کروبی خطاب به توکلی: کدام سازماندهی؟ کدام رهبری؟

با شعار"رای من چه شد؟

میلیون ها مردم معترض

ریختند به خیابان و ما هم بدنبال آنها

احمد توکلی نامه ای خطاب به مهدی کروبی نوشته و از وی درباره افشاگری های اخیرش پیرامون فجایعی که در بازداشتگاه ها و زندان ها بوقوع پیوست انتقاد کرده است. مهدی کروبی در پاسخ وی مطلبی نوشت و ازجمله اید آور شد:

بر اساس دلسوزی نامه ای مبنی بر آنکه چنانچه تخلفی از سوی مامورین انجام شده است بررسی و در صورت صحت موضوع با قاطعیت برخورد گردد تا مبادا بار دیگر نظام همچون قضایای تلخ مرحومه زهرا کاظمی و مرحومه زهرا بنی یعقوب هزینه های گزاف پرداخته و آب در آسیاب دشمن ریخته شود که متاسفانه اینگونه در حق بنده اجحاف گردیده و این بلوای بازار مسگری را راه انداخته و به زعم خویش آنرا دفاع از نظام می پندارند که حقیر از فهم آن عاجزم.

علیهذا نه بعنوان پاسخگویی و نه از سر گلایه و اعتراض به بعضی داوریها که هم شما و هم جایگاه و هم شرایط شما را درک می کنم و هم این روزها چنان آماج حملات تند و بی حساب و کتابی هستم که در مواردی سیبل تمرین تیراندازان ناشی و افراد تازه کاری که رزم آزمایشی را تجربه می کنند نیز شده ام و افرادی که شمشیر و نیزه ندارند با سنگ و کلوخ در هوس جایزه و پاداش و به نیت رسیدن به کلاهی از این نمد، از لطف و مرحمت دریغ ندارند که به حمد الهی هیچکدام از این حرکتها کوچکترین خللی را در عزم قاطع بنده در دفاع و صیانت از نظام و انقلاب و راه امام بزرگوار نخواهد داشت، ولیکن فرصت را مغتنم دانسته، جهت تنویر ذهن شریف و استحضار ملت قهرمان و شریف ایران نکاتی را یادآور می شوم:

1 - اینکه از سر دلسوزی مرا از سقوط در چاه ویل بر حذر داشته اید، گذشته از اداء تکلیفی سیاسی و اجتماعی و در فرصتی فراهم شده برای اعلام موضع شفقی در حق یک برادر دینی است اما در کنار ضرورت هر دو هدف یاد شده از امثال بنده و جنابعالی انتظار است در دفاع و دلسوزی از نظام و حقوق مردم که مصالح و منافع آنان مقدم بر حفظ و آسایش و عافیت طلبی افراد است به شفاف سازی و تعریف تمام ابعاد و علل و عواملی که سبب حفر و ایجاد این چاه ویل شده و راهکارههای عینی و عملی و واقع بینانه ای که باید به تخریب یا پلمپ این چاه ویل بکار گرفته شود بپردازیم. لذا بنظر می رسد باید همه عقلاء و اندیشمندان در حل این بحران یا معضل و یا فتنه بزرگ به گونه ای بگویند و بنویسند و رفتار کنند که قبل از آنکه دیر شود، نظام و مردم را از این چاه ویل نجات دهند.

2- از فردی فاضل مثل جنابعالی خصوصا" در ساحت نماینده مجلس و رئیس مرکز مهم و تاثیر گذار پژوهش های مجلس، یک بعدی نگری و یکجانبه داوری نمودن زیبنده نیست نه در بخش عتاب و خطاب به اینجانب و یادآوری نکاتی در خصوص بعضی نوشته و اظهار نظرهایم و غفلت از علل و عوامل اصلی این فضای ایجاد شده و آتش سنگین توپخانه صدها شخصیت حقیقی و حقوقی و دهها نهاد و تریبون که کشور را به فضای جولان و نمایش قدرت تبدیل نموده اند و نه در آن بخش که گفتن و نوشتن را خلاف مصلحت نظام تشخیص داده و به آن بپردازید ولی خطر سکوت و عافیت طلبی و در مواردی به زعم خویش مصلحت اندیشی یا به عبارتی دست بر کلاه خویش نهادن برای نظام را نادیده بگیرید! مگر جنابعالی هم از افرادی هستید که اعتقاد دارند باید تابلو دعوت به سکوت بیمارستانها را در جای جای نظام نصب نمایند! در حالیکه در عمل از شما غیر از اینرا دیده ایم، خصوصا" نامه ای که اخیرا" در ارتباط با اوضاع اقتصادی نوشته اید که محافل اقتصادی دنیا چنان به آن پرداختند که قاعدتا" باید همسایگی ما در چاه ویل را بپذیرید.

3- حرمت شکنی ها و حملات شدید برخی از شخصیت های حقوقی و حقیقی و دهها نهاد دولتی و تریبونهای نماز جمعه به فرزندان امام و انقلاب و دلسوزان نظام در سطوح مختلف بخصوص از ناحیه برخی جراید که متعلق به بیت المال بوده و مسوولیت سنگین خویش را با اطمینان خاطر از آنکه هیچ کس را یارای تعرض و بازخواست از آنان نیست، در بی آبرو ساختن، تهمت و افترا زدن و خراب نمودن چهره های خدوم نظام اعم از زن و مرد، روحانی و غیر روحانی، استاد و دانشجو دانسته و کسی را از گزند و سمپاشی های کریه آن امانی نیست.آیا این وضعیت تاسف بار را نمی بینید ؟! چگونه است که از کنار این مسائل تلخ براحتی عبور می کنید؟!

4- همانطوری که اشاره نمودید ما نیز از ابتدا تمامی سعی و تلاشمان را مصروف داشتیم که مطالب بحق و قانونی خویش را از مجاری قانونی به نتایج انتخابات پیگیر باشیم ولی طبیعی است اتفاقات نادری که در روزهای قبل از انتخابات خصوصا ً روز رای گیری رخ داد: چگونگی چینش ناظرین و بازرسین، شمارش آرا و اعلام نتایج انتخابات در زمانیکه هنوز ساعت اخذ رای پایان نیافته از سوی سایت های حامی دولت و از همه مهمتر داوری شورای نگهبان که می بایستی اصل بی طرفی را رعایت می نمود، بی محابا و بدون پرده پوشی از یک کاندیدا حمایت های همه جانبه نمود و قبل از خاتمه بازی سعی و تلاش وافر می نمود تا تیم مقابل را به هر شکل ممکن برنده مسابقه قرار دهد!، فعال بودن اکثریت بدنه ی دولت در جای جای انتخابات و به نفع یک کاندیدا، تلاش همه جانبه ما برای بررسی شکایات و بازشماری آرا بصورت صحیح و سایر پیشنهادات همه و همه در مقاومتی آهنین و محکمی روبرو بود که در جهت سد خواسته های بحق رقبا خود نمائی میکرد، انصاف خواهید داد مردم خودشان جهت احقاق حقوقی که احساس میکردند از دست رفته و مرجعی را جهت طرح شکایات خویش نمی یافتند با مدنی ترین شکل و مسالمت آمیز ترین شیوه به خیابانها آمدند و تنها یک سوال داشتند (( رای ما چه شد )) و این ما بودیم که به خیل دریای بیکران مردم پیوستیم و مانند سی سال گذشته مردم طلایه دار و پیشگام و جلوتر از تمامی مسئولین و در کلیه پیشامد ها جلودار بودند.

حال سوال اینجاست که آیا ما بی قانونی کردیم یا آنها که صرفا ً قانون را در جهت منویات و در خدمت مقاصد خود میپندارند؟! آیا ما به سوی آبروی نظام تیر انداختیم یا این تیر منیت اصحاب قدرت بود که با یورش ناجوانمردانه به اجتماعات آرام و مدنی مردم، آنان را مورد ضرب و شتم، دستگیری و زندانی، رها کردن در بیابان ها و شکنجه و قتل قرار داد . خدا وکیلی واژه وااسفا و خون گریه کردن و از غصه جان دادن زیبنده مسببین و موثرین در جنایاتی که بعد از حوادث انتخابات روی داد، نمی باشد؟!

حال سوال نهایی این است، روشهای من نظام برکن، اعلام ختم جمهوریت نظام، تجلیل سرکرده منافقین، ظلم به امام و عدم حمایت از ولایت فقیه است؟ و بر سر شاخه نشستن و بن می برم یا کسانی که اعتراضات هوشمندانه و تظاهرات آرام و چند میلیونی که همگان شاهد بودند از میدان امام حسین (ع) تا میدان آزادی را دربر گرفته بود و تنها سوالشان این بود که (رای من چه شد؟) را به خاک و خون کشاندند و به زندان و شکنجه و قتل و ... دچار ساختند.

وجدان بیدار افکار عمومی و آیندگان در این خصوص بهترین قضاوت را خواهند داشت.
من رسما" اعلام می کنم امروز سکوت خلاف همه آن مصالح است.