|
آقای علیرضا علوی تبار، از نظریه پردازان
اصلاحات، مقاله تازه ای نوشته که در سایت نزدیک به جبهه مشارکت
"امروز" منتشر شده است. این مقاله نیز مانند دیگر مقالات علوی
تبار دارای زبان و کلامی است غیر عامه فهم و برای خواص. مقاله
ای که در آن یک مضمون، که می‌توان در خلاصه ترین جملات آن را
بیان کرد، مثل کریستال در چندین صفحه کاغذ پیچیده شده و چندین
نظریه پرداز جهانی هم مامور حمل آن شده اند!
درحقیقت، یک قاشق عسل در یک سطل آب. به سبک
مقالاتی که در دهه 1350 علی اصغر صدر حاج سیدجوادی با اسم
مستعار "آگاه" در روزنامه کیهان می نوشت تا ساواک شاخش نزند! و
البته، تنها خودش، دوستانش و صد البته بهتر از هر دوی آنها
"ساواک" می دانستند منظور از آن همه پیچیده گوئی و پرنویسی
تبلیغ سوسیال دمکراسی اروپای غربی است! و بالاخره هم ممنوع
القلم شد. اردشیر محصص کاریکاتوریست معروف ایرانی هم طرح هائی
پیچیده، ویژه این مقالات سید جوادی می کشید. با ممنوع القلم
شدن سیدجوادی، این سبک طرح های اردشیر محصص هم دیگر یا کشیده
نشد و یا اگر کشیده شد مقاله ای چند لایه و پیچیده و بیگانه با
زبان مردم و حتی طبقه باصطلاح متوسط در جائی منتشر نمی شد که
این طرح ها زینت بخش آن شود!
علوی تبار پس ازکلی مقدمه و موخره، در یک
جمله می خواهد وسط مطلبش بدرستی و البته با احتیاط و پس از
چندبار دراز و کوتاه کردن "ماکس وبر" بگوید: «نظام شاهنشاهی در
ایران بار دیگر احیاء شده است!»
حتی همین جان کلام در آن مقاله بالا بلند
هم اینگونه ناچسب طرح شده است:
«یکی از مفاهیم
برگرفته از چارچوب نظری «وبر» و
شارحان و توسعه دهندگان دیدگاههای او که در
سالهای اخیر برای تحلیل تحولات
سیاسی ایران به کار گرفته شده است، مفهوم
نظام سلطانی
(Sultanistic regime) است.
صاحبنظران مفهوم نظام سلطانی را
برای تحلیل نظام پهلوی در ایران به
گونه ای موافق بکار گرفته اند. طی سالهای اخیر این تمایل دیده
شده است که
این مفهوم را برای درک تحولات پنج ساله
اخیر نیز به کار می گیرند. ضمن تایید
مفید بودن این چارچوب مفهومی میکوشم
تا با افزودن برخی توضیحات مفهوم نظری
دیگری را طرح کرده و آن را برای درک
بهتر آرایش نیروهای سیاسی کشور به کار
گیرم.»
جان خواننده به لبش می رسد تا بفهمد که ایشان
هم بالاخره با چند سال تاخیر، متوجه شده (بصورت تمایل!!) که
نظام جمهوری اسلامی، شده "نظام سلطانی" یا همان "پادشاهی"
خودمان که معرف حضور همگان است!
حتی همین نمونه بیان هم نشان میدهد که اصلاح طلبان – حتی اگر
نظریه پرداز هم باشند- ابتدا باید فکری برای یافتن زبانی کنند
که مردم آن را بفهمند! والا باز کاسه همان کاسه 8 ساله دوره
خاتمی می شود و آش هم همان آش شوری که امثال ایشان و گنجی و
بقیه پختند و احمدی نژاد و حسین شریعتمداری ملاقه ملاقه
خوردند. |
