|
سلسله رویدادهائی در خارج از ایران اما در ارتباط با ایران در
حال تحقق است که برخی از آنها بعنوان اخبار منطقه ای و یا
اخبار اتمی ایران و در دو روز گذشته بعنوان اخبار نشست شورای
حقوق بشر سازمان ملل و نقض شدید حقوق بشر درایران انتشار می
یابند، اما برخی دیگر جنبه خبری نیافته و منتشر نمی شوند.
سخنرانی جنجالی و پوچ احمدی نژاد در روز 22 بهمن و اشاره به
تولید اورانیوم 20 در صدی، پاس بسیار بموقعی بود برای کاخ سفید
تا هیلاری کلینون در جریان سفر به خلیج فارس با دست پر به
امریکا باز گردد. او توانست کشورهای منطقه و بویژه عربستان
سعودی را متقاعد کند که روابط اقتصادی و نفتی خود
را با
چین گسترش بدهد تا دست چین از پشت جمهوری اسلامی برداشته شود.
کلینتون که برای شرکت در کنفرانس دوحه به منطقه سفر کرده بود،
برای نخستین بار اعلام کرد که درایران نه "ملا ها" بلکه
فرماندهان سپاه در راس قدرت اند و دیکتاتوری نظامی در ایران
حاکم است.
او کشف تازه ای نکرده است. اکنون 5 سال است که فرماندهان سپاه
قدرت حکومتی را درایران قبضه کرده اند و توی دهن آیت الله هائی
می زنند که حرف آنها را گوش نکنند. از آیت الله صانعی تا هاشمی
رفسنجانی، از آیت الله دستغیب در شیراز تا آیت الله طاهری در
اصفهان. بنابراین، خانم کلینتون سخن از کشف تازه نکرد، بلکه به
متحدان خود نوید داد که در ایران، سرانجام نظامی ها قدرت را
قبضه کردند و حالا می توان با نظامی ها، مانند همه حکومت های
نظامی دیگر گام به گام جلو رفت. آنقدر جلو رفت که پس از چند
بار دست به دست شدن قدرت، از میان آنها یک رضاخان ایرانی، یک
پرویز مشرف پاکستانی، یک صدام حسین عراقی و یا یکی از خونتاهای
امریکای لاتین بیرون بیآید که برای بر سر قدرت ماندن هیچ چاره
ای نخواهد داشت جز آنکه دستش را بگذارد در دست ما!
پیام خانم کلینتون در "دوحه" این بود! و پیام سرداران به قدرت
رسیده نیز به زندان افکندن همه آن نیروها و چهره ها و رهبرانی
سیاسی است که نه در شعارهای عوامفریبانه، بلکه در واقعیت امر
طرفدار حفظ استقلال ایران بودند. مبارزه با امریکا در شعار
علیه امریکا نیست، می توان مناسبات عادی سیاسی هم داشت، اما
هویت ملی، عدم وابستگی به امریکا و غرب را مانند هندوستان
دنبال کرد. |
