلی که از تبعیض در خانواده در
رنج هستند.
در پایان این نشست بیانیه کانون مدافعان
حقوق بشر در اعتراض به لایحه حمایت از خانواده قرائت شد. در
این بیانیه خواسته شده تا لایحه پیشنهادی از نوبت رسیدگی در
مجلس خارج شده و جهت اصلاح به هیأت
دولت اعاده شود. در صورتی که چنین
تقاضائی مورد قبول قرار
نگیرد ، به نمایندگان محترم مجلس
شورای اسلامی خصوصا فراکسیون اقلیت،
هشدار میدهیم که به هر شیوه قانونی
ممکن، مانع از تصویب لایحه مذکور شوند
. |
