| 
                  
                   
					  
					
					
					 خشونت ورزی و زیاده روی شیوه زورگویان متعصب است، ما رنگ سبز 
					را برگزیده ایم تا صلح را به یادمان آورد . سبز، رنگ رشد است، 
					رنگ اخلاق ومعنویت است، رنگ ایرانی آزاد و آباد و بالنده است . 
					ما سرباز آزادی و اخلاق و عدالتیم ، مراقب باشیم که قواعد بازی 
					خشونت و زیاده روی را بر ما تحمیل نکنند، این بازی را به شیوه 
					آزادگان و صالحان باید پیش برد و برد. ازهمه کسانی که زیر رنگ 
					سبز گرد آمده اند انتظار می رود ازخشونت و خشونت طلبان کناره 
					گیری کنند، حقوق مخالفان را پاس دارند و قانون، اخلاق اسلامی و 
					قواعد اجتماعی را محترم شمارند تا رفتارشان الگویی برای آزادگی 
					و بردباری به دست دهد و زمینه ای فراهم آورد تا مردم برای 
					ایرانی آزاد و آباد ، به واقعیت نزدیک تر شود؛ ایرانی که درآن 
					: کارگر غصه نان شب فرزندانش را نداشته باشد؛ کشاورز همه 
					دارایی و سرمایه اش را همیشه در خطر تندبادی ناگهانی نبیند؛ 
					زنان احساس ناامنی و بی پناهی نکنند و مجبور نباشند برای 
					برخورداری ازکمترین حقوق خود به هر ستمی تمکین کنند؛ کودکان ما 
					در امان باشند، آزار نبینند و در آغوش مادرانشان و اگر ممکن 
					نشد در آغوش اجتماع بیاسایند و ببالند؛ منزلت سالمندان ، بزرگ 
					مردان وشیر زنانی که عمر خود را صرف خدمت به این سرزمین کرده 
					اند محفوظ بماند و سفره هایشان گسترده و دستان زحمت کشیده شان 
					پر برکت باشد و عاطفه تقسیم کند؛ پدران و مادران نگران آینده 
					فرزندانشان نباشند؛ دختران و پسران شایسته دوشادوش و برابر در 
					حقوق و فرصت ها با چشم اندازی روشن در پیش رو و امیدوار به 
					زندگی ، ازاینکه در ایران زاده شده اند به خود ببالند و ازاد 
					ازموانع مزاحم و ناروا برای ساختن آینده خود و میهنشان بکوشند؛ 
					معلمان، ولی نعمتان جامعه باشند و فارغ ازگرفتاری معاش بکوشند 
					کودکانمان را فرزند زمان خویش و شهروندانی آگاه و مسوول بار 
					آورند و به فرزندانمان گذشت و دوستی و احترام عقاید مخالف و 
					ایستادگی دربرابر ستم بیاموزند تا نسلی پرورده شود که در صلح 
					زندگی کند و خودکامگی راتاب نیاورد؛ نویسندگان و هنرمندان و 
					دانشمندانمان آزاد باشند تا تخیلات ، خلاقیت ها و ابتکارات خود 
					را بدون ترس ازمحدودیتهای ناروا بروز دهند و دانایی و هنرشان ، 
					در بند بخیلان کم مایه گرفتار نباشد؛ پیروان ادیان و مذاهب و 
					فرقه های مختلف، در کنار هم با دوستی و آرامش زندگی کنند و هیچ 
					کس به خاطر عقاید خود مورد سرزنش و عتاب قرار نگیرد و متحمل 
					محرومیت های اجتماعی نشود؛ بیان عقاید آزاد باشد و کسی به خاطر 
					ابراز عقیده ، شکنجه و آزار نبیند؛ اقلیت های قومی و نژادی، 
					ایران را از خود و خود را همواره ایرانی بدانند و در اداره 
					امور کشور عادلانه سهیم شوند؛ فرصت طلبان مزور، شهدای پاک 
					ایران و اسلام را سرمایه زر و زور خودقرار ندهند ؛ میهن دوستی 
					، آزادگی و فداکاری به فراموشی سپرده نشود و جانبازان ، سرفراز 
					بمانند و خود را زیان دیده نپندارند؛ مفسدان کیسه خود را از 
					اموال عمومی انباشته نکنند و امکانات عمومی را به نفع خود مورد 
					سوء استفاده قرار ندهند، فرصت طلبان از حلقوم ملت نبرند و بیت 
					المال را که به فرموده امیر عدالت، علی (ع) حق بیوه زنان و 
					یتیمان است ، عرصه تاراج خود و تبار خود نسازند و ... به امید 
					آن روز و با اطمینان ازموفقیت ، سنجیده ومصمم دست به کار شویم 
					و اجازه ندهیم آنان که ازاوضاع آشفته سود می برند با تحمیل 
					زیاده روی وخشونت و بد اخلاقی ، ابتکار عمل را به دست گیرند.  
					
					
					در خاتمه لازم می دانم ازبذل عنایت و میزبانی محبت آمیز مردم 
					ایران ازجمله پیشه وران ، صنعتگران ، فرهیختگان و هنرمندان ، 
					فرهنگیان و ارباب رسانه و مطبوعات ، کارگران و کشاورزان و 
					کارمندان ، مرزبانان و نظامیان ، دانش آموزان و دانشجویان ، 
					نوباوگان و سالمندان ، ورزشکاران وصنوف، اقوام و اقلیت ها، 
					زنان و جوانان و بویژه روستاییان زخمت کش و صبور تشکر نمایم و 
					اطمینان دهم که همراهی و همنشینی من و مردم در صورت پیروزی 
					درانتخابات نیز بااشتیاق ادامه خواهد یافت 
					.  
					
					
					همچنین ازهمه آنان که توفیق دیدارشان را نداشتم عذر می خواهم و 
					امیدوارم درموعدی مناسب افتخار و لذت دیدار حاصل گردد.  
					
					
					این فرزند کوچک ملت، آرزویی جز تحقق آرمان های مردم ایران و 
					یادآوری راه امام(ره) در سینه ندارد و امیدوار است فرصتی دست 
					دهد تا به کمک مردم و میثاق وفاق عمومی، پرکاری و فداکاری و هم 
					افزایی سرمایه های ارزنده اجتماعی، موانع رفاه و آزادی بر طرف 
					و نارسایی ها جبران گردد.  
					                                   
					
					
					میر حسین موسوی – 17 خرداد 1388   |