|
درحالیکه باراک اوباما در پیام نوروزی خود به ایران وعده ی
بکار بردن دیپلماسی جدیدی را داده بود، اما یک ماه بعد قانونی
به کنگره ی ایالات متحده برده شد که اتفاقا از پشتیبانی کاخ
سفید نیز برخوردار شد. این قانون اعمال تحریم های سخت علیه
ایران را با نشانه گرفتن واردات انرژی هدف گرفته است.
قانون افزایش تحریم های ایران (ISEA)
توسط گروهی از سناتورهای هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه
تهیه شده است.
این سیاست اقتصاد ایران را با مشکلات اساسی روبرو خواهد کرد.
طبیعی است که دولت ایران نیز برای تلافی منافع ایالات متحده را
در منطقه نشانه خواهد رفت؛ منافعی که ایالات متحده در آن به
شدت ضعیف و فاقد عملکرد است.
در هفته ی اخیر کنفرانس لابی قدرتمند اسرائیل، تحت نام گروه
AIPAC
با تمرکز روی ایران برگزار شد. سناتور دموکرات "اوان بای" هدف
اصلی این تحریم را ضرورت به کار بردن"سلاح قوی تری برای
مقابله با ایران" اعلام کرد. سناتور "جوزف لیبرمن" نیز از این
تحریم با لفظ "چماق بزرگ" نام برد. او حمایت دنیس راس نماینده
ویژه اوباما در امور منطقه خاورمیانه و خلیج فارس را نیز دارد.
بنظر می رسد چماق ایالات متحده این بار به جای تهدیدهای خشن،
انجام مذاکره خواهد بود اما با هدف به شکست کشانیدن آن. حتی
برای توفق های کوچک.
شخص اوباما نیز در تبلیغات انتخاباتی خویش و در مناظره های
تلویزیونی وعده قطع صادرات نفت ایران و واردات بنزین به ایران
را مطرح کرده بود. سناتورهای کنگره اکنون این وعده انتخاباتی
او را همچون چماق بالای سر او نگه داشته اند!
چرا کاخ سفید از مذاکرات سخن می گوید اما مستقیم و غیرمستقیم
از آن طفره می رود؟ یک جواب ممکن این باشد که ایران ممکن است
در مذاکرات "شفاف سازی اتمی" را مطابق قوانین "ان پی تی" و
سازمان جهانی انرژی اتمی بپذیرد.
براستی چطور یک مذاکره چند جانبه با ایران می تواند شروع شود
و در آن تعلیق بلند مدت (اگر همیشگی نباشد) غنی سازی را از
ایران بخواهند بدون اینکه قوانین بین المللی آنها را تائید
نکند؟
به همین دلیل نیست که آنها از آغاز مذاکره ات جدی طفره می
روند؟
دولت جدید اسرائیل نیز طرح "دو دولت مستقل" فلسطین - اسرائیل
را موکول به "پیگیری مذاکرات اتمی با ایران" کرده است. کاملا
آشکار است که این دولت نیز با چنین گروه کشی، عملا می خواهد سد
راه مذاکرات امریکا با ایران شود. |
