تلویزیون بی بی سی فارسی در دورانی که هنوز نفسی داشت فیلمی را نشان داد از شب انتخابات دربرابر شعبه اخذ رای حسینیه ارشاد. در این فیلم انبوه مردمی دیده می شدند که در مواجه با درهای بسته شعبه امکان ریختن آرای خود به صندوق ها را نداشتند. جوانی می گفت من از پیروزی تا اینجا آمده ام که رای بدهم و همه شعبه ها بسته است. در کنار او مرد دیگری که کارگر بنظر می رسید شناسنامه اش را در دست گرفته بود و به دوربین نشان می داد، با اشاره به نیروهای ویژه که در اطراف حسینیه ارشاد مستقر شده بودند گفت : "من کار خلافی نمی خواهم بکنم. آمده ام رای بدهم. اما اینها را فرستاده اند که ما را کتک بزنند."

این صحنه و این چند جمله ساده و صادقانه تمام تناقض حکومت ایران را نشان می داد و تمام تناقض اپوزیسیون این حکومت را. به بخش اول این مسئله یعنی آنچه به حکومت مربوط می شود بارها نوشته ایم که رای دادن و انتخابات حق مردم و دستاورد انقلاب است و این حق و این دستاورد امروز وبال گردن حکومت شده است و در نتیجه باید از این حق برای ایجاد شرایط تغییر استفاده کرد.

اما در بخش دوم مسئله، یعنی آنچه به اپوزیسیون حکومت مربوط می‌شود می توان معتقد بود که دیدن این صحنه قطعا برای برخی که اصرار در کوربینی نداشته باشند شوک آور بود. همانهایی که تبلیغ تحریم می کردند و در تحلیل هایشان مدعی بودند که گویا رای دادن مشروعیت بخشیدن به رژیم است و اکنون می دیدند که همان رژیم یگان های ویژه و چماقدارانش را فرستاده که مردم را کتک بزنند که چرا اصرار دارند رای بدهند!

بسیاری از کسانی که انتخابات را به هر دلیل و انگیزه تحریم کرده بودند، یا از آن کناره گرفته بودند حالا با دیدن این صحنه ها بر تردیدهای خود غلبه کرده اند و به جنبش مردم پیوسته اند و همراه با آنان در تظاهرات و حرکت های داخل و خارج از کشور مشارکت و نقش مثبت و ارزنده ای دارند.

اما در این میان هنوز انگشت شماری از حزب به اصطلاح کمونیست کارگری و پاره ای از سلطنت طلب ها در خارج از کشور وجود دارند که مایلند همچنان نقش همدست های یگان های ویژه در شب انتخابات یا پس از آن را بازی کنند و مردمی را که رای می داده اند و یا امروز رای خود را طلب می کنند از صحنه بیرون کنند. به مقاله خانم الهه بقراط در کیهان لندن و یا روی سایت گویا سری بزنید. همان مقاله ای که فرموده اند "سربلند کرده اند"!

این طایفه آب رفته، اخیرا با شعار "موسوی بهانه است، کل رژیم نشانه است" یا شعار مرگ بر توده ای و مرگ بر فدایی و با این ادعا که گویا سرنخ جنبش حمایتی مردم در خارج از کشور در دست ایندوست سعی می‌کنند همان خوش خدمتی دوران تحریم انتخابات را علیه میرحسین موسوی و بسود رژیم و یگان های ویژه آن بکنند و جلوی افشا و طرد دولت احمدی نژاد در خارج از کشور را بگیرند. این جریان در سوئد هم با اشغال سفارت ایران می خواست کاری کند که دیگر در هیچ کشوری اجازه تظاهرات دربرابر سفارتها به ایرانیان داده نشود.

امروز همه نیروهای صادق و مترقی خارج از کشور به این نتیجه رسیده اند که باید همگام با جنبش داخل کشور و شعارهای آن پیش رفت و اخلال گرانی از نوع حزب به اصطلاح کمونیست کارگری را که که همسو با سلطنت طلب ها، با شعارها و رفتارهای خود در خدمت یگان های ویژه هستند با قاطعیت افشا و طرد کرد. باید تظاهرات خارج از کشور را همگام با روحیه و خواست همه ایرانیان داخل و خارج از کشور تنظیم کرد و نه روحیه و خواست های تبعیدی ها و مهاجرین. تنها در این صورت است که می توان حداکثر نیروها را گرد آورد و به تظاهرات و مبارزه فرا خواند. این تلاش شرط ادامه مبارزه و موفقیت در خارج از کشور است.