|
۱۰ سال قبل،
ساعت ۱٩ و ٤۵ دقیقه روز ٢٤ مارس سال ۱٩٩٩، تجاوز نظامی نوزده
کشور عضو پیمان ناتو در آن سال، برعلیه جمهوری یوگسلاوی آغاز
شد. این تجاوز، هر چند اولین نبود ولی یکی از خونین ترین
اقدامات نظامی برای نابودی یک دولت مستقل بحساب می آید.
متجاوزان به اهداف خود رسیدند: یوگسلاوی از بین رفت. پروسه
ویرانی، مناقشه نظامی دائمی، درگیریهای اتنیکی، تبعیض نژادی،
نقض گسترده و بی حد و حصر حقوق بشر در منطقه همچنان ادامه
دارد.
تجاوز ناتو مشکلات منطقه بالکان را عمیق تر
ساخت و پس از دهم ژوئن سال ۱٩٩٩، زمانیکه بدنبال امضای معاهده
«کومان» بمباران ها قطع شد و شورای امنیت سازمان ملل متحد
قطعنامه شماره ۱٢٤٤ خود را صادر کرد، تجاوز غرب به یوگسلاوی و
صربستان پایان نیافت. با حمایت «جامعه جهانی» (عبارتی که دولت
آمریکا، به خود اطلاق می کند. م)، جنایت جنگی بوقوع پیوست و در
طول ده سال اخیر همچنان با شدت تمام ادامه دارد.
نیروهای ناتو، ۷٨ روز جمهوری یوگسلاوی
را بمباران کردند. در این عملیات، ۱۱۰۰ هواپیمای جنگی با انجام
٢۵٢۰۰ پرواز، کارخانه ها، راه های مواصلاتی، پل ها، زیر ساخت
های شهری، نیروگاه های برق، مدارس، بیمارستان ها، مناطق
مسکونی، فرستنده رادیو تلویزیونی بلگراد، تأسیسات نظامی و حتی
سفارت چین را هدف بمب های خود قراردادند که همه اینها، طبق
تعاریف بین المللی، تروریسم دولتی شناخته می شوند. در این
بمباران ها، ٢۵ هزار تن مواد منفجره، از جمله بمب های خوشه ای
و بمب های حاوی اورانیوم رقیق شده بر خاک این کشور ریخته شد.
در جریان این بمباران ها، در حدود ٢۵۰۰ غیر نظامی کشته شد و
بیش از ۵۰۰۰ هزار نفر نیز زخم های شدید برداشتند. یک سوم کشته
شدگان را کودکان تشکیل دادند. تعداد کودکان در میان زخمی ها،
به ٤۰ درصد رسید. در اثر بمباران های ناتو، بیش از پنج(۵)
میلیون نفر از جمعیت یوگسلاوی بمدت طولانی از انرژی برق محروم
شدند که این خود زندگی صدها هزار بیمار، از جمله ۱٢۰ هزار زن
تازه وضع حمل کرده و نوزادان همان روزها را با خطر جدی مواجه
ساخت. یک میلیون و ٣۰۰ هزار نفر دانش آموز از حضور در کلاس های
درس محروم گردیدند. در طول بیش از دو ماه و نیم بمباران شدید،
همه جمعیت غیر نظامی، بویژه کودکان، دچار درهم ریختگی عصبی
شدند که موجب آسیب های جدی روانی گردید. در حدود نیمی از کشته
شدگان و زخمی ها را آلبانی تباران کوزوو شامل می شدند که
ناتوئی ها به بهانه دفاع از آنها به تجاوز دست زدند.
عملیات نظامی ناتو، «فرشته رحمت» (Angel
merciful) نامگذاری شده بود. به نمونه
هائی از صدها مورد وقوع جنایت جنگی در جریان عملیات «فرشته
رحمت» توجه کنید:
۱٤ آوریل ۱٩٩٩، در جاده جاکویتسا- پریزرن، در
نزدیکی روستاهای مادانای و میا، کاروان اتوموبیلهای حامل جنگ
زدگان آلبانی تبار، سه بار هدف بمباران هوائی قرار گرفت.
مجموعا ۷٦ نفر کشته و ٣٦ نفر مجروح شدند. اکثریت کشته شدگان،
زنان، کودکان و پیرمردان بودند. یک ماه بعد، جنایت مشابهی
تکرار گردید. ۱٣ ماه مه، در جاده پریزرن- سووا رکا، جنگنده های
آمریکا، باز هم جنگ زدگان آلبانی تبار را که به روستای کوریشا
باز می گشتند، مورد هدف قرار دادند. در این حادثه نیز ٤٨ نفر
کشته و ٦۰ نفر جراحات شدید برداشتند. در هر دو حادثه، خلبانان
بچشم خویش می دیدند که افراد غیرنظامی را بمباران می کنند. به
همین جهت هم، صدها هزار مردم کوزوو و متوخی برای گریز از خطر
بمبارانهای ناتو به جاهای امن تر پناه بردند. به همین خاطر،
صدها هزار نفر آلبانی تبار از سوی دادگاه کیفری بین المللی
رسیدگی به جنایت دولت یوگسلاوی سابق بعنوان «قربانیان پاکسازی
اتنیکی» مفقود الاثر اعلام شدند.
--------------------------
در سراسر یوگسلاوی همه تأسیسات غیر نظامی هدف
بمبارانها قرار گرفتتد. شب ٣۰ به ٣۱ ماه مه، بیمارستان
«ساناتوریوم» مخصوص مسلولان و پناهگاه فراریان صرب از کرواسی
واقع در شهر سوردولیتسا، هدف چهار موشک قرار گرفتند و ویران
شدند که در اثر آن، ٢۱ نفر کشته و ٤۰ نفر زخمی شدند. بویژه،
پلها را بطور سیستماتیک بمباران و تخریب کردند. ۱٢ آوریل، پل
راه آهن در نزدیکی شهر گردلیتسا، در حین عبور قطار مسافری از
روی پل، بمباران و تخریب گردید. در این حادثه ٩ نفر کشته شد.
٣۰ ماه مه، ساعت ۱٣ و ۱۵ دقیقه روز، پل روی رودخانه ولیکا
موراوا در منطقه واروارینا هدف تهاجم هوائی قرار گرفت. ٩ نفر،
از جمله یک روحانی ارتدوکس کشته و ۱٢ نفر بشدت زخمی شدند.
------------------------
در طول دوره بمبارانهای هوائی، بیش از ٢۵ هزار
واحد مسکونی و منزل شخصی ویران گردید.
بمباران ساختمان مرکزی تلویزیون بلگراد در ٢٣
آوریل، یک جنایت جنگی مفتضح بود، که در نتیجه آن ۱٦ نفر از کار
کنان آن جان باختند. شب هشتم ماه مه، ساختمان سفارت جمهوری خلق
چین بمباران و سه نفر تبعه این کشور کشته و دو نفر دیگر جراحات
سنگینی برداشتند.
------------------------------
تجاوز نظامی ناتو ضربات و خسارات جبران
ناپذیری به میراث فرهنگی و دینی کشور، بخصوص در منطقه کوزوو و
متوخی وارد ساخت. در منطقه کوزوو، ۱۵۰ کلیسا و عبادتگاه، از
جمله کلیساهای بازمانده از قرون وسطی که به ثبت یونسکو رسیده
بودند، بکلی ویران شدند. اکثریت آنها، بعد از پایان بمبارانها،
در اثر هجوم آلبانی تباران تحت حمایت کامل نیروهای حافظ صلح
ویران شدند. در جریان بمبارانهای روزهای ٣۱ ماه مارس و ۱٤
آوریل به مجتمع خلیفه گری کلیسای شهر پـچ(Pech)
و در بمباران روز سوم آوریل به کلیسای نیکولای مقدس متعلق به
قرن چهاردهم، در جوراکواتسا خسارات جدی وارد شد. مشابه چنین
مواردی بسیار زیاد بوده است.
--------------------------------
بمباران گسترده با بمبهای خوشه ای یکی از
مهمترین نمودهای جنایات جنگی است. ۱٦ ماه مه، در نزدیکی روستای
وربواتس کوزوو، در نتیجه انفجار بمب خوشه ای، دانیل ایویچ ۱٣
ساله، بشدت مجروح گردید. هر دو پای این نوجوان قطع، یک چشم وی
کور، صورت و بدن وی تغییر شکل داد. تقریبا همزمان با آن، در
نتیجه انفجار یکی از این بمبها، پنج کودکان آلبانی تبار که با
آن باز می کردند، کشته شدند. بمبهای خوشه ای هنوز هم قربانی می
گیرند. ماه مه سال گذشته، در اثر انفجار یک بمب خوشه ای، جوان
٢۷ ساله ای بنام بهار سهیتی(Behar
Sahiti)، که مشغول
دسته بندی آهن قراضه بود، کشته شد.
نیروهای ناتو بیش از ٢۰۰۰ بمب خوشه ای، مجموعا
حاوی ٣٨۰ هزار بمبهای کوچک به خاک صربستان فرو ریختند که، ٢۰
هزار از آنها هنوز منفجر نشده است.
------------------------------
همچنین، بمب های حاوی اورانیوم رقیق شده،
علیرغم اینکه، کشورهای غربی بر غیر مضر بودن آنها برای سلامتی
انسان تأکید می کنند، هنوز هم قربانی می گیرند. بویژه، علائم
بیماری عجیب موسوم به «سیندروم بالکان» که در بدن ده ها نفر
نظامی ناتو مشاهده شد، این موضوع را تأئید می کند. همه این
نظامیان در واحدهای نظامی ناتو در بوسنی و یا کوزوو خدمت می
کردند. اما، آمارهای رسمی اطمینان خاطر کشورهای غربی را تأئید
نمی کند. ابتلا به بیماری سرطان در اراضی کوزوو در طول ۱۰ سال،
٢۰۰ درصد افزایش یافته است. براساس بررسی های سر پزشک
بیمارستان شهر میترویتسا، ابتلا به بیماریهای سرطان زا در این
شهر، در مقایسه با دوره قبل از بمبارانها، «رشد دراماتیک»
داشته و از مرز ٢۰۰درصد، حتی در برخی مناطق، از چهار صد درصد
نیز گذشته است.
در طول مدت بمباران یوگسلاوی، ٣۱ تا ۵۰ هزار
بمب حاوی اورانیوم رقیق شده به خاک صربستان فروریخته شد.
------------------------
بلوک نظامی ناتو و رهبران کشورهای عضو آن،
بموازات تجاوز نظامی برعلیه حقوق و موازین بین المللی نیز
مرتکب جنایت شدند. اقدام نظامی ناتو بر علیه یوگسلاوی، بمثابه
تخلف آشکار از اساسنامه و اسناد سازمان ملل متحد و اتحادیه
اروپاست. تجاوز نظامی به یوگسلاوی مطابق کنوانسیون ۱٤ دسامبر
سال ۱٩۷٤ ژنو مصوب سازمان ملل متحد، بمفهوم کامل اشغالگری می
باشد. کشورهای عضو ناتو با حمله مسلحانه به یوگسلاوی، مفاد
پیمان نامه سال ۱٩٤٩ پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو را نیز نقض
کردند.
------------------------
جنایت علیه حقوق بین الملل، در تمام طول ده
سال ادامه یافته است. اینک، آشکار و واضح است که، هدف تجاوز
نظامی به هیچوجه جلوگیری از نسل کشی آلبانی تباران کوزوو نبوده
بلکه، تنها بمنظور ساقط کردن دولت منتخب قانونی یوگسلاوی و حذف
این کشور از نقشه جغرافیای جهان بوقوع پیوست.
ناتوئی ها با تکیه بر قدرت نظامی، تحریم های
اقتصادی و همچنین اهرم های فشار دیگر، در امور داخلی یک کشور
مستقل دخالت نموده و در تاریخ پنجم دسامبر سال ٢۰۰۰، کودتای ضد
دولتی برعلیه دولتی قانونی سازمان دادند که در نتیجه آن، دکتر
سلابادان میلوشوویچ را از کار برکنار و به دادگاه لاهه تسلیم
کردند.
صرفنظر از اینکه، طرفداران غرب که حاضرند
منافع ملی کشور را مورد معامله قرار دهند، بر سر حاکمیت گمارده
شده اند، فشارها و تضییقات برعلیه یوگسلاوی و صربستان کاهش
نیافت. در سال ٢۰۰٣، بموجودیت جمهوری متحد یوگسلاوی و در سال
٢۰۰٦، به حیات دولتهای دوست صرب و مونته نگرو، پایان داده شد.
سپس، تمامیت کشور صربستان مورد تهدید جدی قرار گرفت. این
تهدید، بویژه بعد از اعلام استقلال کوزوو در تاریخ ۱۷ فوریه
سال ٢۰۰٨ بشدت تقویت شد. ۵٦ کشور، از جمله آمریکا و ۱٦کشور عضو
اتحادیه اروپا (تقریبا همه آنها در حمله نظامی سال ۱٩٩٩ به
یوگسلاوی مشارکت داشتند)، استقلال کوزوو را برسمیت شناختند.
نمایندگی اتحادیه اروپا، بر خلاف قطعنامه ۱٢٤٤ شوروای امنیت
سازمان ملل متحد فعالیت خود را در منطقه متوخی و کوزوو رسما
شروع کرد.
اوضاع منطقه متوخی و کوزوو که از سال ۱٩٩٩ تحت
نظارت نیروهای بین المللی حافظ صلح قرار دارد، نیازمند توجه
خاصی است. در این مدت در حدود ٢۵۰ تا ٣۰۰ هزار نفر(عمدتا صربها
و مونته نگروئیها، کولیها و گورانتسها، ترکها و دیگر ملیتها)
بالاجبار منطقه کوزوو را ترک کرده اند. طبق برآوردهای مختلف،
در حدود ۱۰۰ تا ۱٢۰ هزار نفر صرب که در وضعیت شدیدا تبعیض
آمیزی قرار گرفته اند، در منطقه باقی مانده اند. بسیاری از
آنها بدلایل تعلق ملی اخراج شده اند، از دارائی های خود محروم
شده اند. تحت نظارت هیئت نمایندگی سازمان ملل متحد، دارائی های
دولتی صربستان در اختیار دولت غیر قانونی کوزوو قرار داده شده
است. در تمام این سالها، جمعیت آلبانی تبار منطقه نیز با خطر
اخراج و نابودی روبرو شده است. فقط در مدت ٨ ماه اول حضور
نیروهای بین المللی در کوزوو، ٤٣۵٤ فقره اقدام تروریستی روی
داده است که در نتیجه آنها، ٩۱۰ نفر کشته شدند که ٨۱۱ نفر از
آنها ملیت صرب و مونته نگروئی داشتند. همچنین در همین مدت، ٨۵۷
نفر صرب قربانی آدمربائی شده است. اکثریت ربوده شدگان، یافته
نشده اند. به تأئید کارلا دل پونته، دادستان سابق دادگاه بین
المللی لاهه و شواهد بسیار زیاد دیگر، اکثریت ربوده شدگان به
خاطر فروش اعضاء بدن شان که از طریق آلبانی به کشورهای اروپای
غربی ارسال می شد، به قتل رسیده اند. جالب تر اینکه، نیروهای
حافظ صلح و رهبران نمایندگی های بین المللی در این تجارت کثیف
سهیم بودند. در طول ۱۰ سال، در کوزوو، بیش از سه هزار نفر صرب
و غیر آلبانی به قتل رسیده و یا مفقودالاثر شده است. (در همین
رابطه، توجه به این مسئله خالی از ضرر است که: کوزوو که جای
خود دارد، فروش ارگانهای بدن در روسیه سرمایه داری به یک امر
عادی و پیش پا افتاده تبدیل شده است. بطور که اشخاص معینی در
حین یک تصادف رانندگی ساختگی، زخمی و به بیمارستان منتقل می
شوند. در بیمارستان به بهانه معاینه طبی، ارگانهای لازم از بدن
آنها خارج و خودشان به قتل می رسند. طبق یک فقره پرونده موجود
در دادستانی کل روسیه، مرکز پیوند ارگانهای بدن، وابسته به
وزارت بهداشت و سلامتی روسیه، صدها مورد مرتکب چنین قتلهائی
شده است. این پرونده با محاکمه و زندانی کردن رئیس مرکز پیوند
ارگانهای بدن بسته شد. مشتری این ارگانها، منحصرا، اسرائیل و
آمریکا بودند. مترجم).
---------------------------
از ۱۷ تا ٢۰ ماه مارس سال ٢۰۰٤، با پشتیبانی
کامل نیروهای حافظ صلح و نمایندگی سازمان ملل متحد، بمنظور
«پاکسازی اتنیکی» متوخی و کوزوز، حملات گسترده ای برعلیه
صربهای منطقه سازمان داده شد. در حالیکه، نیروهای پاسدار صلح
بر اساس حقوق بین المللی، در اجرای وظایف خود موظفند بمنظور
تأمین امنیت مردم و برای جلوگیری از حملات و تجاوزات گروههای
تروریستی، خرابکاری و شبه نظامی، و بمنظور دستگیر آنها، دست به
سلاح ببرند، در مقابل مهاجمان کوزوو، هیچ اقدام بازدارنده ای
بعمل نیاوردند. تنها کاری که هیئت ٤۵ هزار نفری پاسدار صلح در
مقابل این حملات بعمل آورد، بیرون راندن جمعیت صرب به بهانه
تأمین امنیت آنها بود. یعنی، نیروهای پاسدار صلح و نمایندگی
سازمان ملل متحد، عملا در یک جنایت جنگی وحشتناک- پاکسازی
اتنیکی- شرکت کردند. در جریان این حملات چهار روزه، بیش از ٨۰۰
خانه متعلق به صربها و ٣۵ کلیسای مسیحیان ارتدوکس بکلی ویران
گردیدند.
----------------------------
تهاجم به حقیقت، یکی از سنگین ترین جنایتهای
این سالها بود. سیاستمداران، از جمله رهبران هیئت های نمایندگی
جمعیت ها و سازمانهای بین المللی، وسایل ارتباط جمعی و
ارگانهای قضائی در این جنایت هولناک شرکت کردند.
----------------------------
جعلی بودن «قتل ٤۵ غیر نظامی آلبانی تبار بدست
پلیس و نظامیان صرب در ۱۵ ماه مارس سال ۱٩٩٩، در روستای راچاک»
که، بهانه اصلی برای تجاوز نظامی به یوگسلاوی بود، به این
ترتیب ثابت شد که این دروغ بزرگ، بدست ویلیام ووکر، رئیس هیئت
ناظران اتحادیه اروپا، ساخته و پرداخته شد. اصل واقعه این بود
که، ۱٤ ژانویه، تروریستهای ارتش آزادی بخش کوزوو ماشین گشت
وزارت کشور صربستان را مورد حمله قرار دادند. در نتیجه، یک نفر
پلیس بنام سوتیسلاو پرشیـچ، کشته شد. روز بعد، ۱۵ ژانویه سال
۱٩٩٩، نیروهای پلیس در تعقیب این گروه تروریستی، توانست ضربه
سختی به آن وارد سازد. طبق تحقیقات مشترک گروه کالبد شکافی
فنلاند- بلاروس، همه کشته شدگان راچاک، در پی درگیر مسلحانه
کشته شده بودند. اما در تاریخ ۱٦ ژانویه سال ۱٩٩٩، قبل از
انجام هر گونه تحقیق و بررسی لازم، ویلیام ووکر اعلام کرد: «
من شرم نمی کنم همه آنچه را که در راچاک دیدم، یک جنایت فجیع،
جنایت علیه بشریت بنامم، من شرم نمی کنم نیروهای امنیتی صرب را
در این جنایت مقصر معرفی کنم». این سخنان را انبوه رسانه های
جمعی غرب در هوا قاپیدند و آن را تا سطح «شیطانیزه کردن صربها»
ادامه دادند.
-----------------------
در عین حال، همین رسانه های غربی هیچ وقت لازم
ندیدند اعلام کنند که، از ماه ژوئن سال ۱٩٩٨ تا پایان ماه
ژانویه سال ۱٩٩٩، در متوخی و کوزوو، تروریستهای ارتش آزادبخش
کوزوو بیش از ۵۰۰ عملیات تروریستی اجرا کردند. در همین دوره،
در نتیجه پاکسازی اتنیکی، ٣۵ روستای صرب نشین از سکنه خالی
شدند. در طول سال ۱٩٩٨، در نتیجه مجموعا ۱٨۵٤ عملیات تروریستی،
٢٨٤ نفر به قتل رسید و ۵۵٦ نفر مجروح گردید. فقط در طول ۱۱ روز
اول سال ۱٩٩٩، تروریست های ارتش آزادی بخش کوزوو،٨۰ مورد به
نیروهای ارتش، پلیس و غیر نظامیان یوگسلاوی حمله کردند. غربیها
هیچ وقت نخواستند بدانند که رهبران ارتش آزادیبخش، مستقیما تحت
امر دولت آمریکا اقدام می کردند و از جمله هاشم تاچی، بدون
اجازه مادلن اولبرایت حق آب خوردن نداشت. تروریستهای ارتش
آزادیبخش کوزوو را دولت آمریکا تسلیح کرد و آموزش داد.
-------------------------------
مردم بی اطلاع کشورهای عضو ناتو از فجایعی که
تروریسم آلبانی تباران کوزوو مرتکب شدند، تصور می کردند که
بمبهای قاتل کودکان و زنان یوگسلاوی، برای جلوگیری از وقوع
فجایع هولناکتر کمک می کند. در پایان ژانویه سال ۱٩٩٩، وزارات
خارجه آمریکا طی بیانیه ای اعلام می کند که در حدود ۵۰۰ هزار
نفر آلبانی تبار کوزوو ناپدید شده اند، که احتمال می رود مرده
باشند. ویلیام کوئن (وزیر دفاع آمریکا در سالهای ۱٩٩۷- ٢۰۰۰)
در ماه آوریل همان سال، از کشته یکصد هزار نفر مرد آلبانی تبار
خبر داد. هاویر سولانا(دبیر کل وقت ناتو) در مصاحبه با بی. بی.
سی. می گوید: «در کوزوو دیگر هیچ مردی بین ٣۰ تا ٦۰ ساله نمی
توان یافت». (می بینید که دموکراتهای آمریکا و اروپا درس استاد
بزرگ خود، گوبلز را در گفتن دروغ هرچه بزرگتر، چه نیک فراگرفته
اند. م).
در نهایت، بنا به اعلام کارلا دل پونته،
دادستان سابق دادگاه بین المللی لاهه، ۵٢٩ مدفن شناسائی گردید.
احتمال می رود که در آنها، ٤٢۵٦ آلبانی نژاد دفن شده باشد که
تا کنون ٢۱۰٨ جسد یافت شده است. اگر این را هم در نظر بگیریم
که بسیاری از مدفونان، مقتولین درگیریهای شدید بین نیروهای
امنیتی صربستان و ارتش آزادیبخش کوزوو بوده اند، در این صورت،
هیچ صحبتی از نسل کشی آلبانی نژادان کوزوو نمی تواند در میان
باشد(جمعیت آنها یک میلیون و ٦۰۰ هزار نفر است). ولی، افسانه
هائی که در مورد نسل کشی توسط صربها، که بهانه تجاوز نظامی
ناتو و جنایات پایان نیافته ۱۰ ساله برعلیه صربستان و جمعیت
غیر آلبانی نژاد کوزووساخته شد، همچنان بار می دهد.
-------------------------
خود دادگاه کیفری بین المللی لاهه برای
یوگسلاوی، در طول یک و نیم دهه اخیر، بویژه مرتکب جنایت علیه
حقیقت و عدالت گردید. فعالیت این ارگان که برای رسیدگی به
تخلفات از حقوق بین الملل تشکیل شده است، جانبدارانه،
غیرعادلانه و با احتساب حوادت سالهای اخیر، کاملا جنایت کارانه
بوده است. صربها مقصر اصلی همه جنگهای سالهای ۱٩٩۱- ۱٩٩٩، در
اراضی این کشور شمرده می شوند. برعلیه آنها از شواهد جعلی و
افسانه های تبلیغاتی که از مدتها پیش ساخته شده است، استفاده
می کنند. در تمام دوره فعالیت دادگاه بین المللی لاهه برای
یوگسلاوی، ٩٤ نفر صرب، ٢٤ نفر کروواسی، ۷ نفر آلبانی نژاد، ٨
نفر مسلمان بوسنی و ٣ نفر مقدونیه ای جلب شده است. اکثریت
مسلمانان بوسنی، آلبانی نژادان و بیشتر کروواسی ها تبرئه شده
اند. فقط دو نفر از متهمان حکم تبرئه گرفته اند. علاوه بر این،
این دادگاه همه سیاستمداران و فرماندهان نظامی سرشناس صرب آن
دوره را ( در جمهوری فدرال یوگسلاوی، جمهوری صرب بوسنی- هرزه
گووین، جمهوری صرب در ترکیب جمهوری کروواسی)، تحت تعقیب قرار
داده است. آنچه که به دیگر طرفهای درگیر مربوط می شود، این است
که، فقط شرکت کنندگان عادی حوادث را، مورد تعقیب قرار داده
است. از تعداد ٤٣ نفر محاکمه شدگان سال ٢۰۰٦ در این دادگاه، ٣٢
نفر شان صرب و ۱۱ نفرشان کروواسی بودند و از جمع ٨ نفر تبرئه
شده، ۵ نفر کروواسی و ٣ نفرشان آلبانی نژاد بودند.
------------------------------
اما، مفتضح ترین حادثه پس از سال ٢۰۰٦،
تبرئه جنایتکاران عالی رتبه بود. در ماه ژوئن سال گذشته، برای
ناصر اوریچ حکم تبرئه صادر شد. این فرمانده عملیاتی بوسنیائی،
که به سر بریدن قربانیان مشهوربود و در قلع و قمع و مجازات
جمعیت صرب مستقیما شرکت کرده بود. در ماه آوریل سال قبل، راموش
کارادینای، نخست وزیر پیشین کوزوو، یکی از قسی القلب ترین
فرماندها تروریستهای ارتش آزادیبخش کوزوو و فرمانده این باند
در منطقه متوخی که، فجیع ترین جنایت علیه صربها و دیگر خلقهای
غیر آلبانی نژاد و آلبانی نژادان طرفدار بلگراد در این منطقه
اتفاق افتاد، تبرئه شد. در مدت دو سال، تحت رهبری وی، ٣۰۰ نفر
به قتل رسید و ٤۰۰ نفر ربوده شد. آژانسهای غربی تأئید می کنند
که در روزهای بمباران، کارادینای یکی از مهره های کلیدی ناتو
در کاسمتا و یکی از فرماندهان عملیات بود که با تفلن همراه،
بمبارانهای هوائی را هدایت می کرد.
----------------------------------
سرنوشت متهمان صرب در دادگاه کیفری بین المللی
لاهه، بویژه آنهائی که می توانستند اسناد دروغگوئیهای غربیها و
جنایات ناتو در اراضی یوگسلاوی سابق را افشا کنند، فاجعه آمیز
است. زمانیکه نتوانستند آنها را از راههای حقوقی محاکمه کنند،
حذفشان کردند. ۱۱ ماه مارس سال ٢۰۰٦، سلابادان میلوشوویچ، رئیس
جمهور پیشین صربستان و یوگسلاوی در زندان داداگاه بین المللی
لاهه مرد. تا این وقت، از ارائه کمکهای پزشکی به وی امتناع شد
به عبارت درست تر، وی را به قتل رساندند (یوگنی پریماکوف، نخست
وزیر سابق و رئیس اتاق صنایع و بازرگانی روسیه در مصاحبه با
کانال تلویزیونی ”وستی“ در سالگرد حمله نظامی به یوگسلاوی، در
بخشی از سخنانش گفت: «میلوشوویچ طی نامه ای به دادگاه، خواستار
اعزام خود به روسیه و معالجه شد و دولت روسیه نیز با تقدیم
ضمانت معتبر بین المللی، معالجه و استرداد وی را تقـبل کرد
ولی، دادگاه فرمایشی لاهه از قبول ضمانت دولت روسیه و معالجه
وی در روسیه، استنکاف نمود. بدین ترتیب، با قطع دارو و امکانات
معالجه، وی را به قتل رساندند. زیرا، دادگاه نمی توانست او را
محاکمه کند، بلکه برعکس، میلوشوویچ در مدت چهار سال، در این
دادگاه مهاجمین را محاکمه می کرد». م). جالب است که چند روز
قبل از آن، هفتم ماه مارس، میلان بابیچ، رئیس جمهور سابق
صربستان کراینا واقع در ترکیب جمهوری کرواسی نیز در سلول زندان
”شونینگن“ مرد. میلان بابیچ در بازجوئی خود، میلان مارتیچ، یک
رهبر دیگر این جمهوری و سلابادان میلوشوویچ را در مقابل وعده
تخفیف مجازات خود، متهم کرده بود. ولیکن، دادگاه کیفری بین
المللی لاهه حتی از مواضع سخت خود نسبت به صربهای خائن نیز عقب
نشینی نکرد و او را به تحمل ۱٣ سال زندان محکوم کرد. مرگ میلان
بابیچ را ابتدا، خود کشی اعلام کردند. اما، بعدا معلوم گردید
که، بابیچ در داگاه از تأئید اظهارات قبلی خود مبنی بر متهم
کردن مارتیچ و میلوشوویچ سر باز زده، اعلام می کند که، همه
آنها دروغ بوده است و او بلافاصله بعد از همین جلسه دادگاه می
میرد.
---------------------------------
٢٦ فوریه سال ٢۰۰٩، طبق حکم دادگاه کیفری بین
المللی لاهه، نیکولا شاینوویچ، معاون اول سابق نخست وزیر
یوگسلاوی، ارتشبد نیبویشا پاوکوویچ و سرتن لوکـیچ رئیس ستاد
وزارت کشور یوگسلاوی در کوزوو، هر کدام به تحمل ٢٢ سال و دو
ژنرال، دراگالیوب اویدانیچ و ولادیمیر لازارویچ نیز، به ۱۵
سال زندان محکوم شدند.
---------------------------------
از ماه ژوئیه سال گذشته، رادوان کاراجیچ، رئیس
جمهوری صرب در سالهای ۱٩٩٢- ۱٩٩۵ و از تاریخ ٢٦ فوریه سال
٢۰۰٣، ویسلاو شیشل، رهبر حزب تندرو صرب، در زندان دادگاه کیفری
بین المللی لاهه بسر می برند. پروسه دادگاه شیشل تا کنون آغاز
نشده است. زندگی آنها را نیز خطر تهدید می کند. همچنین، امنیت
زندگی ژنرال راتکو ملادیچ که شدیدا تحت تعقیب دولت صربستان می
باشد، با خطر جدی مواجه است.
---------------------------------
دادگاه کیفری بین المللی لاهه، از رسیدگی به
جنایات جنگی ارتکابی ناتو در یوگسلاوی در جریان حمله سال ۱٩٩٩
که، اسامی مجرمان آن بر همه معلوم است، امتناع کرد. این
جنایکاران، مقامات عالی رتبه دولت آمریکا، یعنی، بیل
کلینتون، رئیس جمهوری که دستور بمباران یوگسلاوی را صادر
کرد، ویلیام کوئن و مادلن اولبرایت، وزرای دفاع
و خارجه وقت این کشور، تونی بلر، نخست وزیر انگلیس،
گرهارد شرویدر، صدر اعظم آلمان، هاویر سولانا، دبیر
کل ناتو(این شخص بعد ها، در مقام هماهنگ کننده سیاست خارجی و
امنیت اتحادیه اروپا، نقش گورکن یوگسلاوی را بازی کرد)،
ژنرال وسلی کلارک فرمانده کل ناتو، جرج بوش، رئیس
جمهور پیشین آمریکا، با ادامه سیاست دولت قبلی این کشور در
بلکان می باشند. مقامات نمایندگی سازمان ملل متحد، یعنی
برنار کوشنر(وزیر خارجه کنونی فرانسه)، سورن یسن پترسن
(دانمارک)، هاری هولکری (فنلاند)، یوهیم ریوککر(آلمان)،
لامبرتو زاننر(ایتالیا) و کارلا دل پونته،
دادستان سابق دادگاه کیفری بین المللی لاهه با اقدامات و یا بی
عملی خود، بعنوان شریک جرم در مقابل پاکسازیهای اتنیکی و نقض
حقوق غیر آلبانی تباران شمرده می شوند.
مارته آخته ساری،
رئیس جمهور سابق فنلاند در مقام فرستاده ویژه دبیر کل سازمان
ملل متحد به کوزوو، نقش ویژه ای در حوادث ۱۰ سال اخیر بازی
کرد. طرح وی، مشهور به «طرح آخته ساری»، علیرغم ضدیت کامل با
قوانین بین المللی، مبنای اصلی «استقلال» کوزوو شناخته می شود.
آخته ساری، بخاطر خدمات خود در تجزیه و تخریب یوگسلاوی
و صربستان، جایزه صلح نوبل سال گذشته را بخود اختصاص داد.
---------------------------------
دور از انصاف خواهد بود هر گاه نقش بسیار منفی
کوفی آننان و بان کی مون، دبیران کل سابق و فعلی
سازمان ملل متحد را در حوادث ۱۰ سال اخیر مورد تأکید قرار
ندهیم. آنها نه در جریان تهاجم نظامی سال ۱٩٩٩ ناتو به
یوگسلاوی، نه در جریان حملات گسترده و خرابکاریهای سال ٢۰۰٤
کوزووائیها و نه در زمان اعلام استقلال یک طرفه کوزوو در سال
٢۰۰٨، هیچ گام مثبتی در جهت دفاع از مقررات بین المللی بر
نداشتند.
---------------------------------
همراه با نام بردن از شرکت کنندگان اصلی این
جنایات جنگی، معرفی کسانی که بدون کمک و پشتیبانی آنها، چنین
فاجعه هولناکی نمی توانست بوقوع بپیوندد، ضروری است. آنها،
باریس یلتسین و آندره کوزئروف، رئیس جمهوری و وزیر
امور خارجی سابق روسیه و ویکتور چئرنامئردین، نماینده
ویژه رئیس جمهور روسیه در یوگسلاوی بودند. چئرنامئردین
برای نشان دادن خوش خدمتی خود به ناتو و آمریکا، یوگسلاوی را
برای امضای شرایط غیرقانونی صلح در سال ۱٩٩٩، تحت فشار قرار
داد و خیانت غیر قابل باور وی به منافع روسیه را پس از بیشرمی
های پریشتین، نمی توان فراموش کرد.
--------------------------------
مقامات فعلی صربستان نیز که بر سر منافع ملی
کشور و تسلیم شخصیتهای مردمی به دادگاه لاهه و سرنوشت صربهای
کوزوو با اتحادیه اروپا و غرب معامله می کنند، از جمله،
باریس تادیچ، رئیس جمهوری، ووک ارمیچ، نخست وزیر،
راسیم لیائیچ، رئیس کمیته ملی همکاری صربستان با دادگاه
کیفری بین المللی لاهه و دیگران در زمره شرکت کنندگان این
جنایات می باشند.
--------------------------------
حمله نظامی و اشغال افغانستان و عراق، به
ترتیب در سالهای ٢۰۰۱ و ٢۰۰٣، نتیجه مستقیم بی مجازات ماندن
ناتو در تهاجم نظامی سال ۱٩٩٩به یوگسلاوی می باشد. اما، دیر یا
زود، جنایتکاران، بجرم جرایم جنگی ارتکابی خود، بازخواست
خواهند شد.
(در این مقاله
تحقیقی، از مقدمه مترجم با هدف کوتاه ساختن متن صرفنظر شده
است) |
