فرمان غنی سازی 20 درصدی، یعنی قبول فتح سبز 22 بهمن
وحشت احمدی نژاد
از حضور در میدان آزادی

ر یک جنجال جدید، که هدف از آن فضا سازی برای کنترل راهپیمائی 22 بهمن است، احمدی نژاد به رئیس سازمان انرژی اتمی، دستور فرمود غنی سازی اورانیوم 20 درصدی از سه شنبه آغاز شود.

البته، او جای اما و اگر را باز گذاشت تا زیاد هم اوضاع خطرناک نشود و جا برای عقب نشینی از فردای 22 بهمن باقی بماند. یعنی گفت که برای تحویل دادن اورانیوم زیر 4 درصد و گرفتن اورانیوم 20 درصد هنوز ایران آماده است، اما بدون چانه زنی.

این درحالی است که ظرف سه روزگذشته، مطبوعات و دیپلمات های غربی، سرگرم بالا و پائین کردن سخنان منوچهر متکی وزیر خارجه جمهوری اسلامی در کنفرانس امنیتی مونیخ در آلمان بودند، که طی آن آمادگی جمهوری اسلامی برای تحویل اورانیوم را طبق شرایط آژانس بین المللی اتمی پذیرفته شده بود.

بعد از به هوا فرستادن موشک در آستانه 22 بهمن که ایجاد هیجان ملی هدف اصلی آن بود، اینک فرمان تولید اورانیوم 20 درصدی در برنامه تبلیغاتی کودتاچی ها قرار گرفته است.

شاید بسیاری بر این عقیده باشند که ژست جدید اتمی احمدی نژاد برای خنثی سازی انتقادهای شدیدی است که از جانب بخشی از جناح راست و همچنین اصلاح طلبان پس از سخنرانی متکی در مونیخ آغاز شده و زیر پای راهپیمائی دولتی 22 بهمن را سست کرده است. اما، حتی اگر این برداشت و ارزیابی نیز تا حدودی به واقعیت نزدیک باشد، بخش دیگری از این جنجال سازی جدید متوجه انحراف افکار عمومی جهان از توجه به راهپیمائی 22 بهمن است که آن را نوعی وزن کشی بین کودتاچی ها و سبزها تلقی کرده اند.

احمدی نژاد که از حضور در میدان آزادی در روز 22 بهمن ترسیده و هنوز تردیدها برای سپردن بلندگوی روز 22 بهمن به او در ابهام است، و همچنین فرماندهان سپاه با علم کردن جنجال غنی سازی اورانیوم 20 درصدی، اولا سعی کردند توجه جهانی روی 22 بهمن را کم کنند و دوم، با تهدیدهای جدید غرب و امریکا و اسرائیل که قطعا از امروز آغاز می شود، خطر خارجی را بزرگ کرده و توجه راهپیمایان را به خطر خارجی معطوف کنند و "وحدت ملی" را ابزار سرکوب تظاهرات کنند.

ضمن آنکه، همین جنجال جدید که 4 روز مانده به 22 بهمن آغاز شد، نشان داد که ارزیابی خود کودتاچی ها نیز اینست که راهپیمائی 22 سبز خواهد بود و چون سرکوب و مقابله نظامی با آن هزینه سنگین داخلی و بین المللی دارد، با این اقدام می خواهند سعی کنند شعارها را در چارچوب دفاع از کشور و حتی به نوعی حمایت از قوای نظامی کشور برای دفاع از حمله خارجی منحرف کنند.