پیام فضلی نژاد، از نخستین وبلاگ نویسان ایران که توسط سازمان امنیت موازی در دوران ریاست جمهوری خاتمی دستگیر شده و در زندان به خدمت این سازمان درآمد، در یکی از خیابان های تهران با چند ضربه چاقو بشدت مجروح شد. او را به بیمارستان منتقل کردند اما وضع جسمی وی وخیم گزارش شده است.

فضلی نژاد، پس از آن که در بازداشت امنیتی به خدمت گرفته شد، به روزنامه کیهان منتقل شد تا در ستاد جنگ روانی این روزنامه که توسط حسن شایانفر- از بازجویان دهه 1360  و همکاران حسین شریعتمداری- اداره می شود فعالیت امنیتی کند. گفته می شود، وی در ماه های اخیر به همراه حسین درخشانی که او نیز از داخل زندان به خدمت مقامات امنیتی در آمده، به ارتش سایبری سپاه پاسداران پیوستند. این احتمال که پس از بی نیازی از خدمات امنیتی پیام فضلی نژاد شریعتمداری و شایانفر با قربانی کردن قصد جان وی را کرده باشد کم نیست. دو هدف را با این ترور ناتمام دنبال کردند:

1- رهائی از دردسر یک فرد شناخته شده که در زندان امنیتی به خدمت در آمده و همه او را می شناسند.

2- ایجاد یک جنجال جدید با هدف متهم کردن دانشجویان و یا دوستان سابق فضلی نژاد که در جنبش سبز فعال اند به اقدام علیه جان او.

این درحالی است که چاقوکشی و قمه زنی، نه کار جنبش سبز است و نه کار دانشجویان. این نوع کارها، در پرونده آنهائی ثبت است که دکتر سامی را در مطبش با چاقو کشتند و یا روشنفکران را در خیابان ربوده و درجریان قتل های زنجیره ای کشتند و یا در نماز جمعه تهران با چاقو قصد جان عطاء الله مهاجرانی و عبدالله نوری را داشتند.