|
سخنان
اوباما که قاهره را همچون نماد عمومی مسلمانان جهان معرفی کرده
نشان می دهد که او تمایل دارد به یک دیکتاتوری باثبات تکیه کند
در
کشوری که جنگ های مذهبی و قومی و آشفتگی سیاسی در آن موج می زند.
در کشوری که زمانی نماد ناسیونالیسم ملی بود، 30 سال است که با عملکرد حکومت مطلقه و خشونت آمیز حسنی
مبارک مردم چیزی جز اعمال خشونت و سرکوب ندیده اند. مردم مصر اکنون حکومت را
سگ نگهبان سیاست های ضد دموکراتیک و پساساختارگرایی دول غربی
می دانند.
احتمالا ترکیه که اوباما نیز ماه گذشته از آن دیدار کرد محل
ایده آل تر و پویاتری می توانست باشد. چون این کشور محل توافق
دموکراسی سکولار و اسلام است. اوباما به غیر از ترکیه می
توانست اندونزی را انتخاب کند که پر جمعیت ترین ملت مسلمان در
دنیاست و اخیرا نیز سه انتخابات داشته که شهروندان آن احزاب
دست راستی اسلامی و محافظه کار را طرد کرده اند.
با سخنرانی اوباما در قاهره در ماه ژوئن این سومین باری بود که
او مصر را نماد مسلمانان جهان قرار داد و خواستار توافق و صلح
با مسلمانان جهان شد، در حالیکه در گذشته و با سیاست های خشن جورج بوش تحت
عنوان "جنگ علیه تروریسم" که بیشتر متوجه جامعه ی مسلمان می شد
این همگرایی و توافق از نگاه قشر معمول جامعه رو به سردی می
گذاشت. اوباما در اولین مصاحبه اش با تلویزیون العربیه گفت:
"مسئولیت من در قبال دنیای مسلمان مراوده است و اثبات اینکه
آمریکایی ها دشمن شما نیستند."
بلی، انتخاب مصر از طرف اوباما نوعی تایید و اعتباردهی
غیرمستقیم به دیکتاتوری حسنی مبارک است. این عمل آن نکته ای را
که بارها در مطبوعات و اذهان دنیای مسلمان تکرار شده تقویت می
بخشد، یعنی اینکه ایالات متحده به جای ترویج دموکراسی و دیگر
عباراتی که روزانه در مطبوعات دنیا تکرار می شوند، صرفا با
منافع سیاسی خودخواهانه در منطقه وارد می شود.
رابرات گیتس در خلال بازدیدی که هفته ی گذشته از مصر داشت
تایید کرد که آمریکا 2 میلیارد دلار به مصر کمک کرده است که در
نتیجه ی آن مصر به عنوان نقطه ی امن به عنوان یکی از نزدیک
ترین متحدان ایالات متحده باقی بماند.
این کمک های مالی در حالی اتفاق می افتند که خشونت جنون آمیز
دولت مصر روی اپوزیسیون سیاسی یا مطبوعات آزاد یا حتی وبلاگ
نویسان منتقد موجب رسوایی شده است. برای مثال ناظر عزیز
(یک وبلاگ نویس مسیحی) پس از اینکه مقامات امنیتی مصر دو تن از
برادران او را به گروگان گرفتند مجبور به تسلیم شد.
مصر از یک آرایش سودمند برون مرزی نیز با آمریکا بهره می برد.
دولت مصر همچون سوریه به جای سرمایه گذاری در مخابرات و توسعه‌ی تکنولوژی های اینترنتی فقط در امور شکنجه تخصص دارد، لذا
ایالات متحده نیز می تواند براحتی قوانین حقوق بشر را نقض کند.
ممدوح حبیب که سرانجام در زندان کوانتانامو حبس شد از ایالات
متحده به مصر منتقل شده بود و در مصاحبه با واشنگتن پست از
ضربات شدید به بازوها، شک های شدید الکتریکی و شکنجه ی جنجالی
غرقه سازی مصنوعی در آب خبر داد.
حسنی مبارک اخیرا قانونی را تصویب کرده که به واسطه ی درگیری
بین احزاب دینی و نظارت قضایی او بر انتخابات بی شرمانه ی آتی
بتواند دیکتاتوری را تداوم بخشیده و نهایتا پسر خود جمال را
نیز در جانشینی خود قرار دهد.
عربستان سعودی، پاکستان و اردن از این نمایش برای قبضه ی حکومت
و نابودی دموکراسی پیروی می کنند. همه ی این کشورها متحدان
نزدیک و دیرینه ی ایالات متحده هستند که ایالات متحده برای به
قدرت رسیدن یا در قدرت ماندن آنها تلاش کرده است تا نهایتا
بواسطه ی این دیکتاتورها بتوانند روابط دو جانبه ی مفید و دو
طرفه ای را به دور از ملت های این کشورها برقرار سازند و منافع
خود را به پیش برند. به نظر می رسد که ایالات متحده در پی
حمایت از دیکتاتورها بر آمده تا اینکه از احزاب دموکراتیک که
خواستگاه نیازها و مطلوبات مردم است پشتیبانی کند.
اگر اوباما در رفتار با مسلمانان به عنوان شرکا و دوستان
ایالات متحده بی طرف و صادق است، سخنان پر شور و زیبای او باید
گام اولیه ای در جهت رفرم سیاسی در مواجهه با این کشورها باشد.
ابتدا او باید با محکوم کردن جنایات هولناک و ناراحت کننده ی
دیکتاتورهای منفوری همچون مبارک یا خانواده ی سلطنتی سعودی
تاکیدی بر خواست ها و دقدقه های مردم بگذارد.
سپس در دومین قدم باید سیاست طولانی مدتی را در قبال کشورهای
خاورمیانه در پیش گیرد که از احزاب دموکراتیک حمایت معنوی
انجام دهد. این حرکت مخصوصا باید در مصر انجام شود که در خلال
دهه ها به خاطر اقتصادی جهانی و دیکتاتوری بی امان فلج شده
است.
البته سکوت اوباما در قبال حملات اسرائیل در جنگ غزه و حملاتی
که اخیرا به دستور او با هواپیماهای بی سرنشین در پاکستان
انجام می شود عملا بسیاری از مسلمانان را از او نا امید کرده
است، اما شاید بتوان با تغییر رویه و عملکرد نسبت به خواست
مردم در کشورهای مسلمان این ذهنیت را در ذهن آنها تغییر داد که
روابط ایالات متحده در خاورمیانه صرفا مبتنی بر دیکتاتوری و
درماندگی مردمانش نیست.
----------------------------------------
درباره ی نویسنده: وجاهت علی یک مسلمان پاکستانی آمریکایی تبار
است. او یک نمایشنامه نویس، نویسنده، طنز نویس و وکیل حقوقی
است. نمایش
"The
Domestic Crusaders"
اولین نمایش عمده ی او است که در رابطه با وضع زندگی مسلمانان
آمریکایی تبار بعد از 11 سپتامبر است. |
