|
سرمای بی سابقه سال گذشته را همه کشورهای منطقه نیمکره شمالی
می دانستند و آنهایی که سواد علمی و امکانات لازم را نداشتند
از طرف سازمان ملل مطلع شدند. این امری بدیهی است که مثلا خود
کشور ما بارها برای مثال از حرکت گله ملخ یا یک آفت توسط
ماهواره های بزرگ هواشناسی و کشاورزی جهانی که مورد بررسی قرار
می گیرد مطلع شده و به مانند سایر کشورهای کم امکانات زون
مربوطه متوجه شرایط خاص و ویژه می شویم.
براین اساس تمامی کشورهای منطقه از جمله ایران می دانستند که
این سرما زمستان سردی را در سال 86 در ایران بوجود خواهد آورد.
بر این اساس بود که دقیقا شرکت های حمل و نقل ترکیه و آسیای
میانه طوری برنامه ریزی کرده بودند، که از ابتدای آذر تا
ابتدای بهمن بار عمده ای را از جاده های زمینی ایران حمل نکنند
و در این دو ماه حاضر به ریسک و ماندن در جاده های برفی ایران
نشدند. موضوعی که نه کسی در ایران از پلیس راه و مسئولین
اجرایی کشور متوجه آن شد و نه کسی پی این موضوع را گرفت.
اما متاسفانه نتیجه این بی اطلاعی و بی تفاوتی چه شد، به جای
اطلاع دادن به مردم، تمامی نقاط کشور با سرمای شدید مواجه شدند
و مسئولین دولتی چنان خودشان را به بی اطلاعی زدند تا در همین
فاصله بیش از 600 هزار هکتار از مزارع، جنگلها، مراتع باغ ها و
زمین های کشاورزی مختلف در بخش شمالی کشور به خصوص در استانهای
حاصلخیز آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، گیلان، مازندران،
گلستان، تهران، زنجان، همدان، خراسان شمالی و رضوی بر اثر
سرمای بی سابقه و کاور نشدن برای مصونیت از سرمای هوا به
اصطلاح سوخت و خشک شدند.
حاصل این یخ زدگی حالا خودش را نشان داده ولی چون کارشناسان
بسیار دانای وزارت کشاورزی سواد علمی درک این موضوع را ندارند،
عدم بیدار شدن درختان پس از خواب زمستانی را مصادف با خشکسالی
و عدم بارش باران می دانند!
البته که چنین نیست و اصلا این موضوع ارتباطی با باران و بارش
های خفیف بهاری ندارد، چون طبیعی است. وقتی درخت خشک شده و از
بین رفته دیگر آب یک سد که سهل است، اقیانوس هم تاثیری در حیات
دوباره آن ندارد.
نکته سوم، اصولا در قواعد بارش و هیدرومتری،
debi یا همان سال آبی در ایران از ابتدای مهرماه شروع و در پایان خرداد به
پایان می رسد. در واقع این سه ماه پایانی از فروردین تا خرداد
تنها بارش های پراکنده و تغییر دهنده وضع جوی و آب و هوا دارد
و بارش های اندک باعث پر شدن سفره های زیرزمینی و سدهای بزرگ
کشور نمی شود.
سدهای کشور و سفره های زیرزمینی از بارش های سنگین زمستانی که
امسال بسیار زیاد بود، باید پر می شد، اما مشکل چیست؟
واقعیت این است که برای دومین بار در طول یک دهه گذشته بازهم
وزارت نیرو و سازمان های آب منطقه ای ایران دچار اشتباه فاحش و
بی سابقه ای شده اند و به دلیل نداشتن نیروهای تجربی با سابقه
در مدیریت سدهای بزرگ کشور دچار مشکل شده اند و نتوانسته در
زمان مناسب سدهای برشمرده را آبگیری کنند.
در زمستان 79 چنین اشتباهی در سد امیرکبیر که روی رودخانه کرج
سوار است، رخ داد و به نحوی شد که تابستان 80 تهران سالی سیاه
را در تامین آب شرب مردم سپری کرد.(برگرفته و خلاصه شده از
وبلاگ شیواموحدی با آدرس زیر:
http://ofoq1400.blogspot.com/ |
