حدود ساعت 3:45 مهندس موسوی برای رفتن به قطعه 257 از اتومبیل پیاده شد. نیروی انتظامی مانع ادامه حرکت او به سمت قطعه 257 شد. موسوی بسیار خونسرد خطاب به ماموران گفت: خدا لعنت کند بزرگان شما را که شما را روبرو مردم قرار داده اند.

حدود ساعت 4:30 تا 5 کروبی و سپس هادی غفاری به میان جمعیت آمدند و با مردم صحبت می کردند. مردم بر سر قبر اشکان سهرابی و ندا آقا سلطان با صدای بلند فاتحه خواندند.

اگر مانع حضور موسوی و کروبی نمی شدند این مراسم با قرآن خوانی و فاتحه خوانی بطور عادی انجام می شد و سپس مردم راهی خانه هایشان( و یا مصلا) می شدند. اما صف آرائی نیروی ضد شورش عملا این مراسم را تبدیل به شورش کرد.

عده ای که معلوم نبود از کجا سروکله شان در میان مردم پیدا شده اصرار داشتند شعارهای غیر متعارف را جانشین شعارهای این دوران کنند. از جمله "مرگ بر خامنه ای" و یا " استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی". مردم اعتناء به این شعارها نکردند و همان شعارهای همیشگی این دوران را سر دادند. تعجب من این بود که در خیابان آپادانا هم باز همین عده با همین شعار به میان مردم رفته بودند که در آنجا هم مردم محلشان  نگذاشتند.

نظر من اینست که حکومت به هر وسیله ای تلاش می کند مراجع و مذهبیون را علیه موج سبز برانگیزد و ظاهرا این شعارها و این تلاش جدید هم باید در همین ارتباط باشد. یعنی مراجع را بترسانند که موج سبز می خواهد جمهوری اسلامی را سرنگون کند و آنها نباید از این موج حمایت کنند!

شما نمی دانید مردم چقدر هوشیاراند. خیلی زود این توطئه را هم فهمیدند و از اطراف آن افرادی که این شعارها را با صدای بلند می دادند دور می شدند. اتفاقا نیروی انتظامی با سر دهندگان این شعارها هم کاری نداشت!

در بهشت زهرا نیروی انتظامی و گارد ویژه و افراد نظامی که لباس شخصی به تن کرده و در پناه گارد و نیروی انتظامی قرار دارند به مردم حمله ور شدند. زد و خورد شد و چند گاز اشک آور هم شلیک شد. عده ای از مردم زخمی شدند. بالاخره نیروهای انتظامی و گارد، برای پرهیز از دامنه گرفت خشونت و مقابله، به مردم اجازه دادند در خیابان اسفالت کنار قطعه 257 به طرف جنوب و غرب بهشت زهرا تظاهرات کنند. کاملا محسوس بود که از یک مرکزی این دستور به آنها داده شد. تظاهر کنندگان بعد از طی مسافتی بار دیگر بطرف قطعه  257 بر گشتند.

حدود ساعت 6 بعد از ظهر بار دیگر نیروی انتظامی و گارد ویژه به طرف مردم حمله ور شدند. پرتاب گاز اشک آور در محدوده ای وسیع آغاز شد.

عده ای از میان خود مردم، دیگران را دعوت به آرامش کردند و از مردم خواستند بطرف قطعه 257 نروند. در آن محوطه نیروی انتظامی و گارد ویژه برای مقابله با مردم آرایش نظامی گرفته بود.

عده زیادی از مردم با مترو و اتوبوس خودشان را به بهشت زهرا رسانده بودند. عده ای هم با اتومبیل های خودشان. چون فاصله مترو با قطعه 257 بهشت زهرا زیاد بود مردم با مینی بوس ها و عده ای پیاده از مترو خودشان را به قطعه 257 رسانده بودند.

عده ای از مردم در زمان تظاهرات می گفتند که بعد از بهشت زهرا ، مصلا. ولی عده ای می گفتند که حداقل چند ساعت طول می کشد که از بهشت زهرا به مصلا برسیم و دیگر فایده ای ندارد.

وقتی با مترو به ایستگاه شوش و مولوی رسیدیم مسئولین مترو اعلام کردند قطار به علت راهبندان مترو تاخیر دارد و حوصله کنید، مردم این را حمل بر بستن راه مصلا دانستند و شروع کردند به شعار دادن و تقریبا تمام  مسافران مترو یکپارچه شروع کردند به شعار به نفع موسوی. در حقیقت آنچه که مردم می خواستند در مصلا بگویند، در زیر زمین مترو گفتند. شعار علیه پسر خامنه ای (مجتبی) هم زیاد بود.