انتخاباتی برگزار شده است که در اثر کم دقتی ها و سوءاستفاده ها و با وجود فیلترهای متعدد، اکثریت قاطعی از ملت ایران نسبت به نتیجه اعلام شده برای انتخابات معترض هستند و برای بطلان این انتخابات ده ها دلیل دارند که برخی از این ادله از حد سند و مدرک (که توسط نامزدهای سه گانه به شورای نگهبان ارائه شده) گذشته و به حد شیاع رسیده است.

سوءاستفاده برگزارکنندگان انتخابات از موقعیت خود در دولت، دخل و تصرف در رای صندوق ها و وعده و وعیدهای غیرقانونی و شبه قانونی، اتهام پراکنی و پرده دری تنها پرده هایی از این اتهامات هستند که تفصیل آنها در شکایت اینجانب به شورای نگهبان آمده است.

اگر شورای نگهبان به سیاق گذشته خود عمل کند که به بهانه یک شام و میهمانی و یا دادن چند قلم جنس از سوی یک نامزد راهیابی به مجلس در یک حوزه انتخابیه کوچک یا دخالت یک فرماندار، انتخابات را باطل اعلام می کرد، اکنون با این وعده های بزرگ و سوءاستفاده های بزرگتر و توزیع پول از سوی مقامات بزرگتر، اگر شورای نگهبان کاری کمتر از ابطال کند در حقیقت مرتکب اشتباه بزرگی شده است.

قصد من تحت فشار قرار دادن شورای نگهبان نیست. من به قانون عمل میکنم و باوجود برخی باورها درباره عدم بیطرفی نهادهای داوری کننده انتخابات هنوز امیدوارم شورای نگهبان به وظیفه قانونی خود عمل کند و این انتخابات را باطل اعلام کند.

این نه خواست یک فرد که خواست یک ملت است. کسانی که در روزهای گذشته در اجتماعات میلیونی در خیابان های تهران و برخی شهرستان ها حضور یافتند و با کمال نجابت و صداقت با سکوت، فریاد خود را به گوش شما می رسانند، نه خس و خاشاک، که همان امت همیشه در صحنه هستند.

چگونه است که تا روز قبل از انتخابات به این جمعیت افتخار می شد و از اجتماع ملت به شور انتخاباتی یاد می شد و اکنون یا به الفاظ زشت از آنان یاد می شود یا به عوامل بیگانه نسبت داده میشوند؟

حتما به یاد دارید که محمدرضا پهلوی هم قیام مردم تبریز را در آستانه انقلاب اسلامی به توطئه بیگانگان نسبت می داد و می گفت اینان از خارج وارد ایران شده اند. حتما به خاطر دارید که محمدرضا پهلوی مخالفانش، یعنی ما و شما را ارتجاع سرخ و سیاه می نامید و BBC را عامل انقلاب اسلامی ایران می خواند.

من به عنوان فردی که از سال ۱۳۴۱ به عنوان یکی از یاران امام خمینی برای جمهوریت و اسلامیت و آزادی در راه انقلاب اسلامی زندان رفته ام و شکنجه شده ام، هشدار می دهم که توهین به ملت آتش خشم آنان را شعله ور می کند.

آنان که این روزها در خیابان های تهران تجمع می کنند اتفاقا عصاره ملتند و هیچ نیازی به نیروی خارجی ندارند و از اموال عمومی مانند اتوبوس های دولتی و تبلیغات تلویزیونی هم برای تجمع بی بهره اند و هیچ حزب و گروهی هم توان گردآوری این همه جمعیت را ندارد.

این مردم نه خواستار تغییر نظام هستند و نه اجازه هر نوع آشوبی را می دهند. من خود در میان جمعیت شاهد بودم چگونه نظم خودجوش این ملت اجازه سر دادن هیچ شعاری را نمی داد و با خشونت طلبان مرزبندی داشت.

اینان تنها یک خواسته دارند و آن ابطال انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ۸۸ و برگزاری یک انتخابات سالم و آزاد بدون سوءاستفاده از امکانات دولتی است.

این انتخابات زیر نظر همین نهادهای فعلی برگزار خواهد شد و در آن هیچ چیزی جز یک رئیس جمهور تعیین نخواهد شد و معنای آن نیز هیچ چیزی جز تمکین نظام به رای ملت نخواهد بود.

متاسفانه تخلفات این دولت در برگزاری انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ در این روز نه تنها تمام نشد، بلکه پس از آن با وجود جو التهاب و اعتراض در جامعه بر روی آتش خشم ملت نفت ریختند. مردم را خس و خاشاک خواندند، با چماق و قمه به اجتماعات مسالمت آمیز و آرام آنان حمله کردند، با مهندسی آشوب ها آنها را به نام ملت نوشتند، به کوی دانشگاه حمله کردند، به شکل لباس شخصی ها وارد خانه های مردم شدند، اعتراض ملت به دولت را اعتراض به نظام خواندند و در پناه سانسور رسانه ها و محدودیت سایت ها و قطع موبایل ها و پیامک ها و ایجاد جو رعب و وحشت به بازداشت گسترده نخبگان و روشنفکران پرداختند تا جایی که فردی که نیازمند مراقبت های مستمر پزشکی است و جانش در خطر است را بازداشت کردند یا پیرمرد هفتاد و چند ساله ای را از بیمارستان به زندان بردند(دکتر یزدی) یا فرزند شهدا و جانبازان را بازداشت کردند و در میدان آزادی هم افرادی را کشتند و هم با گرفتن زیر تابوت این شهدا از آن برای خاموشی ملت استفاده کردند و این همه در حق ملتی است که در تجمعات هفته گذشته خود با تکبیر و صلوات و سکوت اعتراض خود را اعلام کرده اند.

اگر شما بخواهید به عدالت رفتار کنید همین رفتارهای هفته گذشته دولت خود در ابطال انتخابات مهمترین سند است. دولتی که بر پایه انتخابات مشروع به قدرت برسد، به این جو رعب و وحشت چه نیازی دارد؟

مهدی کروبی۲۹ خرداد