سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با صدور اطلاعیه ای، نظر خود را
پیرامون آنچه را که در روز 22 بهمن روی داد اعلام داشت. در بخش
مهمی از این اطلاعیه آمده است:
راهپیمایی 22 بهمن امسال حاوی حقایق و واقعیاتی بود که نباید
در غوغای
تبلیغات و واکنش های تنگ نظرانه مذکور نادیده گرفته شود؛
زیراغفلت از آن
نه به سود کشور و ملت است و نه حتی به سود جریان حاکم.
در سی سال گذشته مراسم
۲۲
بهمن در شرایطی برگزار می شد که
حکومت کمترین دغدغه ای از حضور انبوه مردم نداشت، تا بدانجا که
حضور
نیروهای انتظامی در این روز تنها به مأموران پلیس راهنمایی
محدود می شد؛
اما راهپیمایی
۲۲
بهمن امسال در حلقه محاصره انبوه نیروهای نظامی،
انتظامی، امنیتی برگزار شد.
نیروهایی که حضور افراد کم سن و سال بسیجی در میان آنان حاکی
از آن بود
که تمامی ظرفیت نظامی و امنیتی کشور بسیج شده است. این تفاوت
آشکار میان
راهپیمایی
۲۲
بهمن امسال و سال های گذشته بیش از هر چیز نشانه بی اعتمادی
عمیق و عدم اطمینان شدید جریان حاکم نسبت به مردم است. بدون شک
این آرایش
نیرو و تعمد در ایجاد فضای ارعاب، رفتار حاکمیتی نیست که به
جامعه و مردم
خود اعتماد دارد. این صحنه
بیشتر به صف آرایی برای مواجهه با اغتشاشی
گسترده و بحران خیز شبیه است تا اتخاذ تدابیر امنیتی معمول
ویژه یک جشن
ملی. ما به جریان حاکم توصیه می کنیم که به جای ابراز شادمانی
های تصنعی و
تعجیل در مصادره حضور گسترده مردم در راهپیمایی
۲۲
بهمن از این منظر به
صحنه ها و واقعیات مذکور بنگرند تا شاید عمق فاجعه ای که کشور
در حال حاضر
با آن روبروست بهتر درک کنند.
دلخراش تر و تأسف بارتر از این فضای شدیداً امنیتی نظامی و
انتظامی
که حتی در مراسم
۲۲
بهمن سال های جنگ و ترور نیز سابقه نداشته است، رفتار
رعب انگیز و خشونت باری است که نیروهای مذکور در این روز از
خود نشان
دادند و زنان و مردان و جوانانی را که با حفظ هویت اعتراضی خود
مایل به
شرکت مسالمت آمیز و مدنی در راهپیمایی
۲۲
بهمن بودند مورد تفتیش و بازرسی
بدنی قرار داده و به بهانه پوشیدن یک روسری یا نشانه سبز به
شدید ترین
وجهی مورد تعرض قرار داده بازداشت و روانه نقاط نامعلوم می
کردند. به راستی
کدام کشور در مراسم جشن ملی با شهروندان خود چنین رفتار می
کند؟ و کدام
مراسم جشن انقلاب را می توان در سی و یک سال گذشته سراغ گرفت
که جمع کثیری
از خانواده ها به جای ابراز سرور و شادمانی، نگران و مضطرب به
امید اطلاع
از سرنوشت عزیزان دستگیر شده خود تا نیمه های شب در صف های
طولانی در
مقابل مراکز انتظامی و بازداشتگاه های موقت انتظار بکشند؟ این
واقعیات
تلخی به هیچ وجه چشم انداز امید بخشی را ترسیم نمی کنند.
دستگیری و ضرب و شتم شهروندان و تعرض و ضرب و شتم چهره های
برجسته
اصلاح طلب و جنبش سبز نظیر آقایان کروبی، خاتمی و موسوی که قصد
پیوستن به
راهپیمایی
۲۲
بهمن داشتند بیش و پیش از هرچیز ماهیت تبلیغات بی پایه و
ادعاهای کذب جریان حاکم را آشکار ساخت. طی هشت ماه گذشته
همواره با این
ادعا که معترضان و ناراضیان دست به تظاهرات غیر قانونی زده و
شعارهای ساختار شکن سر می دهند تلاش می شد تا برخوردهای غیر
انسانی و خشونت بار با
مردم بی گناه توجیه شود. کسانی که در روز
۲۲
بهمن دستگیر شدند و یا مورد
ضرب و شتم وحشیانه قرار گرفتند نه در راهپیمایی غیر قانونی
شرکت کرده
بودند و نه شعارهای ساختار شکن سر داده بودند. ضرب و شتم
آقایان کروبی،
موسوی و خاتمی و جماعت علاقمند و همراه ایشان توسط نیروهای
امنیتی و نظامی
و لباس شخصی های مجهزبه سلاح و بی سیم و گاز اشک آور و نیز
دستگیری و ضرب
و شتم افراد دارای نماد سبز که به صورت منفرد قصد پیوستن به
راهپیمایی را
داشتند، نشان داد که مشکل جریان حاکم نه راهپیمایی غیر قانونی
است و نه
شعار های هنجار شکن. مسئله و مطلوب این جماعت این است که هیچ
صدای مخالف و
بلکه هیچ صدای متفاوتی از هیچ کس نباید بلند شود. |