کارخانه آلومینیوم اراک- کارگران زحمت کش کارخانه آلومینیوم اراک که 30 سال است در این کارخانه به تولید مشغولند از وضعیت آلودگی صنعتی در این واحد تولیدی ناراضی هستند. یکی ازکارگران در این گفت:”کار در اینجا به این صورت است که ابتدا خاک به این کارخانه منتقل میشود اول به صورت آرد وارد میشود توسط ابزارهای خاص این خاک ذوب میشود و نهایتا از طریق دستگاهها گوناگون به آلومینیوم تبدیل میشود .بعد به صورت شمش های آلومینیوم ارائه میگردد. آلیاژهایش با هم فرق دارد. ما آلیاژهای گوناگون صنعتی ,خانگی یا ... تولید میکنیم که هر کس هر نوع که خواست استفاده کند. بیشتر این شمشهایی که ما تولید میکنیم توسط شرکتهای خارجی خریداری و استفاده میشود .آلومینیوم این کارخانه بهترین آلومینیوم دنیا شناخته شده است علتش هم زحمت و مایه گذاری بیش از حد ما کارگران است ولی در مقابل این زحمات, ما را از حداقل حق خودمان که رسیدگی های پایه ای است محروم میکنند. پول این شمشهایی که ما داریم تولید میکنیم کجا میرود که خرج کارخانه نمیشود؟ چرا ما حتی نباید لباس مناسب داشته باشیم که در مقابل این اشعه ها ما را حفاظت کند؟ چرا نباید حقوق ما به نسبت بقیه فرق داشته باشد که بتوانیم سرمایه ای برای بعد از باز نشستگی در این کار سنگین داشته باشیم؟ “ وی افزود:”این کارخانه هم مثل کلیه کارخانه های سطح کشور دارای مشکلات پایه ای و معضلات بسیار زیادی است. اما یکی از اصلی ترین مشکلاتی که ما کارگران در این کارخانه با آن دست و پنجه نرم میکنیم مشکل آلودگی صنعتی است که واقعا کارگران را زجر میدهد. شهرداریها و مسؤلین ذیربط در شهرها به ما ایراد میگیرند و باد به غبغب می اندازند و برای مردم دلسوزی میکنند و میگویند :این کارخانه فضای شهر را آلوده کرده است!! اما یکی نیست به این فکر کند که قبل از اینکه فضای شهر را آلوده کند هزاران کارگری که اینجا روزانه در معرض این آلودگیها هستند چه به سرشان می آید!!چطور است که برای شهر آلوده است اما برای کارگری که اینجا کار میکند آلوده نیست؟ چرا یک فکری برای ایمنی جسمی کارگر انجام نمیشود که روزانه در این فضای جهنمی باید کار کند؟ و شرکتی که میگویند آلودگیش زیاد است و با این بهانه دارند تلاش میکنند که کارخانه را با 30 سال قدمت بخوابانند نمیتواند به وضعیت اینجا رسیدگی کند؟ کارگری که دارد مستقیم اینجا دارد کار میکند نمیگویند چقدر برایش سخت و طاقت فرسا است. آلودگیهایی که اینجا ما با آن سرو کارداریم اشعه هایی است که سرطان زا هستند. روزانه صدها هزار بار  این اشعه ها به چشم و قلب و بدنمان تابیده میشود و به مرور زمان تهدید سرطان را دارد, تولیدگازهای مختلف مثل گاز کربنیک که برای شهر آسیب زا هستند چه برسد به اینکه ما کارگران مستقیما با آنها در ارتباط هستیم بدون اینکه لباس و الزامات مناسب در مقابل آنها بپوشیم. کارگران ما در دمای 1800 درجه دارند اینجا کار میکنند .با آلیاژهای گوناگون در تماس هستند. کار اینجا از کار معدن هیچ دست کمی ندارد کارگری که تر و تمیز صبح به سر کار می آید نیم ساعت دیگر خانواده اش هم نمیتوانند او را بشناسند بس که در همان دقایق اولیه با دود و کثیفی سرو کار دارد. یکی دیگر از کارگران زحمت کش این کارخانه که در قسمتی به نام احیا فعالیت میکرد ادامه داد:” 30 سال است که ما با همین وضعیت کار میکنیم حرارت اینجا 1800 درجه است واقعا کدام مسؤل میتواند در این جهنم زمینی ثانیه ای تاب بیاورد؟ کار اینجا به شدت سنگین و طاقت فرسا وفرسایشی است.آلودگی به شدت بالا است و هر لحظه ما باید منتظر بروز بیماریهای پوستی ,قلبی, ریوی و ... باشیم.”

در کارخانه مینو در تهران- بنا به گزارشات دریافتی کارخانه مینو واقع در جاده مخصوص کرج دچار آتش سوزی شده و 7 سوله بزرگ متعلق به این کارخانه در حریق سوختند. از خسارات جانی این حادثه اطلاعی در دست نیست اما خسارات مالی زیادی به کارخانه وارد شده است. علت آتش سوزی گزارش نشده است. کارخانه از ساعت 9 تا 11 صبح در آتش سوخت.

پونک تهران- جمعه 87.3.24 مردم به جان آمده شهرک پونک تهران با سردادن شعارهای ضد حکومتی اعتراض خود را نسبت به سیاستهای چپاولگرانه دولت بر علیه مردم محروم اعلام داشتند.یکی از شاهدان صحنه تظاهرات به فریاد کارگر گفت:“ حدود 2000 نفر از مردم شهرک پونک که شامل تمام اقشار فرهنگیان, کارگران, جوانان, زنان و دانشجویان میشدند تظاهرات سراسری برگذار کردند. مردم در این حرکت با هم متحد بودند و یک صدا فریاد میزدند و شعار میدادند. نیروهای انتظامی به مردم یورش بردند و آنها را مجروح ساختند. 10 نفر دستگیر شده و به مکان نامعلومی منتقل گردیدند.علت این تظاهرات تورم بیش از حد و فشارهای معیشتی گزارش شده است.

کارخانه کارتن ایران- کارخانه کارتن ایران که در تهران واقع شده است مانند سایر واحدهای تولیدی در سراسر کشور دچار مشکلات عدیده ای میباشد. یکی از فعالین کارگری دراین واحد تولیدی در خصوص این مشکلات به فریاد کارگر گفت:“تبعیض میان کارگران,تعدیل, اضافه کاری اجباری, پائین بودن میزان حقوق کارگران به نسبت درصد بالای تورم, نبودن طبقه بندی مشاغل و ترس از اخراج ناگهانی مجموعه مشکلاتی است که کارگران ما با آن مواجه هستند.” وی افزود:“با ماهی 200 هزار تومان آن هم اگر به موقع پرداخت شود نمیشود زندگی کرد, درصد تورم بالا است اما این حقوق حتی یک روز یک کارگر متاهل را هم تامین نمیکند. کارگر زحمت میکشد اما پول ندارد. طرح تعدیل کارگران هم بلای مضاعفی است که ما با آن دست به گریبان هستیم.فشار کار روی کارگر بسیار بالا است. بعد از طرح تعدیل کار دو نفر را روی دوش یک کارگر انداخته اند اما حقوق یک نفر را به او میدهند. کارگران هم علی رغم فشاری که روی آنها  است اما جرات حرف زدن ندارند. چون اخراج خواهند شد. اگر تهران که مثلا پایتخت است این طور است وای به حال کارگران بیچاره شهرستانهای دورافتاده! تولید کارخانه بالا میرود, قیمتهایش گران میشود اما حقوق کارگر دست نمیخورد. معلوم نیست این پولها به جیب چه کسانی میرود. پول را آنها دارند,زور هم میگویند و کارگر باید با این شرایط بسوزد و بسازد.”

شهرداری منطقه 6 اهواز- وضعیت کارگران شهرداری اهواز مانند سایر کارگران مناطق مختلف, درشرایط بسیار بد و اسفباری قرار دارد یک کارگر شهرداری دراین باره به صدای کاوه ها گفت : حقوق ما کمه به ما سه ماه یک بار حقوق می دهند به مبلغ 150هزارتومان بعضی مواقع هم 4 الی  5ماه هیچ حقوقی دریافت نمی کنیم بیمه هم به ما نمی دهند اگر دراین موارد حرفی بزنیم به ما می گویند اگر خواستید کارکنید و اگر نمی خواهید خداحافظ و واقعا از روی ناچار دراین کارهستیم ما زن و بچه داریم و مشکلاتمان هم زیاده پول بیمه ما را می خورند و کسی هم نیست که دراین موارد جوابی بدهد ما برای مایحتاج و گذران زندگی مان از مغازه های مختلف قرض می گیریم ما با این پول 150هزارتومان که هرسه ماه یک بار دریافت می کنیم ,پول آب ,برق و گاز می دهیم شکایت می کنیم جوابی که می دهند می گویند همینه خواستی کارکن نخواستید هم ...

این شرایط کل منطقه اهوازه که درناحیه خودمان 100نفریم . مسئولی نیست که شکایت کنیم شهرداری می گوید شما پیمانکارید و رسمی نیستید اگر هم درمقابل مشکلاتمون بخواهیم حرفی بزنیم به ما می گویند شما شورشگرید ما اعتراض کردیم و ایستادیم که از طرف  شهرداری ,اطلاع دادند به 110که همه دوستان مان رابه بهانه شورشگری  فرستادند زندان.  بسیاری از مسولین رشوه می خورند به خاطر اینکه کارشونو از دست ندهند ما اگر هم بخواهیم شکایت کنیم اداره کار سه ماه بعد پیگیری می کند. ما کارگران 6 ماه است که حقوقی نگرفتیم من خودم کارگر حمل زباله ام مسئولی که مستقیم بالای کارمان باشد نیست. فقط می آید  بعد از سه ماه سر می زند و یک حقوقی می دهد بعد هم می رود هیچ مسئولی نیست که پیگیر این مسائل باشد .از ساعت 4 صبح کارمان درشهرداری شروع می شود وهمواره درحال  زحمت کشیدن هستیم  اما مسول بالاتر فقط پشت صندلی می نشیند. آخر کارهم می گویند کارتان بدرد نمی خورد و بعد هم درکارما دخالت می کنند و کارگرها را اخراج می کنند  .درپایان صحبتهای این کارگران گفتند که ما امیدواریم که یکی باشد که به این مسائل ما رسیدگی کند اما هیچ کس نیست و پاسخگو نیستند.