|
احمد باطبی یکی از زندانیان 18 تیر سال 78 بعد از ماه ها خروج
از کشور شب گذشته در صدای امیریکا ظاهر شد. من مصاحبه ایشان با
برنامه تفسیر خبر به مجری گری اقای چالنگی که سعی دارند بگویند
امریکا جهان مورد نظر بشریت است را در زیر می آورم. این گزارش
نقل به مضمون است.
باطبی راجع به خواست های جنبش 18 تیر 78 گفت: ما خواست هایمان
صنفی بود و می خواستیم رعایت حقوق دانشجو و کرامت انسانی
دانشجو رعایت شود.
باطبی راجع به شکنجه گفت: شکنجه ها دو نوع بود. روحی و روانی.
مثلا مادر من را از صبح تا غروب نگه می داشتند و در آخر هم می
گفتند برو فردا بیا. خوب این تحقیر بود. از شکنجه های جسمی هم
کتک و .. بود. مثلا سر ما را در چاه دستشویی می کردند که گرفته
بود و از کثافات پر شده بود.
باطبی راجع به خروج خویش از ایران گفت: من به علت متورم شدن
نیم کره راست مغز مرخصی طولانی مدت گرفته بودم و از این مرخصی
استفاده کردم و توسط حزب دموکرات کردستان از ایران خارج شدم و
به امریکا آمدم . از جمع دستگیر شدگان و زندانیان 18 تیر سال
78 تقریبا همه آزاد شده اند و فقط بهروز جاوید تهرانی باقی
مانده است.
باطبی راجع به نقش سازمان های بین المللی گفت: نقش این سازمان
ها در کم کردن شکنجه مثبت بود و بخاطر پیگیری نهاد های بین
المللی بود که شخص من اعدام نشدم. قبل از من 2 نفر اعدام شدند
و بدون هیچ توضیحی برای من از طرف آقای خامنه ای عفو موردی
اعلام شد.
باطبی در باره اینکه در زمان زندان برای کمک به چه کسانی امید
داشته گفت: برای این موضوع باید زندانی ها را دسته بندی کنم.
زندانی ها از گروه ها و گرایشات مختلف تشکیل شده بودند. عده ای
اصلا حاضر به کمک خواستن از هیچ دسته و گروه حکومتی نبودند. من
از نمایندگان مجلس ششم از جمله خانم داوودی مهاجر و موسوی
خوئیینی ها انتظار داشتم. ولی عموم زندانی ها با نهاد های بین
المللی ارتباط داشتند مثل نهاد های حقوق بشر. من – بعد از
پایان دوره مجلس ششم- موسوی خوئیینی ها را در زندان دیدم.
آنقدر او را با چوب زده بودند که خون سرش روی دیوار پاشیده شده
بود.
باطبی درباره دوران بازجوئی خود گفت: بازجوی من توام با کتک
بود. من خدا را صدا می کردم و بازجو می گفت اسم من محمود است و
من خدا هستم. باید بگویی یا محمود!
باطبی در مورد جنبش دانشجویی امروز گفت: تحلیل من اینست که
جنبش دانشجویی ایران هم دنبال مسائل سیاسی است هم دنبال
موضوعات اقتصادی و صنفی و این خیلی خوب است. در زمان ما جنبش
دانشجویی دنبال دموکراسی بود. در زمان ما هم این مشکلات اخلاقی
مسئولان بود ولی الان جنبه خبری پیدا کرده است و خیلی خوب است.
باطبی در مورد نقض حقوق انسانی قومیت های مختلف ایران گفت: من
در طول تلاش برای بیرون آمدنم از ایران به کردستان رفتم. خیلی
چیزها دیدم و یکی از چیز هایی که در کردستان دیدم این بود که
تمام زندانیان سیاسی که از زندان های کردستان بیرون می آیند،
به یک بیماری نا شناخته مبتلا شده اند.
|
