|
درگرماگرم اخبار مهمی که درارتباط با ایران روی شبکه های بین المللی خبری
است و آغاز تفسیر سخنان نخست وزیر انگلستان در مصاحبه خبری
مشترک با رئیس جمهور امریکا، که در آن وعده تحریم های بزرگ
بانکی و حتی نفتی و گازی ایران را عنوان کرد، خبرگزاری های
رسمی جمهوری اسلامی با عناوین بزرگ و به همراه عکس، خبر از
دیدار مشترک رئیس جمهور "قمر" و احمدی نژاد با رهبر دادند.
رئیس جمهور قمر (مجمع الجزایرکومور) که از اقمار کشورهای اسلامی اما نه
شیعه است، حرفی دراین سفر و دیدار نداشته جز گرفتن کمک و دراز
کردن دست برای گرفتن پول از جمهوری اسلامی. اما رهبر جمهوری
اسلامی این دیدار جهانی را فرصتی یافته برای طرح دیدگاه های
خویش. از جمله تکرار این طرح که کشورهای اسلامی باید یک کرسی
ویژه و دائم در شورای امنیت سازمان ملل داشته باشند. یعنی خودی
و غیر خودی کردن جهان. یعنی، آنگونه که ایشان طرح می کند کشورهای
هندو مذهب و یا بودائی ها و یا کاتولیک های جهان و یا حتی
ارامنه و ارتدوکس های جهان هر کدام یک نماینده دائم باید در
شورای امنیت داشته باشند! و بدین ترتیب تقسیم کنونی جهان،
تقسیم مذهبی و قومی بشود!
اما، در پس این سخن و طرح، البته که بلندپروازی دیگری خفته است و اتفاقا
چشم اسفندیار ایران در حال حاضر همین بلندپروازی است. ایشان،
همانگونه که تاکنون بارها فرمانده کل سپاه و برخی دیگر از
سرلشکرها و سرتیپ های سپاه گفته اند هوای رهبری جهان اسلام و
حتی جهان سوم را دارد و به زعامت از جهان اسلام می خواهد یک
کرسی در شورای امنیت داشته باشد، والا جمهوری قمر که مدعی کرسی
شورای امنیت نیست! وقتی احمدی نژاد می گوید جمهوری اسلامی باید
در جمع کشورهای گروه 8 نشسته و این گروه بشود "گروه 9" و سهم
جهانی ما داده شود، تفسیری روشن تری از رویاهای رهبر جمهوری
اسلامی را بدست می دهد. جمهوری اسلامی با کلاهک اتمی و سوار بر
موشک قاره پیما، در کنار گروه 8، بسوی عضویت دائم شورای امنیت
سازمان ملل و یا رهبری اتمی این کرسی احتمالی و تخیلی!
این که وضع کنونی سازمان ملل چیست و ترکیب شورای امنیت عادلانه است یا نیست
و دهها پرسش و تردید و پیشنهاد دیگر به جای خود قابل طرح و بحث
است، اما در بزنگاهی که ایران قرار گرفته، همین بلندپروازی ها
و خواب و خیال ها بلای جانمان نخواهد شد؟ |
