|
آنچه می خوانید مقاله ایست که با نام مستعار احمد رشیدی مطلق
که گفته می شود نویسنده واقعی آن "داریوش همایون" بود، نوشته شده و
در تاریخ 17 دیماه 1356 که انقلاب ضد استبدادی ایران رو به
رشد بود، در روزنامه های کثیرالانتشار وقت (اطلاعات و سپس
کیهان) منتشر شد. این مقاله علیه آیت الله خمینی و در ستایش از
انقلاب سفید شاهانه بود و نفتی بود که بر آتش انقلاب مردم
پاشیده شد.
روزگذشته وقتی کیفرخواست سیاسی نوشته شده توسط حسین شریعتمداری
به سفارش قاضی مرتضوی و در همآهنگی با بیت رهبری در دادگاه
قرائت شد، یکبار دیگر تاریخ به گونه ای دیگر تکرار شد.
آنچه بدستور دربار شاه نوشته شد و در مطبوعات وقت انتشار یافت،
شباهت حیرت انگیزی با کیفرخواستی دارد که روز گذشته در دادگاه
کودتا علیه کادرهای اصلی و اولیه انقلاب قرائت شد. ما هیچ
تفسیر دیگری را جایز نمی دانیم. فقط توصیه می کنیم این مقاله
را از صدر تا ذیل در حاکمیت جمهوری اسلامی یکبار و با دقت
بخوانند و مفاد آن را با کیفرخواست دیروز باصطلاح دادگاه
مقایسه کنند. پاسخ را خود به خویش بدهند، زیرا مردم منتظر پاسخ
آنها نمی مانند.
ایران و استعمار سرخ و سیاه
این روزها به مناسبت ماه محرم و عاشورای حسینی بار دیگر اذهان
متوجه استعمار سیاه و سرخ یا به تعبیر دیگری اتحاد استعمار کهن
و نو شده است.استعمار سرخ و سیاهش ، کهنه و نویش، روح تجاوز و
تسلط و چپاول دارد و با اینکه خصوصیت ذاتی آنان همانند است،
خیلی کم اتفاق افتاده است که این دو استعمار شناخته شده تاریخ
با یکدیگر همکاری نمایند، مگر در موارد خاصی، که یکی از آن ها
همکاری نزدیک و صمیمانه و صادقانه هر دو استعمار در برابر
انقلاب ایران بخصوص برنامه مترقی اصلاحات ارضی در ایران است.
سرآعاز انقلاب شاه و ملت در روز ششم بهمن ماه 2520 شاهنشاهی
(1340) استعمار سرخ و سیاه ایران را که ظاهرا هر کدام در کشور
ما برنامه و نقشه خاصی داشتند با یکدیگر متحد ساخت، که مظهر
این همکاری صمیمانه در بلوای روزهای 15 و 16 خرداد ماه 2522
(1342) در تهران آشکار شد.
پس
از بلوای شوم 15 خرداد که به منظور متوقف ساختن و ناکام ماندن
انقلاب درخشان شاه و ملت پایه ریزی شده بود، ابتدا کسانی که
واقعه را مطالعه می کردند دچار یک نوع سرگیجه عجیبی شده بودند،
زیرا در یک جا رد پای استعمار سیاه و در جای دیگر اثر انگشت
استعمار سرخ در این غائله به وضوح دیده می شد. از یک سو عوامل
توده ای که با اجرای برنامه اصلاحات ارضی همه امیدهای خود را
برای فریفتن دهقانان و ساختن انجمن های دهقانی نقش بر آب
میدیدند در برابر انقلاب دست به آشوب زدند و از سوی دیگر
مالکان بزرگ که سالیان دراز میلیون ها دهقان ایرانی را غارت
کرده بودند و به امید شکستن این برنامه و رجعت به وضع سابق،
پول در دست عوامل توده ای و ورشکستگان دیگر سیاسی گذارده بودند
و جالب اینکه این دسته از کسانی که باور داشتند میتوانند چرخ
انقلاب را از حرکت بازدارند و اراضی واگذار شده به دهقانان را
از دست آنها خارج سازند، دست به دامن عالم روحانیت زدند زیرا
می پنداشتند که مخالف عالم روحانیت که در جامعه ایران از
احترام خاصی برخوردار است، میتواند نه تنها برنامه انقلاب را
دچار مشکل سازد، بلکه همانطور که یکی از مالکان بزرگ تصور کرده
بود( "دهقانان زمین ها را به عنوان زمین غصبی پس بدهند!" ) ولی
عالم روحانیت هوشیارتر از آن بود که علیه انقلاب شاه و ملت که
منطبق با اصول وتعالیم اسلامی و به منظور ایجاد عدالت و موقوف
شدن استثمار فرد از فرد توسط رهبر انقلاب ایران طراحی شده بود
برخیزد.
مالکان که برای ادامه تسلط خود همواره از ژاندارم تا وزیر و از
روضه خوان تا چاقوکش را در اختیار داشتند، وقتی با عدم توجه
عالم روحانیت و درنتیجه مشکل ایجاد هرج و مرج علیه انقلاب
روبرو شدند و روحانیون برجسته حاضر به همکاری با آنها نشدند،
در صدد یافتن یک"روحانی" برآمدند که مردی ماجراجو و بی اعتقاد
و وابسته و سرسپرده به مراکز استعماری و بخصوص جاه طلب باشد و
بتواند مقصود آن ها را تامین نماید و چنین مردی را آسان
یافتند. مردی که سابقه اش مجهول بود و به قشری ترین و مرتجع
ترین عوامل استعمار وابسته بود و چون در میان روحانیون عالی
مقام کشور با همه حمایت های خاص موقعیتی بدست نیاورده بود در
پی فرصت می گشت که به هر قیمتی هست خود را وارد ماجراهای سیاسی
کند و اسم و شهرتی پیدا کند.
روح الله خمینی عامل مناسبی برای این منظور بود و ارتجاع سرخ و
سیاه او را مناسب ترین فرد برای مقابله با انقلاب ایران یافتند
و او کسی بود که عامل واقعه ننگین 15 خرداد شناخته شد.
روح الله خمینی معروف به "سید هندی" بود. درباره انتصاب او به
هند هنوز حتی نزدیکترین کسانش توضیحی ندارند، به قولی او مدتی
در هندوستان بسر برده و در آنجا با مراکز استعماری انگلیس
ارتباطاتی داشته است و به همین جهت به نام سید هندی معروف شده
است. قول دیگر این بود که او در جوانی اشعار عاشقانه می سروده
و به نام هندی تخلص می کرده است و به همین جهت به نام هندی
معروف شده است و عده ای هم عقیده دارند که چون تعلیمات او در
هندوستان بوده فامیل هندی را از آن جهت انتخاب کرده است که از
کودکی تحت تعلیمات یک معلم بوده است. آنچه مسلم است شهرت او به
نام غائله ساز 15 خرداد به خاطر همگان مانده است، کسی که علیه
انقلاب ایران و به منظور اجرای نقشه استعمار سرخ و سیاه کمر
بست و بدست عوامل خاص و شناخته شده علیه تقسیم املاک، آزادی
زنان، ملی شدن جنگل ها وارد مبارزه شد و خون بیگناهان را ریخت
و نشان داد، هستند هنوز کسانی که حاضرند خود را صادقانه در
اختیار توطئه گران و عناصر ضدملی بگذارند.
برای ریشه یابی از واقعه 15 خرداد و نقش قهرمان آن، توجه به
مفاد یک گزارش و یک اعلامیه و یک مصاحبه کمک موثر خواهد کرد.
چند هفته قبل از غائله 15 خرداد گزارشی از طرف سازمان اوپک
منتشر شد که در آن ذکر شده بود:" درآمد دولت انگلیس از نفت
ایران چند برابر مجموع پولی است که در آن وقت عاید ایران می
شد."
چند روز قبل از غائله اعلامیه ای در تهران فاش شد که یک
ماجراجوی عرب به نام محمد توفیق القیسی با یک چمدان محتوی ده
میلیون ریال پول نقد در فرودگاه مهرآباد دستگیر شده که قرار
بود این پول در اختیار اشخاص معینی گذارده شود. چند روز پس از
غائله نخست وزیر وقت، در یک مصاحبه مطبوعاتی فاش کرد:"برما
روشن است که پولی از خارج می آمده و بدست اشخاص میرسیده و در
راه اجرای نقشه های پلید بین دستجات مختلف تقسیم میشده است".
خوشبختانه انقلاب ایران پیروز شد. آخرین مقاومت مالکان بزرگ و
عوامل توده ای در هم شکسته شد و راه برای پیشرفت وتعالی و
اجرای اصول عدالت اجتماعی هموار شد. در تاریخ ایران روز 15
خرداد به عنوان خاطره ای دردناک از دشمنان ملت ایران باقی
خواهد ماند و میلیونها مسلمان ایرانی به خاطر خواهند آورد که
چگونه دشمنان هر وقت منافعشان اقتضا کند با یکدیگر همدست
میشوند حتی در لباس مقدس و محترم روحانی. |
