کارزار انتخابات ریاست جمهوری در ایران، از
آغاز هفته آخر انتخاباتی، از سطح مناظره های تلویزیونی خارج و
به داخل خیابان ها کشیده شده است. دیگر مردم چندان علاقه به
پیگیری مناظره های تلویزیونی ندارند و در واقع مناظره موسوی و
احمدی نژاد کار انتخابات را تمام کرده است. این نکته ای نیست
که دولت نیز از آن بی خبر باشد و به همین دلیل ماموریت های حزب
پادگانی گسترش یافته است. احمدی نژاد در مناظره شب گذشته خود
با مهدی کروبی، بسیار تلاش کرد هم از ظاهر و هم از منش مناظره
میرحسین موسوی با وی استفاده کند. او حتی بر صندلی میرحسین
موسوی هم نشست. البته با تعویض کت و شلوار طوسی رنگ آن مناظره
و پوشیدن کت و شلوار تیره رنگ و پیراهن لاجوردی رنگ به سبک
میرحسین موسوی! او پایان بخش مناظره هم شد و به سبک میرحسین موسوی با مردم سخن گفته و از
آنها طلب رای برای باقی مانده در کاخ ریاست جمهوری کرد. اما هم
او و هم اعضای کابینه اش از آن جوششی با خبرند که در خیابان ها
جریان دارد.
در مناظره شب گذشته، مهدی کروبی همان بود که
از وی انتظار میرفت. یعنی دهان به دهان شدن با احمدی نژاد.
احمدی نژاد از پول گرفتن گروبی از شهرام جزایری گفت و کروبی در
مقابل از پرونده مالی احمدی نژاد در اردبیل و چند پرونده مالی
که "علی آبادی" نیز در آن سهم دارد و یک پای پسرش در
زندان است و این درحالی است که علی آبادی به کابینه وصل است.
احمدی نژاد جا به جا روی ساده زیستی خود تاکید
کرد و کروبی روی ثروت سردار محصولی وزیر کشور دولت. کروبی از
هاله نور و دروغگوئی ها و آمارسازی های احمدی نژاد گفت و احمدی
نژاد از حج خونینی که در زمان آیت الله خمینی برگزار شد و
کروبی سرپرستی آن را داشت.
شاید مهم ترین بخش مناظره و در واقع دهان به
دهان شدن کروبی و احمدی نژاد، آنجا بود که کروبی ملاحظات را
کنار گذاشت و بزرگترین پشتیبان احمدی نژاد درحاکمیت را نام
برد. یعنی آیت الله احمد جنتی.
مناظره شب گذشته نیز یکبار دیگر نشان داد، که
نه احمدی نژاد در ظرفیت مقام ریاست جمهوری در ایران است و نه
کروبی ظرفیت و توان چنین مقامی را دارد. شاید هر دو مهاجمین
خوبی باشند، اما رئیس جمهور نیستند و نمی توانند باشند. این
نتیجه ایست که بعید است اکثر کسانی که مناظره شب گذشته را
دیدند به آن نرسیده باشند. |