همه – از جمله رهبران کودتا و رهبران جنبش سبز- میدانند که عکس امام را چه کسانی و چرا پاره کردند، هدفشان چه بود و چرا علیرغم همه تلاشی که کردند ناکام ماندند، همچنان که همگان میدانند چرا رهبران جنبش سبز بلافاصله تقاضای مجوز راهپیمائی علیه این معرکه کردند و دولت کودتا تاکنون با آن موافقت نکرده است. گروه اول می خواستند "مار" را بدست نظامی ها بگیرند و دومی ها می خواستند و می خواهند "مار" کودتا را بدست مردم بگیرند. این کمین و تله گذاری ادامه دارد و همه از آن مطلع اند.

جمعه اول ماه محرم پشت سر ماند، جمعه ای که بموجب یک ضرب المثل ایرانی، هر دو طرف می خواستند "مار را با دست مش رجب بگیرند".

از ابتدای هفته اعلام شده که این هفته، نماز جمعه تهران نوبت امامی کاشانی است. اما از وسط هفته که احتمال شرکت جنبش سبز در نماز جمعه تهران مطرح شد، گفتند نماز اول ماه محرم را علی خامنه ای می خواند. تکاپو برای بسیج نیرو، درجبهه کودتا آغاز شد، درعین حال که بیم از شرکت مردم در نماز جمعه تهران وجود داشت. یعنی محاصره شدن محل نماز توسط مردم معترض. تظاهرات دولتی انزجار از معرکه پاره شدن عکس آیت الله خمینی در میدان فلسطین یک رسوائی بود. بین 3 تا 4 هزار نفر را بیشتر نتوانستند در این میدان جمع کنند. بنابراین یخ معرکه پاره شدن عکس امام آب شده بود و به همین دلیل تکرار دولتی آن در نماز جمعه تهران نیز نتیجه ای بیش از این نمی توانست داشته باشد. از طرف دیگر مجمع روحانیون مبارز و همچنین میرحسین موسوی و شیخ مهدی کروبی نیز جداگانه از وزارت کشور تقاضای مجوز راهپیمائی کرده بودند، که همچنان نیز این تقاضا مطرح است. با اعلام این تقاضا، دیگر تظاهرات مردم معترض تهران در روز جمعه منتفی شد. رهبر نیز از بیم جمعیت کم، تظاهرات بی رونق و همچنین از ترس عواقب آبروریزی پرچمداری یک معرکه امنیتی پای خودش را کنار کشید. بدین ترتیب نماز جمعه به امامی کاشانی رسید و نمازگزاران همیشه در نماز جمعه که تقریبا شکل و شمایل و لباسشان هم برای مردم و ماموران اطلاعاتی وانتظامی شناخته شده است، در پایان نماز کمی شعار علیه پاره شدن عکس امام دادند و رفتند به خانه هایشان.

جمعه گذشت، اما تلاش برای گرفتن "مار" از هر دو سو ادامه دارد. معترضان به کودتای 22 خرداد می خواهند مار حکومتی را بدست مردم بگیرند. کودتاچی ها نیز می خواهند مارگیران را بدست نیروهای امنیتی و انتظامی و چماقداران بگیرند.  این جمعه نشد. مجمع و موسوی و کروبی همچنان خواهان مجوز راهپیمائی ضد معرکه پاره شدن عکس امام اند تا معلوم شود توده مردم در کدام سمت قرار دارند. کودتاچی ها می دانند رهبران جنبش سبز می خواهند از فرصت پیش آمده برای گرفتن مجوز قانونی و سپس فراخواندن میلیون ها ایرانی به خیابان  ها استفاده کنند و هدف از تقاضای مجوز چیست. هم آنها که معرکه پاره شدن عکس را راه انداخته بودند می دانند این معرکه به ضد هدف تبدیل شده و هم رهبران جنبش سبز می دانند که آنها را با دست و با بهانه خودشان انداخته اند به دام.

هیچکدام به روی خودشان نمی آورند که اصل ماجرا بر سر چیست. اولی با معرکه عکس می خواست رهبران جنبش را در آستانه ماه محرم بترساند و عقب براند و حتی اگر شد یکی یا دوتای آنها را موقت هم شده بازداشت کند تا واکنش های مردمی را بسنجد و دومی هم به هر دلیل و بهانه ای دنبال مجوز و فرصتی برای فراخواندن میلیون  ها ایرانی به خیابان است.

این جمعه نشد. باید دید تا تاسوعا و عاشورا این کمین و خیز به کجا می انجامد. پاسخ مخالف وزارت کشور به مجمع روحانیون مبارز که تقاضای مجوز راهپیمائی کرده است، مصداق کامل همان چیزی است که در بالا نوشته شد. نه مجمع می گوید منظورش چیست و نه وزارت کشور که اکنون وزیرش همان وزیر دفاع کابینه اول احمدی نژاد است می گوید چرا جواز نمی دهد. در حالیکه هر دو می دانند دعوا بر سر لحاف ملاست!

 ------------

این سخن میرحسین موسوی در باره تقاضای مجوز راهپیمائی و اشاره اش به معرکه پاره کردن عکس آقای خمینی هم گویای همان "مار" گرفتن بدست مش رجب است:

مهندس موسوی در گفتگویی با سایت کلمه گفت: اصل توهین صورت گرفته نسبت به حضرت امام حرکتی مشکوک است که قطعا مورد انزجار همه اقشار مردم قرار دارد.

با توجه به التهاب موجود در فضای جامعه ، مجمع روحانیون مبارز و همچنین حضرت حجت الاسلام و المسلمین کروبی و اینجانب درخواست مجوز برای راهپیمایی جداگانه کرده‌ایم و هنوز منتظر جواب رسمی به این درخواست هستیم و به نظر می‌رسد بیشتر به نفع کشور است که به این درخواست پاسخ مثبت داده شود.

به نظر نمی‌رسد فضاسازی روزهای اخیر و زیر پا گذاشته شدن بدیهی‌ترین موازین حقوقی از سوی مسئولان عالیرتبه قضائی و امنیتی کشور حرکتی در جهت آرامش جامعه باشد. به نظر ما اگر اقدام خاصی در دستور کار متصدیان قرار دارد آنها می‌توانند مقاصد خود را با هزینه کمتری به انجام برسانند.