"علی مزروعی" نماینده مجلس ششم و از چهره های شاخص اصلاح طلبان مسلمان جمهوری اسلامی است. تاکنون، بیشتر او را کارشناس اقتصادی می شناختیم و اکنون به موجب آخرین نوشته ای که در وبلاگ شخصی اش منتشر کرده، سرگرم مطالعه ای ریشه ای در احوال تاریخ مبارزات سیاسی و سرنوشت حاکمیت های استبدادی در ایران است. وی در آخرین نوشته خویش اشاره به کتاب تازه انتشار یافته خاطرات مهندس عزت الله سحابی می کند که با نام «نیم قرن خاطره و تجربه» در ایران انتشار یافته است. این کتاب خاطرات سحابی را از کودکی تا انقلاب 57 در بر می گیرد و این درحالی است که خاطرات او از انقلاب و جمهوری اسلامی شاید خواندنی تر از خاطراتش از دوران مبارزه با رژیم شاه باشد. سحابی از مشهورترین زندانیان مذهبی دوران شاه بود که با آغاز انقلاب و شکل گیری شورای انقلاب با تائید آیت الله خمینی عضو آن شد. در دولت بازرگان رئیس سازمان برنامه و بودجه شد و... در سالهای ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و وزارت علی فلاحیان بر وزارت اطلاعات و امنیت بار دیگر سر از زندان در آورد. خواستند او را – به قول هاشمی- گوشمالی بدهند و آنها که این گوشمالی را خواستند بدهند فراموش کردند که در ادامه این بازی خطرناک، این شتر مقابل خانه خودشان هم زانو خواهد زد. وضع و موقعیتی که اکنون هاشمی و بسیاری دیگر از طرفداران این بازی های امنیتی و باصطلاح "رو کم کردن" ها در 9 ماه اخیر دارند! و شک نیست که این آسیاب خواهد چرخید و نوبت بازیگران امروز نیز خواهد رسید. از فرماندهان سپاه و احمدی نژاد تا علی خامنه ای و فرزندش مجتبی. چنان که نوبت به احمد خمینی هم رسید!

این، از سر اتفاق نیست که سحابی در خاطراتش نشان میدهد که در ایران، مستبد و قربانی استبداد سرانجامی یکسان پیدا کرده اند: هیچکدام سر سالم به گور نبرده اند!

مزروعی می نویسد:

با خواندن این کتاب همچون دیگر کتابهای مشابه درمی یابیم که در تاریخ معاصرما همه افرادی که بگونه ای وارد جریانات سیاسی و مبارزاتی علیه وضع موجود و استبداد و استعمار در مقاطع مختلف شده اند از نخبه ترین و تحصیکرده ها و روشنفکران جامعه ما بوده اند و در پی آرمانهایی بلند و در راس همه آنها عدالت و آزادی و مردم سالاری، اما رفتار حاکمان مستبد و وابسته با اینان یکسان بوده است و آنهم سرکوب و به بند و زندان و شکنجه و اعدام کشاندن و ایجاد رعب برای خفه کردن صدای منتقدان و مخالفان و در نهایت خاموش کردن جامعه و حاکمیت قبرستانی، و هرچند اجرای این سیاست ها در کوتاه مدت جواب داده، اما در نهایت این مستبدان نیز خود مغلوب همین سیاست ها شده و با شورش و انقلاب و انفجار اجتماعی سقوط کرده اند و عجیب اینکه هیچ حاکمیتی از حاکمیت قبلی پند و عبرت نگرفته است!

در تاریخ معاصر ایران کمتر فرد سیاسی ای بوده که سرِ سالم به گور برده باشد! و جالب این است که این قاعده سر سالم به گور نبردن متوجه حاکمان و دولتمردان مستبد هم بوده است!

مشروح مقاله مزروعی را می توانید از اینجا بخوانید!