|
خطری که از خارج
به ایران نزدیک شده، نه با نمایش های نظامی دفع می شود و نه با
در آب خلیج فارس افکندن یک ناوشکن. حتی اگر موشک 300 روسی هم
به ایران تحویل داده شود، خطری که با سرعت به ایران نزدیک می
شود دفع شدنی نیست. این خطر به بهانه تولید کلاهک اتمی در
جمهوری اسلامی و تحت نام "تحریم های شدید" درحال نزدیک شدن به
ایران است، اما همانطور که کارشناسان سیاست خارجی روسیه نیز
بصورت "هشدار" طرح کرده اند، تحریم های جدیدی که امریکا و
اروپا بدنبال آن هستند، مقدمه ایست برای حمله نظامی به ایران.
آنها حتی تاکید می کنند که جهان به شرایط آستانه تهاجم نظامی
امریکا به عراق قرار گرفته است.
سخنان جنجالی و
تحریک آمیز احمدی نژاد و حتی شخص علی خامنه ای، آشکار شدن
حاکمیت فرماندهان سپاه، فاجعه کودتای 22 خرداد و 8 ماه سرکوب
خونین مردم که بزرگترین ضربه را به وحدت ملی و پایگاه سپاه
پاسداران در میان مردم زد، فاش شدن نقش فرماندهان سپاه در
فعالیت های اقتصادی و بوجود آمدن گسترده ترین آگاهی ملی از
فجایع پس از کودتای 22 خرداد، نفرت گسترده مردم از حاکمیت و...
هرکدام باندازه کافی زمینه ساز داخلی برای دخالت خارجی – حتی
نظامی- در ایران شده است. هیچ زمانی افکار عمومی جهان باندازه
امروز آماده پذیرش تهاجم نظامی و در هم کوبیدن توان نظامی
جمهوری اسلامی و حتی حمله به پایگاه های اتمی ایران نبوده است.
کنفرانس حقوق بشر سازمان ملل و رسوائی که محمدجواد لاریجانی و
تیم 30 و چند نفره همراه او برای توجیه جنایات و نقض حقوق
اولیه انسانی از خود برجای گذاشتند نیز این دفتر را کامل کرد.
آیا راه حلی
فوری برای ترمیم شکاف بزرگ میان جامعه و حاکمیت که دفع کننده
واقعی خطر خارجی است وجود دارد و یا باقی مانده است؟
خطر خارجی آنقدر
جدی هست که افرادی از راس حاکمیت خود را به اروپا و لبنان
رسانده اند تا پشت جبهه پس از حمله به ایران را سازمان بدهند.
از حضور میرحجاری عضو امنیتی بیت رهبری که گفته می شود به
بهانه عمل پروستات به آلمان سفر کرده تا سرتیپ ذوالقدر مشاور
جدید قوه قضائیه که گفته می شود بیشتر در لبنان است تا در
تهران. تکاپو از هر طرف در خارج از کشور جریان دارد، در حالیکه
اگر گامی درجهت جلب رضایت مردم و وحدت ملی درداخل کشور برداشته
شود، هیچ نیازی به این همه تکاپوی ماجراجویانه در خارج از کشور
نیست. |
