روز اول
ماه مه در استانبول پایتخت ترکیه نه تنها شاهد جشن وسیع روز
کارگر بودم بلکه در آن شرکت هم کردم. امروز که دوم ماه مه است،
روزنامه های ترکیه گزارش های مفصلی در باره جشن دیروز با عکس و
تفسیر منتشر کرده اند. تلویزیون های اروپائی و از جمله بی بی
سی و سی ان.ان عمدتا متمرکز شده بودند روی ماجراجوئی های
کودکانه تعدادی جوان که با پلیس درگیر شده بودند، اما در جشن و
مارش اصلی از این خبرها نبود و کسی هم به آن توجه نداشت. مهم
این بود که دهها هزار کارگر ترکیه بسیار متین و با پرچم های
رنگارنگ و از جمله سرخ در این جشن شرکت کردند. از این جشن تنها
این را برایتان می نویسم که ای کاش در جمهوری اسلامی کسانی
بودند که حداقل به اندازه "رجب اوردغان" دوراندیشی داشتند. شما
نمی دانید برای اول ماه مه چه شور ونشاطی برپا شد. برای اولین
بار دولت ترکیه این روز را
به رسمیت کامل شناخت و تعطیل رسمی
اعلام کرد. پسترهای بسیار بزرگ و
زیبائی در خیابان ها آویخته شد. حزب
اوردغان که حزبی اسلامی است، زودتر و خوب تر از رهبران جمهوری
اسلامی متوجه شده که برای داشتن پایگاه نیرومند دربین کارگران
باید این روز را
برسمیت شناخت. حد اقل به این دلیل که
بسیاری از کارگران مسلمان اند. دولت با این اقدامش کارگران را
به سمت خود کشید. فهمیدن این چیزها عقلی به
اندازه یک گربه بیشتر لازم ندارد،
که متاسفانه صاحبان قدرت درایران همین
حداقل را ندارند وهنوز می ترسند که
اگر به این روز رسمیت بدهند کمونیست ها
یک گام جلو
آمده اند.
|