|
مذاکرات اتمی که نه از مضمون آن مردم اطلاع دارند و نه از
اهداف آن، قرار است 29 تیر ماه جاری در ژنو میان سولانا همآهنگ
کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا وجلیلی دبیر شورای عالی امنیت
جمهوری اسلامی انجام شود. بدرستی معلوم نیست این مذاکرات مقدمه
گفتگو بر سر پیشنهادهای گروه 1+5 (بسته پیشنهادی) است و یا بر
مبنای نامه ای که ادعا می شود کشورهای اروپائی نوشته و سولانا
در تهران تسلیم مقامات ایران کرده است. نه تنها مردم، نه تنها
نمایندگان مجلس، بلکه بسیاری از مقامات حکومتی هم نمی دانند و
یا اگر هم میدانند نمی گویند چرا مذاکرات اتمی باندازه خود
فعالیت اتمی امری مخفی تلقی و تبلیغ شده است. آنچه به مذاکرات
جنبه محرمانه و مخفی داده قبول و یا رد آن شرط گرهی مذاکرات
است که تاکنون تحریم های سنگین و خطر حمله به ایران را همراه
داشته است. یعنی توقف یا ادامه غنی سازی اورانیوم. نفس غنی
سازی و یا توقف غنی سازی نیز امر خطرناکی نیست که لازم باشد
مخفی بماند، بلکه تبعات سیاسی آن در ایران و اختلاف نظرات در
درون حکومت است که باعث این همه مخفی کاری شده است.
درحالیکه گفته می شود توقف غنی سازی در اساس پذیرفته شده و
جلیلی می رود که در یک چانه زنی با سولانا این پذیرش را اعلام
کند و مقدمات مذاکرات اصلی را فراهم آورد، مانور نظامی و
آزمایش موشکی سپاه پاسداران نشان داد که از سفر جلیلی به ژنو و
مذاکره با سولانا نیز چیزی در نخواهد آمد و شبح جنگ همچنان به
ایران نزدیک می شود. اگر توقف غنی سازی پذیرفته شده باشد، خطر
حمله به ایران دلیل و بهانه ای ندارد و اگر این دلیل و بهانه
وجود نداشته باشد به دادن "درس عبرت" به امریکا و اسرائیل
ضرورتی ندارد.(به سخنان فرمانده کل سپاه مراجعه کنید.)
با اینحال و با فشاری که در داخل حکومت بر تصمیم گیرندگان اتمی
می آید، نمی توان عقب نشینی اتمی را منتفی دانست، گرچه این عقب
نشینی با مقاومت هائی در حاکمیت روبروست که می تواند به
رویاروئی بیانجامد. |
