|
عبدالله شهبازی، که به منابع قدرت و شاخه هائی از
دستگاه تو در توی امنیتی جمهوری اسلامی نزدیک است، در وبسایت
خود، بار دیگر پرونده قتل های زنجیره ای را گشود. او این بار
با صراحت بیشتری اشاره کرد که روح الله حسینیان رئیس مرکز
اسناد انقلاب و نماینده مجلس هشتم، در این قتل ها مستقیما دست
داشته است. شهبازی در بخش دیگری از مطلب خود جزئیاتی را درباره
قتل "مجید شریف"، "مختاری"، "پوینده" و "داریوش فروهر" فاش
ساخت و البته با این فرضیه که یک سازمان مافیائی که با افرادی
در داخل سیستم قضائی – امنیتی جمهوری اسلامی در ارتباط هستند و
یک سر آنها به صهیونیستم بین المللی وصل است در این قتل ها نقش
داشته اند. شاید دامنه این تحقیقات برسد به قتل عام زندانیان
سیاسی در سال 1367، زیرا قتل های زنجیره ای که در فاصله اندکی
پس از قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1367 و با قتل فجیع دکتر
سامی در مطبش آغاز شد، ادامه قتل عام سال 67 بود.
شهبازی در گزارش خود می نویسد:
«...
سمت درگیری‌های
شدید و خونین از اهداف اصلی پروژه «قتل‌های
زنجیره‌ای» بود که در بازجویی‌های
متهمان واقعه فوق بطور مکرر جزئیات آن
تشریح شده. این همان رویه‌ای است که
حسینیان از آغاز تا به امروز با جدّیت
دنبال می‌کند. شبکه«ارگنه کن» در
ترکیه دارای پیوندهای تنگاتنگ با شبکه ایران بوده و
عملکردهای مشابه داشته است؛ از
قتل‌های زنجیره‌ای تا بمب‌گذاری‌های
زنجیره‌ای. هم‌اکنون نیز، با تداوم
پیگیری دولت اسلام‌گرای ترکیه برای کشف
این شبکه شاهد تهدیدها و انفجارهای
زنجیره‌ای در ترکیه هستیم. چنان‌که
پیش‌تر نوشتم،
[1] شبکه ایران دارای دو «پاشنه
آشیل» در ترکیه است: اوّل،
ترانزیت مواد مخدر افغانستان به
اروپا که با همکاری شبکه‌های ایران و ترکیه
انجام می‌گیرد؛ دوّم، سفرهای
ایرانیان عضو شبکه پنهان فوق به اسرائیل برای
دوره‌های آموزشی و ملاقات‌ها یا
خریدهای سرّی که با پشتیانی تدارکاتی شبکه
ترکیه انجام می‌گرفت. یکی از اهداف
جنجال حسینیان تحت‌الشعاع قرار دادن
افشاگری‌هایی است که در زمینه
ارتباط ایرانیان مرتبط با ارگنه کن در ترکیه
آغاز شده و ادامه خواهد یافت.
ماجرای موسوم به «قتل‌های زنجیره‌ای» اوّلین قتل‌های زنجیره‌ای
از سوی شبکه فوق نبود. این عملیات، که در مقطع تاریخی معین و
با هدف ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق تشدید و
خونین کردن تعارضات داخلی آغاز و با عملیاتی چون «ماجرای کوی
دانشگاه» (18 تیر 1378) تکمیل شد، با قتل مجید شریف، مترجم
سرشناس آثار ضدصهیونیستی،
[1] در 27
آبان 1377 آغاز گردید. طبق اسناد موجود و اعترافات متهمین، تیم
مهرداد عالیخانی (با نام مستعار «صادق») مجید شریف را در زمان
ورزش صبحگاهی ربودند و پس از انتقال به ویلای نوید ر... با
آمپول مخصوص دچار ایست قلبی کردند. جنازه را خسرو براتی، شوهر
خواهر مهرداد عالیخانی، با تاکسی هیوندای خود در خیابانی خلوت
رها کرد. بدینسان، هم‌زمان با محاکمه رژه گارودی در فرانسه، که
به یازده ماه محکومیت او انجامید، مترجم آثارش در ایران نیز به
دستور سعید امامی به قتل رسید. جمعه 29 آبان 1377 همین شبکه
حمله به اتوبوس حامل گروهی از بازرگانان مستقل آمریکایی را
سازمان داد تا از این طریق راه را برای انعقاد قراردادهای
سنگین نفت و گاز با کمپانی‌های صهیونیستی هموار کند،
[2] و در ساعت
11 شب شنبه 30 آبان 1377 داریوش فروهر، مبارز سرشناس زمان شاه
و نماینده امام خمینی (ره) در کردستان در سال‌های اوّلیه
انقلاب، و همسرش، پروانه اسکندری، به‌طرزی فجیع در خانه
شخصی‌شان به قتل رسیدند. در کیفرخواست دادگاه اعضای دستگیرشده
شبکه ارگنه کن ترکیه اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد دستور
قتل فروهر را یکی از مقامات ارشد ایتالیایی شبکه سرّی پیمان
ناتو صادر کرده است.
[3] یکشنبه 2
آذر 1377 اطلاعیه‌ای با امضای گروهی مجهول‌الهویه و با نام
عجیب «فدائیان اسلام ناب محمدی مصطفی نواب» منتشر شد که
مسئولیت حمله به اتوبوس بازرگانان آمریکایی را به عهده گرفته
بود. این گروه بعدها اعلامیه‌هایی در دفاع از سعید امامی و
قتل‌های زنجیره‌ای صادر کرد. عصر پنجشنبه 12 آذر محمد مختاری،
نویسنده عضو کانون نویسندگان که دارای گرایش‌های سیاسی معتدل
بود و سد راه عناصر افراطی کانون به‌شمار می‌رفت، ربوده و
مقتول شد و جنازه او در پشت کارخانه سیمان شهر ری رها گردید.
این جنازه یک هفته بعد شناسایی شد. بعد از ظهر چهارشنبه 18 آذر
محمدجعفر پوینده، که دارای گرایش‌های سیاسی معتدل مشابه با
مختاری بود، ربوده شد و سرنوشتی مشابه یافت. سه‌شنبه 22 دی
1377 حسینیان در گفتگو با روزنامه کیهان مقتولین را «ناصبی» و
«مرتد» خواند و همان شب در برنامه تلویزیونی «چراغ» سخنان فوق
را تکرار کرد.
این سرآغاز غائله «قتل‌های زنجیره‌ای» است. با آغاز مجدد جنجال
در پیرامون این حادثه از سوی حسینیان و عوامل یا همگنانش،
منسوب به هر جناح سیاسی که باشند، گفتمان فوق یکسویه نخواهد
ماند. نگارنده نیز بر اساس یافته‌های پژوهشی و اسناد
منتشرنشده تاریخچه این قتل‌ها و ماهیت شبکه گسترده و مخوف
پنهان در پس آن را، که تاکنون به حیات خود ادامه می‌دهد، عرضه
خواهد کرد. |
