|
علی خامنه ای
در دیدار با کسانی که گفتند از مازندران به تهران آورده شده
اند تا ایشان برایشان سخنرانی کند، از آرزوی خود برای برگزاری
راهپیمائی 22 بهمن حکومتی گفت. تظاهراتی با عکس های ایشان در
دست اوباش رویش یافته در زمان رهبری وی و پارچه نویسی هائی
علیه جنبش سبز و رهبران آن در دست لباس شخصی ها.
همین آرزو را
دادستان تهران نیز در سخنانی بیانیه گونه بمناسبت آغاز اعدام
های جدید بر زبان آورد. همچنان که احمد جنتی که معلوم نیست
چقدر خون در ایران باید ریخته شود تا او از این دنیا و یا از
مصدر امور آلوده به جنایت برود، بر زبان آورد. علی خامنه ای
گفت که از طرف ملت باج به کسی نمی دهد. اما، آنکه نمی خواهد
باج به ایشان بدهد ملت است. خواست برپائی یک 22 بهمن حکومتی که
در آن نوچه احمد جنتی و علی خامنه ای، یعنی احمدی نژاد بی
نگرانی از حضور راهپیمایان واقعی سخنرانی کند، تحقق نیافتنی
است. حداقل تا اینجای کار که کمتر از دو هفته به 22 بهمن
مانده، دست نیافتنی است. اگر خلاف این بود و اطمینان داشتند
چنین راهپیمائی برگزار خواهد شد،؛ نیاز به این همه تهدید و
ترساندن مردم و حتی اعدام های تازه نداشتند و پیه رسوائی داخلی
و جهانی را با اعدام های اخیر به تن نمی مالیدند. جان کلام
اینست: چون بشدت می ترسند، می کوشند مردم را بترسانند!
هیچکس – حتی اطرافیان احمدی نژاد و حامیان حکومتی و نظامی او-
دیگر برای حرف هائی که احمدی نژاد می زند تره هم خُرد نمی کند.
نه پایگاهی در میان مردم دارد و نه اعتباری در داخل حاکمیت. نه
رای دارد و طرح و نظر. مردی گرفتار بیماری روانی، که یک بیمار
روانی دیگر بنام احمد جنتی او را رئیس جمهور کرد! چه کسی با
خواندن
این جمله او که روز 5 شنبه گذشته در جمع اعضای ستاد دهه فجر بر
زبان آورد، تردید می کند که او فقط یک دروغگو و لاف زن نیست،
یک بیمار روانی است؟ بخوانید:
"غربی ها مردم
ایران برای اغتشاشات پس از انتخابات تحریک کردند. سران کشورهای
استکباری با همه توان در ماجراهای اخیر کشور ما وارد شدند،
شبکه های تلویزیونی راه اندازی کردند و هر چه در توان داشتند
انجام دادند
اما در برابر اراده و انتخاب ملت ما شکست خوردند.
دشمنان ملت ایران با ترفند ها و وعده و وعید های مختلف و یکسال
تلاش،
نتوانستند حتی
۵۰۰
نفر را برای مخالفت با نظام اسلامی دور هم جمع کنند.
راهپیمایی های شکوهمند انقلاب با تلاش مردمی و به صورت خودجوش
با حضور
میلیونها نفر برگزار می شود."
درد آنجاست
که با دراختیار داشتن صدا و سیمای سراسر و همه امکانات
تبلیغاتی برای وارونه نشان دادن واقعیاتی که درخیابانها مردم
خود شاهد آن بوده اند، به زانو در آمده اند. نه تنها در هفته
دوم بعد از انتخابات بیش از 4 هزار نفر در راهپیمائی ها دستگیر
شدند، نه تنها اکنون صدها فعال سیاسی و مدنی و روزنامه نگار و
مقاله نویس و وبلاگ نویس و اس ام اس فرست در زندان اند ، بلکه
شمار دستگیری های بعد از عاشورا به 5 هزار نفر رسیده است. این
چه 500 نفری است که از روی آن هزار هزار بر میدارند و هنوز 500
نفر برجای خود باقی است! |
