مجلس هفتم، در آخرین نفس های خود، قصد دارد لایحه آزادی مطبوعات را در دستور کار خود قرار دهد. شور دوم این لایحه در کمیسیون فرهنگی مجلس انجام شده است و این هفته در جلسه علنی مجلس طرح می شود. نامی که برای این لایحه انتخاب کرده اند، نام فریبکارانه ای بیش نیست، چرا که هرگز لایحه برای آزادی مطبوعات تهیه نمی شود. مطبوعات آزادند و نیازمند لایحه نیستند. هرچه قانون اساسی گفته همان ملاک است. بنابراین این لایحه برای محدود کردن آزادی مطبوعات تهیه شده تا قانون مطبوعات مصوبه مجلس پنجم را کامل کند. همان مصوبه ای که مجلس ششم در ابتدای کار خود قصد داشت آن را تغییر بدهد و رهبر جمهوری اسلامی با نامه ای به رئیس مجلس حکم حکومتی داد که مجلس حق ندارد آن را تغییر بدهد.

این لایحه، آن قانون را قرار است کامل کند، اما مهم تر از آن، گام دیگری است که گام های قبلی را برای بازگشت به دوران شاه کامل می کند. تمام کسانی که مباحث مجلس چهارم را در تاریخ خوانده اند می دانند که چگونه آن مجلس گام به گام در دهان گشاد رضاخان سردار سپه فرو رفت و با بستن مطبوعات و سرکوب آزادی ها دیکتاتوری سیاه و فاشیستی رضاشاهی بر ایران حاکم شد. گام هائی نظر گام مجلس هفتم برای تدوین لایحه آزادی مطبوعات، گام هائی آشنا هستند، زیرا نیشتری هستند به زخم های کهنه ای كه دیکتاتوری بر پیکر ایران زده است.