|
تبلیغات نامزدها برای دهمین دوره ریاست
جمهوری زمانی شدت یافته که
کشور با
بحران همه جانبه روبرو است. بی
تدبیری دولت نهم این وضع فلاکت بار را
بوجود آورده است. در عرصه سیاست
خارجی کشور هر روز به سمت انزوا میرود.
سیاست خارجی توأم با تقابل و خشونت دولت
نهم تشنج را در منطقه افزایش داده
است. حتی کشورهای همسایه جنوبی
ایران، یعنی دولت های عربی خطر از جانب ایران
را جدی گرفته اند. این سیاست تقابل
هر چه بیشتر به میلیتاریزه شدن منطقه
کمک می کند. دولت آمریکا به اصطلاح
با بزرگ نشان دادن خطر ایران به کشورهای
همجوار، بخصوص کشورهای عربی سلاحهای
مدرن می فروشد و بدین طریق زرادخانه
های کشورهای امپریالیستی و در رأس
همه آنها آمریکا منطقه خاور میانه را با
سلاحهای مرگبار پر می کند.
سیاست
داخلی دولت نهم، فشار به نهادهای
اجتماعی، از جمله بستن روزنامه ها،
سازمانهای غیر دولتی و فشار به
زندانیان
سیاسی و در نهایت به محدود کردن
آزادیهای دمکراتیک انجامیده است.
در
عرصه اقتصادی آماری که در دست است
نشان از تورم ۲۵
درصدی دارد که کمرطبقات
زحمتکش را شکسته است. دولت نهم در
عرض چهار سال علیرغم اینکه نفت را
بشکه ای
١۵۰
دلار بیشتر فروخته، اما این تورم
روزبه روز افزایش می یابد. در
تبلیغات
انتخاباتی صحبت از حیف و میل شدن
بیش از۲۵۰
میلیارد دلار پول فروش
نفت به میان
می آید. این است بخشی از وضعیت
موجود.
مبارزه در سطح دولتمردان جمهوری
اسلامی بشدت در جریان است. یعنی
دوخط فکری
جدا ازهم شکل می گیرد. از یک طرف دولت
نهم و طرفدارانش به نگهداشتن وضع
موجود اصرار میورزند. از طرف دیگر
طرفداران
اصلاحات برای تغییر این وضع در
پی راه و چاره ای هستند.
در این برهه از
زمان نیروهای سیاسی در راستای
کدام خط گام بر خواهد داشت؟
این سئوالی است که
باید جواب داده شود.
در کشورکثیرالمله ایران بیش از صد سال است
که
آزادیخواهان کشور برای
دمکراسی و ایجاد دولت دمکراتیک
مبارزه می کنند و در راه
آن هزاران انسان
جان باخته است. ولی همیشه ارتجاع در
بزنگاه تاریخ توانسته بر
مبارزین راه
آزادی و دمکراسی غلبه نماید. اینبار
نیز ارتجاع با هزار ترفند می
خواهد بر
اریکه قدرت سوار شده، مبارزه را در
نطفه خفه نماید.
برای نیروهای ترقیخواه
وجود دمکراسی راه تنفسی است که با
رسیدن هوای تازه
نیرو میگیرند. در این راستا
ما میتوانیم به تجربیات گذشته
استناد کنیم.
دوره هشت ساله
دولت آقای خاتمی
نمونه بارز برای این مدعاست.
با این مقدمه ما اعضاء و هواداران فرقه
دمکرات
آذربایجان از همه نیروهای ترقی خواه، بخصوص
مبارزین حرکت ملی آذربایجان توصیه
می کنیم که در این
راستا درایت به خرج
داده و با تعامل در این انتخابات
شرکت فعال
نمایند.
نگرش به انتخابات در بین نیروهای سیاسی مثل
انتخابات دوره نهم ریاست
جمهوری
دو نوع است. طرفداران تحریم
انتخابات- طرفداران شرکت در
انتخابات.
تحریم کنندگان با استدلال خود، گویا که با
شرکت در انتخابات به
رژیم ایران
مشروعیت می بخشند و بنابر این نباید
در آن شرکت نمود. سئوال ما به
این
دوستان این است که آیا با تحریم می
توان وضعیت موجود را تغییر داد؟ اگر نه، پس
راه کارشان نا درست است.
طرف سخن ما طرفداران شرکت در
انتخابات است.
این دوستان چنانکه در مقدمه
نوشتیم برای حل بحران ساختاری کشور
بایستی در طرف
دمکراسی قرار بگیرند.
این دو جریان ( اصولگرائی - اصلاحات
و دمکراسی)
نمایندگان مشخص خود را برای
کارزار انتخاباتی مشخص کرده اند.
یعنی احمدی نژاد
در جبهه اصولگرائی ومیرحسین موسوی تبریزی در جبهه
دمکراسی یا اصلاحات. موسوی شخصیتی
است که می تواند در
این کارزار در برابر احمدی نژاد
شانس پیروزداشته باشد. چرا که، موسوی
از طرف بخشی از
اصولگراها نیز مورد تأیید است.
علیرغم اینکه مهدی کروبی را نیز
می توان در
جبهه اصلاحات جای داد. اما ایشان
بهتر است به نفع موسوی از نامزدی
خود صرف
نظر نمایند. در مورد آقای اعلمی
جداگانه در بخش فعالین و نیروهای حرکت
ملی سخن خواهیم گفت.
نگرش نیروهای حرکت ملی آذربایجان
این
نگرش نیز دو نوع است. تحریم کنندگان
انتخابات- شرکت کنندگان انتخابات، در این
دوره انتخابات نیز هویت خواهی،
ویژگی جنبش ملی آذربایجان می باشد.
یعنی
جنبش
ملی، مستقل- جداگانه و موازی با دمکراسی
گام بر می دارد.
بخشی از این جنبش
راه تحریم را در پیش گرفته اند.
بنظر این دوستان، در
این انتخابات باز هم
نمایندگان رژیم شوینیستی فارس
(تأکید از آنها) نامزد
شده اند و بنابر این به
هیچکدام از نامزدها نباید رأی داد.
چرا که، آنها
صلاحیت و توانائی حل مسئله
ملی آذربایجان را ندارند. این
دوستان نیزعلیرغم
اینکه از تحریم کنندگان سراسری،
یعنی اپوزسیون افراطی مستقل عمل می
کنند،
اما ناخواسته با آنها پیوستگی
دارند.
شعار تند کار افراد سیاسی نیست. در
سیاست
اولویت ها مطرح است. یعنی بدست
آوردن حد اقلها. باید بدانیم ما در چه
شرایط تاریخی مشخص گام بر می داریم
و در این برهه از زمان چه می خواهیم.
بنابر
این شعاری که این دوستان در پیش گرفته اند. شعاری است نابجا و
اشتباه.
شرکت کنندگان در انتخابات
این گروه نیز به دو دسته تقصیم
شده اند. دسته اول از نامزدی اعلمی
حمایت
کرده و بر له ایشان تبلیغ می کنند.
این دوستان نیز می خواهند جنبش ملی
را
مستقل از نیروهای اصلاح طلب سراسری نشان
دهند و بدین جهت از آقای اعلمی که
از شهر تبریز نامزد شده است حمایت
می کنند.
درست است که اعلمی بعنوان
نماینده مجلس همیشه از جنبش ملی
آذربایجان دفاع نموده
است و شخصی است ملی.
اما
باید دانست که ما برای مجلس نماینده
انتخاب نمی کنیم،
اگر اینطور بود ما نیز با ایشان
همصدا شده و به آقای اعلمی
رأی میدادیم.
اما ما
در سطح ایران برای دمکراسی مبارزه می کنیم و این امر برای
هر فعال
حرکت ملی آذربایجان اهمیت ویژهای
دارد. چرا که در فضای دمکراسی است که
ما
می توانیم مسئله ملی خود را بیان
نموده و برای احقاق حقوق خویش گام
برداریم. یعنی مسئله ملی یکی از
مؤلفههای دمکراسی است و چنانکه تجربه
تاریخی مبارزات ملی آذربایجان نشان
داده است، بدون دمکراسی حل مسئله ملی
ممکن نیست. مگر جنبش ملی خیابانی و
حکومت ملی به رهبری پیشه وری، هویت
خواهی آذربایجانی ها نبود که توسط
ارتجاع سرکوب و به خاک و خون کشیده شد
. از این
تجربیات تاریخی ملتمان باید آموخت. به نظر ما بهتر است که آقای
اعلمی نیز با درایت و تعامل به نفع
موسوی از نامزدی خود مصرف شوند.
اما
گروه دیگر شرکت کنندگان حرکت ملی
باز به خاطر هویت طلبی، با خواسته های
مشخص
ملی گام در راه مبارزه انتخاباتی
گذاشته اند. به نظر ما این گروه با
مشخص کردن
خواسته های ملی می خواهند هر کدام
از نامزدها، پیرامون مسئله ملی
برنامه های
مشخص خود را ارائه نمایند. و این در
جای خود تاکتیک مناسبی است.
اما باید این
دوستان بدانند که در نظام جمهوری
اسلامی ریاست جمهوری برای
تغییر قانون اساسی
انتخاب نمی شود. بلکه تنها قدرت
اجرائی قانون اساسی و
بندهای فراموش شده ١۵،
١۹و
۴۸ را
دارد. چون مطرح کردن خواست ایران فدراتیو
شعاری است زود و در این
مرحله طرح چنین شعار غیر واقع
بینانه است. این بخش
از دوستان می توانند با حذف
این بند از خواسته هایشان به رایزنی
خود بین
نامزدها بپردازند. البته به این
دوستان توصیه می شود که میل به
نامزدی
موسوی را در اولویت قرار دهند، چونکه
قبلا توضیح دادیم، ما در این مرحله
برای دموکراسی مبارزه می کنیم.
گزینه موسوی
برای سکانداری این مرحله، گزینه
ای است مناسب.
ما اعضا و هواداران فرقه
دمکرات آذربایجان از نیروهای مترقی
خواستاریم
بجای سکوت پا به میدان کارزار تبلیغاتی
گذاشته
و برای احیای دمکراسی گام
بردارند. این گام بجز انتخاب نامزدی
که بتواند
تغییری در وضع کنونی بوجود آورد، نیست.
اعضاء و هواداران فرقه دمکرات آذربایجان
١۶
اردیبهشت
١۳۸۸ |
